Inhoudsopgave

Appie en Fabian liepen de klas uit. Nadat Amber zag dat de rest de klas uit was deed Amber
haar tas dicht en liep wat dichter naar Jochem toe die bezig was het bord schoon te vegen.
“Hoe vond u het eigenlijk? Voor het eerst lesgeven in deze klas?” vroeg Amber. “Leuk!”
antwoordde Jochem. “Dit is een interessante school en deze klas heeft goeie leerlingen.” Hij
liep wat dichter naar Amber en Nienke toe en legde een hand op Nienkes schouder. “Jullie
mogen wel vaker vooraan zitten” zei Jochem en glimlachte naar Nienke. Amber keek jaloers
toe. Nienke vond dat Jochem raar deed en zei: “We moeten naar de volgende les, kom je
mee Amber?” Ze pakte Ambers hand en nam haar mee het lokaal uit. Amber zwaaide nog
naar Jochem. Eenmaal buiten de deur zei Amber: “Wat doe je nou?” “Amber, ik weet het niet,
maar er is iets aan hem dat niet goed voelt. Zag je hoe hij keek?” zei Nienke. “Ja, naar jou ja.
Volgende keer blijf ik wel alleen met hem in het lokaal” zuchtte Amber. “Amber, ik ben
serieus. Volgens mij is het net zo’n Jimmy-type.” “Nou dan mag ik helemaal wel oppassen.”
“Hoezo?” vroeg Nienke. “Daar viel jij toch ook voor?” zei Amber gemeen. Nienke vond dat
gemeen van Amber. “Dat was één grote fout die ik nooit meer zal maken. Je weet hoe dat
voor mij was toen…” zei Nienke. “Oké sorry” zei Amber. Maar Nienke reageerde daar niet op
en ging door: “Weet je? Ik hou je niet tegen, maar ik heb je wel gewaarschuwd.” Amber liep
weg en Nienke wilde achter haar aan lopen maar werd bij haar arm gepakt. Ze keek om en
zag dat het Jochem was. “Kan ik je even spreken?” vroeg hij vriendelijk.
Amber kwam de klas van Scheikunde in. De meeste mensen hadden al een witte jas
aangetrokken. Amber pakte een jas en ging aan dezelfde tafel als Appie en Fabian staan.
“Waar is Nienke?” vroeg Fabian. Amber keek om zich heen. “Geen idee, ze liep net nog achter
me.” “Heb je gezellig over Jochem zitten kwijlen?” vroeg Appie plagend. “Nee, Jochem zat te
kwijlen. Maar niet over mij, maar over Nienke.” Fabian keek op en vroeg: “Hoezo?” “Hij zat
haar zowat te versieren, hij keek haar aan als ik iets vroeg.” Zei Amber verbaasd. Fabian vond
ook al dat Jochem in de les aldoor naar Nienke zat te kijken. Hij besloot Nienke te gaan
zoeken. Hij legde zijn scheikundejas weg en liep de klas uit. “Ambiebambie, je hebt hem
jaloers gemaakt.” Zei Appie. “Hij is te snel jaloers” zei Amber. “Nienke hoeft niks van hem.”
Nienke stond met Jochem te praten op de gang. Nienke was even bang dat hij het gesprek
van haar en Amber had gehoord maar dat was niet het geval. “Hoe vond jij de les?” vroeg hij.
“Ik vond het duidelijk, je kan goed uitleggen.” Ze zag dat Jochem daar blij om was. Ze voelde
zich een beetje ongemakkelijk doordat hij lang naar haar bleef kijken. “Je hebt mooie ogen.”
zei hij opeens. Nienke vond dit raar om uit de mond van een leraar te horen. “Bedankt, maar
nu moet ik naar mijn les.” Hij pakte haar opnieuw bij haar arm maar hield hem nu vast. “Wat
wil je van me?” vroeg Nienke verbaasd. “Ik..” begon hij. “Ik heb nog geen rondleiding in de
school gehad. Wil jij me even rondleiden?” “Niks daarvan.” Klonk er een stem. Nienke keek
achterom en daar stond Fabian. “Wil je mijn vriendin loslaten?” vroeg hij op een botte toon.
Jochem liet Nienkes arm los en keek verbijsterd. “Vraag maar aan Meneer van Swieten om
een rondleiding, Nienke heeft les.” Fabian pakte Nienkes arm en liepen samen weg. “Dank je”
zei Nienke om de hoek en gaf hem een kus.