Inhoudsopgave

Nienke, Fabian en Amber? Weten jullie daar iets meer van?” vroeg van Swieten aan de andere
bewoners. Ze knikten alle vier, maar ondertussen wisten Appie en Patricia het antwoord
natuurlijk wel.
Fabian rende het huis binnen, maar verstopte zich snel in het washok toen hij Victor aan
hoorde komen. “Je maakt hele verwende nesten van ze,” mopperde hij tegen Trudie die in de
woonkamer aan het schoonmaken was. Tot Fabian’s opluchting liep Victor naar zijn kelder in
plaats van naar zijn kantoor. Zo kon Fabian gemakkelijker naar boven komen. Toen hij de
kamer van Nienke en Amber binnen kwam, zag hij de twee meiden samen op bed zitten. Hij
liep op Nienke af en knuffelde haar helemaal fijn. “Gaat het?” Nienke knikte en gaf hem een
kus. “Wat heeft hij gedaan?” Nienke en Amber stroopten allebei hun mouw op. “Wat een
rotzak!” riep Fabian geschrokken toen hij hun blauwe armen zag. “Maar waarom?” Nienke
wilde het liever niet vertellen, omdat ze ervan baalde dat het zo gelopen is. “Het is mijn
schuld,” zei Amber. Ze vertelde precies wat er was gebeurd. Dat duurde nogal lang,
aangezien Amber geen detail achterwege liet.
Na schooltijd wilde rende Patricia achter Appie aan. Ze wilden zo snel mogelijk naar huis om
Nienke en Amber te spreken, maar Patricia wilde Robert ook absoluut niet tegenkomen.
“Peet? Kan ik je even spreken?” vroeg Joyce toen ze Patricia tegenhield. Patricia dacht dat het
om de schoolkrant zou gaan, maar daar had ze nu helemaal geen tijd en zin voor. “Nee sorry,
ik moet nu echt gaan.” Ze liet een teleurgestelde Joyce achter. Toen Mick kwam aanlopen
barstte Joyce in huilen uit. “Ik heb het echt verpest Mick, zonder dat ik het door had. Ik heb
haar echt laten vallen, dat vindt zij ook.” Mick omhelsde haar en probeerde haar te kalmeren.
“Probeer het thuis gewoon met haar uit te praten.” Ondertussen kwam Robbie met een
chagrijnig gezicht langslopen. “Patricia is naar huis!” floepte Joyce eruit. Ze wist zelf eigenlijk
ook niet waarom ze dat zei. Om te laten merken dat ze nu wel weet waar Patricia is? Maar
Patricia zei toch helemaal niet dat ze naar huis ging? “Zooo, wat knap van je dat je dat weet!”
zei Robbie sarcastisch. “Ze is ook vrij, dus dat kon ik zelf ook wel bedenken!” Een seconde
later stond Mick weer met een huilende Joyce in zijn armen.
“Nou gelukkig dat alles nog steeds goed is hè?” zei de arts toen Noa weer teruggebracht was
naar haar kamer. “Moet jij niet iemand bellen om je op te komen halen?” vroeg hij toen hij
Jeroen nog steeds op de kamer van Noa zag zitten. “Ja, heb ik gedaan. Ze komen me zo
halen,” zei hij terwijl hij in de hand van Noa kneep. “Goed, mijn dienst zit erop dus ik zie je
morgen weer! Dag!” “Doei!” zeiden Noa en Jeroen tegelijk. “Komt Trudie je ophalen?” “Nee,”
antwoordde Jeroen ondeugend. Noa keek hem argwanend aan. “Wie dan?” “Niemand, ik blijf
gewoon vannacht hier. Dan hebben ze het probleem van ‘gebrek aan kamers’ ook niet,” zei
hij slim. “Jeroen, dat mag echt niet hoor.” “Nou en. Ik ga niet naar huis als jij hier nog alleen
ligt.” Noa begon te glimlachen. Wat is ze toch blij met hem.
Toen Appie en Patricia thuiskwamen, zijn ze gelijk naar boven gegaan. Daar hebben Nienke