Inhoudsopgave

zeg ik het zelf.” Trudie haalde twee pannen met pasta uit de keuken. Iedereen lustte dat
graag en at het met plezier op. Zelfs Victor kwam nog even een bord ophalen. Trudie vond
het geweldig dat haar ‘kinderen’ zo genoten van het eten dat zij gemaakt had. Toen ze ook
allemaal hun toetje op hadden vroeg Amber: “De film begint pas om half negen toch? Dan
hebben we nu even tijd om al onze kleren even te passen!” De meiden reageerden
enthousiast terwijl de jongens zuchtten. Fabian pakte Nienke’s hand en vroeg: “Kom je nog
wel gezellig naar mijn kamer voordat de film begint?” Nienke glimlachte en gaf een kus op
zijn wang. “Misschien” zei ze en liep de kamer uit achter de andere meiden aan. Fabian keek
haar lachend na. Daarna keek hij opzij waar Noa nog op Jeroen zijn schoot zat. “Wel even je
kleren aan mij showen hè?” zei Jeroen die haar stevig vastpakte. “Als je me nu loslaat dan zal
ik er over nadenken,” lachte Noa. Ze gaf hem een kus en liep weg. Opeens stond Mick op en
liep chagrijnig naar zijn kamer. Fabian liep hem achterna. Appie zat nog aan tafel om alle
restjes eten op te eten, maar Jeroen pakte hem bij zijn capuchon en trok hem mee naar hun
kamer. “Kom we gaan tv kijken.” Trudie bleef achter om alles af te ruimen.
Amber, Nienke, Patricia, Joyce en Noa besloten om alles te passen in de kamer van Amber en
Nienke. Behalve de jurkjes en de schoenen hadden ze nog veel meer gekocht. Zo had Amber
nog een paar schoenen gekocht, een truitje, een broek en een rokje. Verder had ze nog
oorbellen en een ketting gekocht. Nienke had een gewoon jurkje met een legging gekocht
en een ketting. Patricia had alleen nog een paar schoenen gekocht, Joyce een t-shirt en een
broek en Noa nog een jurk met oorbellen. Nadat ze de ‘gewone’ kleding hadden gepast
gingen ze de jurkjes aandoen die ze zaterdag gaan aantrekken. Ook deden ze de schoenen
erbij aan. “Dit is wel erg cool hè dat we allemaal dezelfde schoenen hebben. Ik kan er alleen
niet goed op lopen” zei Joyce. “Ah dat gaat vanzelf” antwoordde Patricia. “Hee Nienke, kan jij
er eigenlijk wel op lopen?” vroeg ze. Nienke knikte. “Ja hoor, ik zat een paar jaar geleden op
stijldansen en daar moest ik veel op hakken lopen, ook op die feestjes.” “Echt?” reageerde
Noa enthousiast. “Wat leuk! Waarom ben je ermee gestopt?” “Toen ik hierheen ging
verhuizen was het veel te ver weg van mij, dus moest ik er wel af.” “Dat is zonde” was
Patricia’s reactie. Nienke knikte. “Maar had je ook een vaste danspartner?” vroeg Joyce. “Ja
best wel, in die vijf jaar dat ik erop zat heb ik de eerste twee jaar een partner gehad en de
laatste drie jaar een andere.” “Een leuke partner?” vroeg Amber met een grijns. Nienke begon
te lachen. “Ja, best wel.” “Oeeh, laat Fabian dit maar niet horen,” lachte Noa. “Nee, het is nooit
meer geworden dan een paar keer zoenen.” “Een paar keer zoenen? Maar je had niks met
hem?” vroeg Amber verbaasd. “Nee niet echt” antwoordde Nienke vaag. “Dat dacht hij wel,
maar ik was toen niet echt verliefd en dat besef ik nu des te meer.” “Nu je Fabian hebt bedoel
je?” vroeg Joyce. Nienke knikte en begon te glimlachen. Ze keek naar Joyce haar gezicht die
ineens voor zich uit begon te staren. “Vind jij eigenlijk iemand leuk?” vroeg ze voorzichtig. Ze
had namelijk tegen Fabian gezegd dat ze Joyce stiekem zou uithoren over Mick. Ze voelde
zich wel schuldig ten opzichte van Joyce, maar ze wilde Fabian ook niet teleurstellen. En
misschien pakt het allemaal wel goed uit als Joyce zegt dat ze Mick ook leuk vindt. Joyce
keek haar verlegen aan. Nienke zag Patricia wel glimlachen. “Nee, niet echt?” antwoordde