Inhoudsopgave

een diepe hals. “Ik vind hem wel erg laag” zei Nienke eerlijk. “Ik weet niet of je dat erg vindt?”
Patricia dacht na. “Ik denk dat Robbie dat niet zo erg vindt,” lachte Amber. “Ligt eraan hoe je
het bekijkt” antwoordde Joyce. “Als er aldoor andere jongens zitten te kijken.” “Hee, zo kan
die wel weer hè,” reageerde Patricia. “Ik doe die tweede wel aan, deze is eigenlijk ook best te
kort.” “Ja, dan moet je er een legging onder doen ofzo.” Opeens keek Amber geschokt naar
Patricia’s armen. “Wat is er met jou gebeurd? Hoe kom je aan die blauwe plekken?” De
anderen zagen het nu ook. Patricia had aan beide bovenarmen veel blauwe plekken. Amber
zag dat Patricia erg geschrokken kreeg. “Geen idee” antwoordde ze. “Ik denk uit bed gevallen
ofzo, ik zag het toen ik wakker werd.” Amber keek verbaasd en wilde er nog over doorvragen
totdat Noa kwam aanlopen. “Hallooo!” riep ze enthousiast. “En allemaal al iets gevonden?”
Patricia verstopte zich snel in het pashokje om het volgende jurkje aan te trekken. “Nienke en
Joyce hebben al een jurkje en Patricia en ik nog niet,” antwoordde Amber. Amber ging haar
pashokje weer in om de volgende jurk te passen. Noa ging ondertussen voor zichzelf kijken.
Patricia haar tweede jurkje was heel mooi en besloot die te kopen. Amber was erg lang bezig
met haar vijf jurken en ondertussen was Noa ook al geslaagd. Amber had na een lange tijd
ook haar keuze gemaakt. Het was een andere jurk dan die bij de eerste vijf zaten. Ze waren
blij dat ze allemaal een leuk jurkje hadden en liepen allemaal blij met een tas de deur uit. “En
nu schoenen!” riep Amber. Ze liepen snel naar de dichtstbijzijnde schoenenwinkel en zochten
allemaal naar leuke schoenen. “We kunnen nu in ieder geval allemaal schoenen uitzoeken die
bij onze jurken passen,” zei Noa. Nienke zag leuke schoenen maar vond dat niet mooi bij
haar jurkje passen. “Hee Nien,” riep Amber. Nienke liep naar Amber toe. “Deze schoenen
passen ontzettend mooi bij jouw jurkje!” Nienke keek naar de schoenen. Het waren hoge
zwarte pumps met zilveren diamantjes langs de randjes.” Nienke vond ze echt heel mooi en
het paste inderdaad heel erg goed bij haar jurk. Toch twijfelde ze: “Ik vind ze heel mooi maar,
ze zijn best hoog.” “Nou en?” was Amber’s reactie. “Dat is toch juist mooier? En je kan daar
toch op lopen?” Nienke knikte en pakte de schoenen uit Amber’s handen. Ze paste ze en
vond ze heel lekker zitten. De anderen vonden ze geweldig en wilden die ook aanpassen.
“Oké ze passen dan geweldig bij Nienke’s jurk, maar eigenlijk passen ze wel bij elke jurk van
ons,” zei Joyce. “Vind je het goed als ik ze ook neem?” vroeg Joyce aan Nienke. Nienke vond
het geen probleem. Ze hoorde haar telefoon.. Ze pakte het uit haar broekzak en bekeek haar
telefoon. Het was een sms’je van Fabian. ‘Hé lieverd! Hoe gaat het daar? Al leuke dingen
gekocht? Love you, Kus Faab.’ Amber keek over de schouder van Nienke mee. “Hee, geen
jongens deze middag hè?” Amber pakte de telefoon uit Nienke’s handen en deed hem terug
in Nienke’s broekzak. Nienke glimlachte en ze liepen met z’n allen met nog een tas de winkel
uit.
In het Huis Anubis was het erg stil. Trudie was rustig aan het koken, Victor zat, zoals
gewoonlijk, in zijn kelder, Fabian zat op de bank een boek te lezen, Mick was op zijn kamer
muziek aan het luisteren en Jeroen en Appie waren op hun kamer een film aan het kijken.
Fabian keek weer op zijn telefoon, hij vroeg zich af waarom Nienke niet terug smste. Mick
kwam uit zijn kamer en zag Fabian op de bank zitten. “Hoi!” zei Mick tegen Fabian. “Hoi,” zei
Fabian terug. Mick ging naast Fabian op de bank zitten en keek voor zich uit terwijl Fabian