Inhoudsopgave

en Jeroen weer beter waren zou Appie hen volgen.
Nienke besloot weer verder haar koffer in te pakken. “Wat neem je wel niet allemaal mee?”
vroeg Fabian toen hij haar kamer binnenliep. “Eh, alles wat ik nodig heb,” antwoordde ze
droog. Fabian zag dat Nienke nog een beetje verward was en omhelsde haar. “Hee, we gaan
zo meteen een week weg, zover mogelijk van hen vandaan. En als we terugkomen laat ik je
niet alleen, begrepen?” Nienke keek en aan en knikte dankbaar. “Nou, ben je er bijna klaar
voor? Over een uur vertrekken we.” Nienke keek in zijn betrouwbare, heldere blauwe ogen en
had weer ontzettend veel zin om te gaan. “Ik ben bijna klaar,” zei ze enthousiast.
Fabian liet Nienke zich nog even rustig klaarmaken en wilde de woonkamer in lopen waar
Noa en Jeroen zaten maar ineens bleef hij stil staan. Jeroen was namelijk druk aan het bellen
en niet met zomaar iemand. “Ja dat begrijp ik, maar onze gezondheid gaat wel even voor
hoor,” zei Jeroen bot tegen de persoon aan de andere kant van de lijn. “Volgende week al?”
vroeg hij verbaasd. “Nou ik weet niet of..” Blijkbaar werd hij door de persoon onderbroken
want hij maakte zijn zin niet af. Fabian had al een vermoeden waar dit over ging. Hij zag dat
Noa Jeroen aantikte en zei: “Dat is goed.” Jeroen keek even verbijsterd naar Noa en vreemd
genoeg was Jeroen het er nu ook mee eens. “Goed, we doen rustig aan en dan zie je ons
volgende week.” Noa begon te glimlachen. “Ja, prima. Daahaag.” Toen Jeroen had
opgehangen ging hij gelijk tegen Noa in. “Volgende week al? Dat is toch veel te vroeg?”
“Nee, Maria weet echt wel wat ze zegt hoor. En ik heb er wel weer zin in,” antwoordde Noa
enthousiast. Fabian keek even verbijsterd voor zich uit. Maria? Die naam hebben ze
inderdaad in de mail gelezen, maar nu is het duidelijk wie het is. Hij zag Appie via de keuken
met zakken chips naar zijn kamer lopen. Fabian sprintte naar hem toe. “Ap, luister.” Hij
vertelde wat hij net had gehoord. “Dus volgende week. Houd je goed in de gaten oké?”
Appie knikte serieus. “En jij moet ze alleen volgen. Neem Amber alsjeblieft niet mee.”
“Waarom niet?” vroeg Fabian verbaasd. “Omdat dit absoluut niet fout mag gaan en dat gaat
het wel met jullie twee. Als je niet alleen durft vraag Patricia dan.” “Als ik niet alleen durf? Wat
denk je wel niet? Ik ben Super Appie!” Fabian begon te zuchten. “Ja, ja, dat weet ik nou wel.
Maar dit moet je serieus nemen, ja? Blijkbaar is Nienke nog steeds in gevaar.” Appie knikte en
sloeg Fabian op zijn schouder. “Komt allemaal goed. Maar moet jij niet eens gaan?” “Ja, de
taxi komt straks. Nienke is nog met de laatste dingen bezig, bang dat ze wat vergeet,” zei hij
lachend. “Ohh ja tuurlijk, vrouwen. Vertel mij wat. Met al mijn zussen was dat altijd. een ramp
toen wij met het hele gezin op vakantie gingen,” zei Appie lachend.
Een kwartier later stonden Fabian en Nienke klaar in de hal. De koffer van Nienke was bijna
twee keer zo groot als die van Fabian, waar Jeroen erg om moest lachen. Amber stond in een
dikke omhelzing met Nienke. “Heeeeeel veel plezier en voorzichtig doen hè? Ik ga je missen!”
“Ho, ze is er volgende week weer hè blondie?” grapte Appie. “Als ze niet veilig thuiskomt dan
krijg je met mij te maken!” grapte Amber tegen Fabian. Zij wist wel dat hij altijd goed op haar
lette, dus eigenlijk maakte ze zich daar geen zorgen om. “Weet je zeker dat jullie het zonder