Inhoudsopgave

Nienke aan: “Niet?” vroeg hij. Nienke lachte. Ze liep naar Fabian en ging op zijn schoot zitten.
“Neee,” zei ze heel zielig. “Ik wilde jou ophalen, maar dat mocht niet!” Fabian lachte, maar
Appie nog harder. “Gelukkig had je dat niet gedaan, dan had ik niet zo kunnen lachen,” zei
Appie. Fabian keek Appie aan met gefronste wenkbrauwen met de bedoeling te zeggen dat
hij die opmerking niet hoefde te maken. “Ik snap hem niet” zei Nienke eens serieus. Appie
kon niet meer stoppen met lachen. Hij vond het grappig om die meiden zo te zien. Mick
probeerde nog steeds onopvallend naar Joyce te kijken, maar voor de andere jongens viel
het eigenlijk wel op. Ineens hoorden ze voetstappen. Ze keken naar de deur waar ineens
Victor tevoorschijn kwam. “Wat is dit?” zei hij op een boze toon. Nienke stond op en riep:
“Victooor!” Ze liep naar hem toe en omhelsde hem. Amber vond dit grappig en stond
voorzichtig op om dit ook te doen. “Zeg, wat moet dat!” reageerde Victor boos. Hij duwde
Nienke van zich af die natuurlijk op de grond viel, net als Amber die daar net liep. Alle
meisjes lagen natuurlijk weer in de slappe lach. Hij keek verbaasd en boos tegelijk. “Het is
allang tien uur geweest! Jullie horen allang te slapen!” Patricia en Joyce liepen lachend de
gang op naar hun eigen kamer. Mick liep Joyce als een hondje achterna, maar toen hun
kamerdeur voor zijn neus werd dichtgedaan liep hij langzaam naar beneden. Jeroen kon Noa
niet van zich afduwen en bleef nog even. Nienke en Amber stonden op. Victor hield hun
gedrag in de gaten. Hij liep naar Nienke toe, pakte haar bij haar arm en vroeg: “Wat hebben
jullie gehad?” Nienke keek verbaasd. “Gehad?” Ze keek Amber aan. “Jij hebt toch een
proefwerk gehad?” Amber keek nu ook verbaasd. “Nee toch? Volgende week toch pas?”
Appie lachte zich nu helemaal suf. “Wat is dit voor nonsens!” schreeuwde Victor. Hij kneep nu
harder in Nienke’s arm waardoor Fabian opstond en naar hem toe liep. “Laat haar los!” zei hij.
Victor liet Nienke los en Fabian trok haar naar hem toe. Victor zag de fles op de grond liggen
en bestudeerde het. “Dit pik ik niet van jullie dames! Hier staan straffen op, flinke straffen kan
ik jullie vertellen!” zei hij kwaad. Hij keek Nienke en Amber met een strenge blik aan. “En nu
allemaal naar jullie kamers!” schreeuwde Victor. Noa gaf Jeroen een laatste kus en liep naar
de zolder en Jeroen liep stiekem mee. Victor bleef net zolang staan totdat Fabian ook
eindelijk weg ging. Nienke liep hem achterna maar werd door Victor teruggetrokken. “Heb je
me soms niet gehoord?” Nienke zuchtte en wilde er tegenin gaan maar Victor was haar voor:
“Naar je bed!”. Nienke deed wat hij zei en langzamerhand werd het stil in het Huis Anubis.
s’ Ochtends werd Nienke wakker van een wekker. Ze opende en voelde een enorme steek in
haar hoofd waardoor ze direct haar hand op haar hoofd legde. Ze keek opzij en zag Fabian
liggen. Ze keek verbaasd om zich heen. Waarom lag ze in zijn armen in zijn kamer? “Goeie
morgen?” zei Fabian terwijl hij zijn wekker uitzette. Nienke die nog steeds haar hand op haar
hoofd had gaapte. Fabian lachte. “Hoofdpijn? Hoe zou dat nou komen?” Nienke trok haar
wenkbrauwen op. “Was ik toch nog met je meegegaan gister?” Fabian keek Nienke raar aan.
“Nee, je kwam midden in de nacht aanstormen. Gelukkig is Victor daar niet wakker van
geworden, anders had je nog een zwaardere straf gekregen.” Nienke dacht na: “Straf?” Fabian
tikte op haar neus en lachte. “Jij was echt ver heen hè.” Nienke zuchtte. “Ik voel me echt niet
lekker.” “Ja, dat heb je aan jezelf te danken,” hoorden ze ineens aan de andere kant van de
kamer. Nienke keek op en zag dat Mick het was. Hij zat recht op de rand van zijn bed en