Inhoudsopgave

en moedig bent geweest en nu nog steeds. Ik weet hoe moeilijk het voor je is allemaal.”
Nienke keek even naar beneden, maar Fabian legde zijn hand onder haar kin. “En ik ben echt
zo blij dat het weer wat beter met je gaat. Maar hoe graag we het ook zouden willen, het is
nog niet afgelopen.” Nienke kreeg een brok in haar keel. Dat had ze inderdaad graag gewild.
“En ik wil ook heel graag dat je even tot rust komt, maar dat kan hier niet. En ik ben heel
bang dat je het allemaal niet trekt, hoe moedig je ook bent.” Fabian pakte haar handen vast
en Nienke bleef aandachtig naar hem kijken. “Daarom heb ik iets geregeld voor ons tweeën,
waar je eigenlijk altijd al om vroeg, omdat ik zo trots op je ben en zodat je even een week
bijna niks aan je hoofd hebt.” Ze voelde tranen in haar ogen komen. Waarom is hij toch altijd
zo lief? “Als jij het echt leuk vindt, dan vertrekken wij volgende week vrijdag voor een week
naar Zuid-Spanje in een heel erg mooi all inclusive hotel.” Nienke kon haar oren niet geloven,
droomde ze dit nou? Ineens begon ze te huilen en omhelsde Fabian. “Hee, gaat het?” vroeg
hij lief terwijl hij over haar rug streek. “Ik.. ik vind het zo ongelofelijk lief van je!” zei ze
snikkend. Dit was inderdaad wat ze al heel lang wilde: samen met Fabian naar Spanje. En ze
wist zeker dat ze daar wel wat rust zou vinden. Ze maakte zich los uit zijn omhelzing en keek
hem aan. “Ik kan echt niet wachten tot volgende week,” zei ze zacht. Fabian glimlachte. “Ik
ook niet.” Nienke gaf hem een kus en omhelsde hem weer. “Appie, Amber en Patricia die
kunnen wel een week zonder ons, daar hoef je je echt geen zorgen om te maken. Oh ja en ik
heb je oma gebeld, die vond het goed.” Nienke keek hem weer aan en knikte lief.
“Jongens, ik heb echt een ongelooflijk goed idee!” riep Appie terwijl hij de woonkamer kwam
binnengestormd naar Patricia en Amber. “Nou, ik ben benieuwd,” zei Patricia een beetje
sarcastisch. “Waar zijn Fabian en Nienke?” “Die zijn boven, maar..” Voordat Patricia kon
uitleggen dat hij ze niet mocht storen, pakte Appie hen bij de arm en sleurde ze mee naar
boven. “Ap, we moeten hun even met rust laten.” “Nee, dit gaat echt voor,” zei hij. Toen hij
binnenkwam trof hij een zoenende Fabian en Nienke aan, maar dat weerhield hem er niet van
verder binnen te komen. “Ap,” zei Fabian geïrriteerd. “Nee, jullie moeten echt even luisteren.
Ik heb echt een briljant idee.” Hij ging op het bed van Nienke zitten, met Fabian naast zich
die nog steeds Nienke op zijn schoot had. Amber en Patricia gingen tegenover hem zitten.
“Nou, wat is je idee?” vroeg Patricia. “Ik weet hoe we erachter kunnen komen waar Jochem
allemaal mee bezig is.” De rest keek hem vragend aan. Ze waren erg benieuwd naar wat
Appie zou gaan vertellen. “Nou, Amber jij hebt zijn e-mailadres toch?” Amber knikte even
kort. “Perfect!” zei Appie enthousiast. “Ja, dus? Wat is je idee dan?” vroeg Fabian
nieuwsgierig. “Weet je wat ik kan? Of kan leren in ieder geval? Een soort van virus maken,
verstopt in een plaatje, die ik met de e-mail kan meesturen. Als de ontvanger het plaatje
opent, dan verspreidt het virus zich ongemerkt in diegene zijn computer..” Appie was even
stil om te kijken of de rest hem nog volgde. “Ja..” zei Nienke die wachtte op een vervolg. “Als
dat virus zich heeft verspreid dan kan ik op mijn laptop diegene zijn hele computer bekijken.
Ik kan alle bestanden zien die daarop staan, ik kan alles volgen wat diegene doet. Kortom: als
we dit bij Jochem doen, dan weten we alles!” De rest was helemaal enthousiast geworden van
Appie’s plan. “Ap, je bent briljant!” riep Fabian. “Echt geweldig!” zei Nienke. Appie werd ook