Create successful ePaper yourself
Turn your PDF publications into a flip-book with our unique Google optimized e-Paper software.
waren. En nog wel vaker. Nienke wilde haar omhelzen, maar Amber liet dit niet toe. Want ze<br />
wilde dit niet geloven. Eindelijk had ze iemand gevonden die haar ook zag staan. Eindelijk<br />
was ze gelukkig samen met iemand. Of had ze zich dit echt allemaal verbeeld? Hoe graag ze<br />
ook wilde dat Jochem haar prins op het witte paard was, hij was het niet. En was ze daar<br />
onbewust toch niet al een klein beetje achter? Nienke zag in dat dit geen zin meer had.<br />
“Goed, ik hoop echt dat je erover nadenkt. Ik heb alles geprobeerd.” Teleurgesteld liep<br />
Nienke weg.<br />
Mick en Joyce stonden te zoenen bij hun kluisjes. “Mag ik even storen?” vroeg Robbie die<br />
erbij kwam staan. Mick keek hem geïrriteerd aan. “Weten jullie waar Patricia is?” Joyce haalde<br />
haar schouders op. “Volgens mij liep ze naar buiten, maar dat weet ik niet zeker.” Robbie is<br />
zich aan Joyce gaan ergeren de laatste tijd. Hij heeft namelijk wel vaker aan Joyce gevraagd<br />
waar Patricia was, maar nooit wist ze daar een goed antwoord op. Vorig jaar was dat wel<br />
anders, waar Joyce was, daar was Patricia of andersom. Toen Joyce zich weer helemaal op<br />
Mick stortte knapte er iets in Robbie. “Kan je nou echt helemaal nergens meer aan denken?”<br />
vroeg Robbie boos. “Sorry?” zei Joyce. “Nu je Mick hebt laat je Patricia als een baksteen<br />
vallen.” “Hee Robbie, doe even normaal,” was Mick’s reactie. “Nee, het is toch zo? Het maakt<br />
je allemaal niks meer uit. Het maakt je niet uit dat ze veel lessen mist, of dat ze vaak weg is.<br />
Of heb je dat niet eens gemerkt?” Joyce werd er stil van en slikte even. “Confronterend hè?”<br />
ging Robbie door. “Robbie, ophouden nou!” zei Mick. “Dit noem ik geen beste vriendin<br />
hoor,” zei hij boos terwijl hij wegliep.<br />
“Nienke wacht!” Nienke draaide zich om en zag Amber staan met betraande ogen. Ze keken<br />
elkaar een halve minuut lang aan en daarna vloog Amber haar om de nek. “Het spijt me,” zei<br />
ze huilend. Nienke was verbaasd en opgelucht tegelijk. Want Amber gelooft haar nu toch?<br />
“Sssstt,” zei Amber om haar te kalmeren. “Ik wilde het gewoon niet geloven,” snikte ze. “Ik<br />
begrijp het,” antwoordde Nienke. “Hij geeft niks om me,” zei ze huilend. Nienke was er even<br />
stil van. Dit moest Amber duidelijk gemerkt hebben bij hem, omdat ze dat zelfs door haar<br />
verliefdheid opmerkt. “Waarom heb ik toch altijd pech in de liefde?” Nienke wist hier geen<br />
antwoord op te geven. “Is hij echt gevaarlijk?” vroeg Amber voorzichtig na een tijdje te<br />
hebben geknuffeld. Nienke knikte voorzichtig. Ze was bang op weer een boze reactie van<br />
Amber, maar dat was niet het geval. “Hij had jou in zijn macht. Liefde maakt je blind, weet je<br />
nog? Daar speelt hij gewoon mee.” “Dit laat ik niet gebeuren,” zei Amber die heftig met haar<br />
hoofd schudde. “Ik wil hem niet meer zien,” zei ze vastbesloten. “Maar..” “Hoi!” Ze draaiden<br />
zich om en schrokken toen ze recht in de ogen van Jochem keken. “Hoe is het met Noa en<br />
Jeroen?” Nienke keek hem argwanend aan. Zij wist natuurlijk wel waarom hij dat vroeg, toch?<br />
Maar Amber had daar geen idee van. “Gewoon, wat beter,” zei ze kortaf. Jochem knikte alleen<br />
maar. “Ga jij alvast? Dan kom ik zo.” Nienke keek Amber verbaasd aan. Nu had ze net door<br />
dat Jochem echt gevaarlijk is en dan wil ze alleen met hem zijn? Dan snapte ze niet. “Nee, ik<br />
blijf hier wel.” “Nee, ga nou maar,” drong Amber aan. Nienke keek haar dringend aan. “Nee,<br />
ik ga samen met jou naar de les.” “Wat is er met jullie?” vroeg Jochem verbaasd. Nienke