Inhoudsopgave

ij elkaar riep. “Jongens, dit moeten jullie zien!” Nienke kwam als laatste Appie’s kamer
binnen, ze was eigenlijk druk bezig met haar koffer inpakken. “Jochem heeft het plaatje
geopend,” zei hij enthousiast. Met z’n allen zaten ze voor Appie’s laptop. De laptop die hij
vorig jaar had gekocht. Fabian keek bewonderend naar het beeldscherm en stond versteld
van Appie’s kunnen. “Je kan nu gewoon zijn hele computer doorkijken?” vroeg Patricia die
onder de indruk was. “Ja, alle bestanden alle mailtjes. Als hij er nu achter zou zitten, konden
we ook zien wat hij aan het doen is.” “Oké, zoeken dan!” riep Amber enthousiast. Appie
bekeek bestanden en afbeeldingen, maar hij kon nog niets ontdekken. Hij had er namelijk
veel bestanden op staan. “Even kijken in zijn e-mail.” Appie opende zijn e-mail en schrok van
de namen die in zijn ‘Postvak In’ stonden. “Robert, Vera,” las hij voor. “Wat?” zei Patricia
hardop. “Open die mailtjes eens?” vroeg Nienke rustig. Appie opende de laatste e-mail van
Robert. ‘Hoi broer! Goed nieuws, ik heb de sleutel! We kunnen nu in ieder geval een beetje
geruster verder gaan. Hoe gaat het met Noa en Jeroen? Denk je dat ze over vier weken klaar
zijn voor de opdracht? Even over Patricia: Volgens mij zit dat goed. Maar we moeten Nienke
goed in de gaten houden, volgens mij is dat gif zo langzamerhand wel uitgewerkt. Als ze in de
komende vier week iets herinnert, moeten we daar als eerste bij zijn. Daar kan jij achter komen
via Amber toch? Gaat dat nog steeds goed? Ik zie je vanavond bij Raven! Groeten!
Het vijftal bleef verstijfd naar het beeldscherm kijken. Ze konden allemaal niet geloven wat
daar in die mail stond. Amber was de eerste die wat zei. “Wat een ongelooflijke hufter!” riep
ze kwaad. “Amber rustig,” zei Fabian. “Heb jij ooit iets aan hem over Nienke verteld?” Amber
dacht diep na. “Ik geloof het wel ja.” Fabian sloeg een hand voor zijn hoofd. “Dus die
opdracht doen ze echt voor hen!” zei Appie. “En ze zijn nog steeds uit op Nienke’s
geheugen.” Nienke probeerde weer na te denken of ze zich iets kan herinneren maar dat
veroorzaakte alleen maar hoofdpijn en duizeligheid. “Kan je bekijken of Jochem iets heeft
teruggestuurd?” Appie klikte gelijk op de map ‘Verzonden items’ en klikte op de laatste
verzonden mail van Jochem naar Robert. Aandachtig lazen ze allemaal de e-mail. ‘Hoi Robert.
Wat goed van de sleutel! Daar zal Raven ontzettend blij mee zijn, heb je hem al op de hoogte
gesteld? Ik heb hem vandaag nog gesproken, maar ik heb hem niet verteld dat Amber heeft
gezegd dat het ‘uit’ is tussen ons. Nienke was er ook bij en toen heb ik hen per ongeluk een
beetje bang gemaakt, niet zo slim dus. Weet je zeker dat Patricia niks heeft verteld? Amber is de
laatste tijd raar gaan doen en als het niet door Patricia komt, dan moet Nienke zich iets
herinnert hebben of niet? Als Raven dit hoort dan zal hij ontzettend kwaad zijn. Wat moeten we
doen? Moeten we Nienke de komende vier weken vasthouden? Met Noa en Jeroen komt het wel
goed. Ik heb Maria op de hoogte gesteld en die gaat binnenkort flink met ze aan de slag. Tot
vanavond! Dag!’ Ook nu keken ze weer verbijsterd naar het beeldscherm. Fabian voelde dat
Nienke begon te trillen en nam haar in zijn armen. “Nee,” zei ze snikkend. “Nienke, rustig. Ze
kunnen je niks aandoen. Ik blijf aldoor bij je,” stelde Fabian haar gerust. “Wat een creep!” zei
Patricia. “Raven?! Hij is dus hun baas?” vroeg Amber verbaasd. “Daar lijkt het wel op,”
antwoordde Fabian. “Maar wie is Maria dan?” vroeg Amber die het niet begreep. “De
danslerares ofzo?” veronderstelde Patricia. Ze bekeken nog even een paar e-mails die
allemaal met het mysterie te maken hadden. Ze wisten nu in ieder geval meer en zodra Noa