Inhoudsopgave

naar hem toe en pakte, zonder dat ze erover nadacht, zijn handen. Mick wilde gewoon zijn
stoere gedrag terug en probeerde er alles aan te doen. Hij keek in Joyce haar ogen en
verzamelde nog meer moed bij elkaar. “Zou je het leuk vinden om met mij uiteten te gaan?”
Joyce kreeg een glimlach op haar gezicht. “Ja, heel graag,” zei ze verlegen. Mick voelde een
enorme opluchting en tegelijkertijd bonkte zijn hart nog sneller. Op één of andere manier
kon hij niet nadenken en boog zich iets meer naar Joyce. Zijn lippen raakten die van haar en
zij zoende hem terug. Ze voelden vlinders in hun buik en leken van de wereld, totdat de deur
werd opengedaan. “Hier is mijn was!” klonk Patricia’s stem. Mick en Joyce schrokken en
keken naar de deuropening waar een geschokte Patricia met open mond stond te kijken.
Daarna keek ze verward en lachte tegelijkertijd. Mick en Joyce wisten niks uit te brengen en
hun hoofden kleurden. Mick wist niet hoe snel hij weg moest komen. Patricia wilde
voorkomen dat Joyce ook wegliep en hoorde haar helemaal uit. Patricia was erg blij voor
Joyce en omhelsde haar.
Fabian schrok wakker en had ineens door dat hij in slaap was gevallen. Hij keek op zijn klok:
‘Al 18 uur,’ dacht hij en hij stond op en trok zijn jas aan. Hij liep zijn kamer uit op weg naar de
deur. “Waar ga jij zo snel heen?” klonk een stem achter hem. Hij draaide zich om en keek
recht in de ogen van Trudie. “Ik ga naar Nienke.” “Het bezoekuur is allang afgelopen, en jij
moet nu gaan eten.” Ze trok Fabian mee naar de eettafel waar de rest al aan tafel zat. Fabian
kon niks tegen Trudie inbrengen en besloot gelijk na het eten te gaan. Hij ving niks op van de
gesprekken die werden gevoerd onder het eten. Niet dat het zo belangrijk was, want Amber
was natuurlijk weer vol lof aan het vertellen over ‘haar’ Jochem. Ze vertelde niet dat ze
binnenkort een date met hem heeft, maar wel dat ze zeker wist dat hij haar ook leuk vindt en
dat ze het perfecte koppel zijn. Iedereen had eigenlijk allang genoeg van haar verhalen, maar
toen Appie vieze verhalen begon te vertellen verlangden ze eigenlijk wel weer terug naar het
verhaal van Amber. Fabian had zijn eten op en vroeg Trudie of hij mocht gaan. Trudie wilde
Fabian niet tegenhouden en liet hem gaan, wat had ze een medelijden met hem.
Toen Fabian in de kamer van Nienke was gekomen was hij een beetje teleurgesteld omdat ze
er nog net zo bij lag. Hij hoopte toch altijd stiekem dat ze wakker was wanneer hij binnen zou
komen. Hij werd nog steeds een beetje bang van alle apparaten om haar heen. Ze lag nog
steeds aan de beademing en vooral daardoor wist Fabian dat het nog steeds erg slecht met
haar ging. De dokter had gezegd dat ze heel zwak ademhaalde, waardoor ze niet genoeg
zuurstof binnen zou krijgen. Hij liep naar het bed en ging op de rand zitten. Met zijn
linkerhand pakte hij haar hand en met zijn rechterhand aaide hij over haar hoofd. “Het komt
goed,” zei hij zacht. De dokter zei dat ze hem waarschijnlijk wel zou horen en daarom praatte
Fabian vaak tegen haar. “Jij bent straks gewoon weer beter en dan gaan we alle leuke dingen
doen die jij graag wilt doen!” Het was even stil. “Je wilde toch nog zo graag samen op
vakantie naar Spanje? Dan gaan we dat doen!” Fabian probeerde zich voor te stellen hoe het
zou zijn als zij daar samen waren, maar het wilde niet echt lukken. Hij kon het gewoon niet.
Niet nu hij haar zo zag liggen. Tranen sprongen weer in zijn ogen. Hij heeft zich nog nooit
van zijn leven zo gevoeld, zo verdrietig en bang tegelijkertijd. Hij boog zich voorover en gaf