Inhoudsopgave

Fabian en Mick. “Ja, dat denk ik wel,” antwoordde Mick en samen liepen ze die kant op. Mick
deed zijn deur open en Joyce kwam erachteraan. Hij stond ineens stil toen hij Fabian en
Nienke zag zoenen op Fabian’s bed. Fabian en Nienke schrokken en gingen rechtop zitten.
Fabian bloosde. Ze keken naar Mick en Joyce die ongemakkelijk in de kamerdeur stonden.
Joyce begon uiteindelijk te praten. “Nienke, ik kwam je ophalen.” Nienke knikte, stond op en
liep langs Mick de kamer uit. Mick deed de deur achter zich dicht. Hij deed zijn jas uit en ging
op zijn bed zitten. Fabian voelde zich nu ongemakkelijk en keek Mick aan. Mick keek niet echt
vrolijk, maar Fabian wist hoe hij hem moest opvrolijken. “Nienke heeft Joyce stiekem
uitgehoord over jou.” Mick keek nieuwsgierig op. Fabian vertrouwde volledig op Nienke en
zei: “Ze is ook verliefd op jou.” Mick voelde zijn hart harder bonken en was helemaal
opgevrolijkt: “Echt?” Fabian knikte. Mick stond op en deed een vreugdedansje. Hij pakte
Fabian vast en samen dansten ze de kamer rond. Op dat moment kwam Nienke binnen. Ze
keek verbaasd naar de twee jongens. “Verder alles goed?” zei ze met een grijns. Ze hoefde
niet eens antwoord maar liep de kamer in. “Mijn vest ligt hier nog ergens.” Ze zocht even en
vond hem achter Fabian’s bed. Ze keek de jongens aan en zei: “Veel plezier nog verder” en
liep de deur uit. Fabian en Mick lachten. Mick was zo enthousiast dat hij Fabian begon te
knuffelen. Fabian duwde hem weg en zei serieus: “Maar, je bent er nog niet hè? Nu moet jij
de eerste stap zetten.” Mick keek moeilijk. Hij had geen idee hoe hij dat aan moest pakken.
Fabian zuchtte. “Eerst wist jij toch altijd zo goed hoe dat moest?” Mick keek naar Fabian en
twijfelde. Fabian zei: “Denk gewoon aan hoe jij het toen zou doen, dan komt het vast wel
goed.” Fabian gaf Mick een knipoog en ging aan zijn bureau huiswerk maken.
De meiden zaten allemaal klaar op twee bedden die ze in een rechte lijn aan elkaar hadden
geschoven. Ze zaten allemaal met een glas champagne in de hand. De film begon en de
meiden zaten allemaal met een glunderend hoofd voor de televisie. Ze zaten allemaal in de
film en er werd af en toe gepraat. Toen de film afgelopen was begon het gekakel. Ze hadden
er allemaal een mening over en praatten nog een tijdje na. “Die ene jongen op het einde hè,
die lijkt wel een beetje op die jongen uit de andere vierde klas.” Patricia wist gelijk over wie
ze het had. “Jaa, die is zo knap hè!” Nienke wist ook waar Amber het over had. “Die jongen
waar jij altijd zo raar naar begint te lachen als die langsloopt?” plaagde Nienke Amber. De
rest begon te lachen. Maar Amber ging er tegenin. “Je kunt mij niet vertellen dat jij hem niet
knap vindt.” Nienke reageerde niet en keek weg. “Oeeh, zie je wel” zei Amber. “Als Fabian dit
zou horen!” Nienke haalde haar schouders op. “Fabian vindt dat heus niet erg hoor.” “Nee
nee” zei Amber. “Dat zullen we nog wel eens zien!” Nienke keek naar Amber die haar
grijnzend aan zat te kijken en gaf haar een duw. Amber wist Nienke altijd terug te pakken.
Iemand nog een glaasje? Patricia stond met de champagnefles in haar handen. Ze haalden
hun glas tevoorschijn en strekten hun armen naar Patricia. “Oké” begon Noa. “Allemaal in één
keer achterover gieten.” Nadat Patricia bij iedereen het glas had gevuld gingen de glazen
naar de mond. Noa telde af: “Één, twee, drie!” Alle meiden dronken in één keer het glas leeg
en ze begonnen te juichen toen iedereen het was gelukt. Het bracht Amber op een idee en
haalde een spel tevoorschijn. Ze maakte de doos open en er zat een bord in met glaasjes