Inhoudsopgave

edoeling” zei Fabian lachend. Nienke rende weg, maar Fabian bleef maar achter haar aan
rennen. Nienke besloot om hetzelfde te doen en plukte ook een paar grassprieten. “Ik ben
toch sterker” zei Fabian pesterig. “Oh ja? Let maar eens op.” Nienke deed net alsof ze veel
Judo trucs kende en probeerde Fabian om te duwen. Fabian had haar in één greep vast en
wilde haar op de grond duwen maar Nienke hield haar armen stevig om zijn nek waardoor ze
allebei lachend in het gras vielen. Ze keken elkaar aan. Fabian legde zijn hand op haar wang
en aaide zachtjes. “Je bent zo mooi” zei hij tegen haar. “Doe niet zo gek” zei Nienke die
verlegen werd. “Ik meen het” zei hij. “Ik hou zo veel van je.” Nienke werd er erg verlegen van,
maar ze vond het zo lief dat hij dat zei. “Ik ook heel veel van jou” zei ze tegen hem. Fabian
boog wat meer naar haar toe en zoende haar lang.
“Waar blijven Fabian en Nienke?” vroeg van Swieten aan Amber en Appie die allang bezig
waren met de eerste opdracht van Scheikunde. “Hoe moeten wij dat nou weten?” zei Amber
bot. “Als u ze niet had weggestuurd dan waren ze gewoon hier.” Meneer van Swieten zuchtte
en zei: “Ik ga ze nu even zoeken en als ik ze niet vind dan kunnen ze een straf verwachten.”
Amber keek hem na en zuchtte: “Hij is zo streng.” “Vertel eens wat nieuws.” Zei Appie die
druk bezig was om houtstokjes in een reageerbuis te laten verbranden. Amber hield zich niet
meer bezig met de proef: “Waar denk je dat Fabian en Nienke zijn? Ze hoefden toch alleen
maar een briefje te halen? Straks is er wat met Nienke gebeurd!” zei Amber paniekerig. Appie
werd afgeleid door die vraag waardoor hij niet meer zo goed op zijn reageerbuisje lette. “Zag
je Fabian niet zijn jas en tas pakken? Die zijn er natuurlijk vandoor.” Amber dacht na: “Maar
dat is eigenlijk niks voor Fabian.” “Nou en? Misschien toch wel. Sinds hij met Nienke is zie je
veel meer van Fabian naar boven komen.” Amber wilde antwoorden maar toen zag ze het
reageerbuisje van Appie. “Ap!” zei ze schreeuwend terwijl ze naar het reageerbuisje keek. Er
kwam enorm veel rook uit het reageerbuisje en de houtstukjes stonden in brand. Appie keek
snel naar zijn reageerbuisje, maar voordat hij kon zien wat er aan de hand was hoorden ze
een enorme knal en alle brandende houtstukjes vlogen weg. Appie dook naar de grond en
schreeuwde: “Brand!” Hij keek op, waar was Amber gebleven?
Hoofdstuk 4 – Alleen meiden
“Amber!?” riep Appie. Hij zag de voeten van meneer van Swieten voor zijn neus. Hij keek op
en stond op. Hij merkte op dat er alleen maar wat rook van zijn plek kwam en dat iedereen
hem verontwaardigd aankeek. Hij zag Amber bij de deur staan. “Meneer Tahibi?” begon van
Swieten zijn preek. “Waar zijn wij in hemelsnaam mee bezig?” Appie keek hem aan met een
neppe lach en wilde wat zeggen maar meneer van Swieten praatte erdoorheen: “Het is
volstrekt overbodig om zoveel lawaai te maken. En als je goed opgelet hebt tijdens mijn
uitleg dan had dit helemaal niet hoeven te gebeuren.” Appie bood zijn excuses aan: “Sorry
meneer, maar het zag er wel cool uit toch?” grapte hij. “Dit is geen moment om grapjes te
maken” schreeuwde van Swieten met een streng gezicht. “Na de les mogen jullie alles
schoonmaken en opruimen, dat betekent geen pauze voor jullie.” Hij keek van Amber naar