Inhoudsopgave

durft ze het niet toe te geven.” Fabian keek haar aan. “Dus je weet het niet zeker?” “Jawel,”
antwoordde ze. “Ze zei dat ze hem wel leuk vindt.” Fabian leek nog niet overtuigd: “Wel
leuk?” “Ja, maar je had haar gezicht moeten zien, je ziet gewoon dat ze heel verliefd is.”
Fabian keek aarzelend. Nienke zuchtte: “Jee, wat heb jij?” zei ze geïrriteerd. “Ik heb gedaan
wat je vroeg en geloof me, ik deed dit alleen voor jou, want ik voelde me best schuldig
tegenover Joyce. En het heeft goed uitgepakt want ze vindt hem leuk, en dan reageer jij zo?”
Fabian keek Nienke aan en vond het stom van zichzelf dat hij zo reageerde. Hij was juist erg
blij dat ze dit had gedaan. Hij pakte haar handen en zei: “Sorry, ik vind het heel lief van je dat
je dit hebt gedaan. Maar ik wil ook niet het risico lopen dat Mick verkeerde hoop krijgt.” “Dus
je vertrouwt me niet?” reageerde Nienke. Fabian begon te lachen: “Natuurlijk wel, gekkie.”
“Nou dan,” was Nienke’s reactie. “Als je mij vertrouwt dan kan je dus gewoon tegen Mick
zeggen dat Joyce ook verliefd is op hem. Geloof me, als Mick de eerste stap zet komt alles
goed.” Nienke was er echt van overtuigd dat alles goed kwam en keek blij naar Fabian.
Fabian pakte haar vast en knuffelde haar.
Amber, Joyce en Noa waren de kamer van Amber en Nienke netjes aan het maken. Patricia en
Joyce hadden eerder al inkopen gedaan en Joyce zette lekkere toastjes, chips en champagne
op een tafeltje. “Waar is Peet nou gebleven?” vroeg Joyce aan niemand in het bijzonder.
Amber en Noa haalde hun schouders op. Joyce liep de kamer uit richting haar eigen kamer.
Toen ze binnenkwam zag ze dat Patricia onder de dekens lag. “Peet? Wat is er?” vroeg Joyce
bezorgd en ze ging bij Patricia op het bed zitten. Patricia reageerde niet. Joyce haalde de
dekens weg en zag dat Patricia huilde. “Hee, wat is er?” Patricia haalde haar tranen weg en
keek Joyce aan. “Niks,” antwoordde ze. Joyce keek verbaasd, ookal had ze zo’n reactie wel
verwacht van Patricia. “Niks?” vroeg ze. “Ik voel me niet zo lekker.” Joyce aaide over Patricia’s
hoofd en vroeg: “Wat heb je dan?” “Hoofdpijn en keelpijn” loog Patricia. Joyce had
medelijden met Patricia. Ze trok haar naar zich toe en knuffelde haar. “Arme Peet… Het
avondje is niet leuk zonder jou dus je zal wel mee moeten naar de kamer hiernaast. Zal ik
aspirientjes halen?” Patricia keek twijfelend maar toen ze in de ogen van Joyce keek wilde ze
haar ook niet teleurstellen. Patricia knikte en keek lief: “Dank je wel,” zei ze. Joyce glimlachte:
“Het is goed. Ik zal goed voor je zorgen. Ga je maar even opfrissen dan haal ik de
aspirientjes.” Joyce liep de kamer uit waar ze Amber’s hoofd zag die om de hoek van de
andere kamer uitstak. “Ga je naar beneden?” vroeg ze. “Ja,” antwoordde Joyce. “Aspirientjes
voor Patricia ophalen, die voelt zich niet zo lekker.” “Oh, wat vervelend,” was Amber’s reactie.
“Wil je gelijk Nienke even meenemen?” “Waar is ze dan?” vroeg Joyce een beetje onnozel.
“Vast bij Fabian” antwoordde Amber. Joyce lachte en liep weg.
Toen ze bijna beneden was ging de voordeur open. Daar stond Mick, recht tegenover haar.
“Hoi,” zei Mick verlegen. Joyce werd een beetje rood. “Hoi,” zei ze terug. “Heb je gesport?”
vroeg ze. “Ja,” reageerde Mick. “Het begon alleen te regenen, toen ben ik snel weer
teruggegaan.” Joyce knikte. Het gesprek liep een beetje stroef. Ze keken elkaar aan. Joyce
wilde wel zeggen dat ze hem leuk vindt, maar ze kon het niet. “Ik moet Nienke op komen
halen, die zit vast bij Fabian.” Joyce liep van de laatste treden af en liep richting de kamer van