Inhoudsopgave

kon zich niet voorstellen wat hij zonder haar moest. Toen dacht hij aan Fabian. Hij merkte dat
hij nog nooit zoveel medelijden met iemand had gehad, maar toch kon hij dat niet uiten. Hij
wist eigenlijk niet waarom, heeft hij dat nooit geleerd? De film was afgelopen en Patricia en
Joyce stonden zuchtend op. “Nou, dit was echt de leukste film die ik ooit gezien heb,” zei
Patricia sarcastisch. “Dat we het volgehouden hebben!” zei Joyce erachteraan. Ze liepen de
gang in en op dat moment kwam Fabian binnen. “Hee!” zei hij opgewekt. Patricia en Joyce
keken elkaar verbaasd aan. Zo opgewekt hebben ze hem de laatste tijd nooit meer gezien.
“Het gaat weer wat beter met Nienke!” zei hij enthousiast. “Wat? Echt?!” riepen ze tegelijk en
namen Fabian mee de woonkamer in. Hij vertelde alles wat er was gebeurd en de rest bleef
aandachtig luisteren. Ook vertelde hij over de testjes de volgende morgen en dat hij moest
spijbelen. De anderen begrepen het en hielden hun mond tegen de leraren. Ze waren
allemaal blij en hoopten dat het steeds beter met Nienke zou gaan.
De volgende morgen ging de rest naar school terwijl Fabian allang in het ziekenhuis was. Hij
was wel zenuwachtig maar de testjes verliepen goed. Ze reageerde op meer dan de helft van
de impulsen en dat was een goed teken zei de dokter. Hij kon niet met zekerheid zeggen
wanneer ze uit haar coma zal ontwaken. Hij had gezegd dat het ook nog jaren kan duren,
maar de kans dat ze sneller zou ontwaken is er nu wel groter op geworden. Hij wist ook niet
hoe ze uit haar coma zou ontwaken. Fabian wist niet wat hij daarmee bedoelde en hij legde
uit dat er een kans zou zijn dat ze hem niet meer zou herkennen. Fabian versteende zowat
van die gedachte, daar moest hij niet aan denken. Aan de andere kant is nu het belangrijkste
dat ze weer wakker wordt. Hij bleef de hele ochtend en middag nog bij Nienke. Zijn ouders
zijn ook nog langs geweest en hij was blij met die steun. Ze heeft nog een paar keer in zijn
hand geknepen en daar kreeg hij een heel blij gevoel door.
De rest van de dag ging snel voorbij. De andere bewoners waren blij dat ze het moeilijke
proefwerk achter de rug hadden. Trudie had als beloning van iedereen hun harde werken
lekkere patat gemaakt en daar genoten ze van. Fabian had zijn verhaal aan tafel verteld en
beantwoordde alle vragen. Ze waren blij dat Fabian weer wat opgewekter was, want ze
konden hem de laatste tijd echt helemaal niet meer opvrolijken. Trudie had Fabian duidelijk
gemaakt dat hij de volgende dag wel naar school moest gaan. Fabian was het daar wel mee
eens en had nu ook meer concentratievermogen. De avond liep snel voorbij en het was al
snel stil in Het Huis Anubis.
De volgende dag hadden ze na de tweede pauze Nederlands. Ze kregen de opdracht om een
betoog (een overtuigende tekst) te schrijven over een eigen gekozen onderwerp. Fabian
dacht na over een onderwerp. Hij wilde iets over mensen in een coma schrijven, maar hij wist
niet wat. Amber schreef over dat Mode de Wet is en schreef er op los. Appie schreef
natuurlijk weer iets over horror en Jeroen over geld. Ze waren allemaal zo druk bezig dat ze
niet door hadden dat de deur werd opengedaan door meneer van Swieten. “Mag ik even
storen?” zei hij terwijl hij zoekend rond keek. Fabian keek richting van Swieten die hem
serieus aankeek. “Wil jij even met mij meekomen?” zei hij tegen Fabian. Fabian schrok,