Inhoudsopgave

Fabian en Nienke lagen nog steeds dicht tegen elkaar aan toen plotseling de deur werd
opengegooid. “Wat heeft dit te betekenen?” riep Victor boos. Nienke en Fabian zaten in een
fractie van een seconde rechtop in bed. “Wat doe jij hier?” vroeg Victor aan Nienke. “Ik euh..”
Maar Victor schreeuwde er alweer doorheen. “Er bestaan hier regels in dit huis, waar jullie je
aan moeten houden. En als je dat niet doet, dan volgen er maatregelen! Hup, weg hier!” Hij
pakte Nienke bij haar arm en sleurde haar de kamer uit. “En reken maar dat hier zware
straffen voor jullie opstaan!” riep hij boos.
Later op school werd Patricia steeds zenuwachtiger toen de grote pauze bijna naderde. Maar
daarvoor hadden ze nog het klein examen van Nederlands. Blijkbaar was zij de enige die het
was vergeten, want Fabian en Nienke waren nog wel enigszins voorbereid. Ze kon het uur
ook niet missen, want dan zou ze pas op haar kop krijgen. Niet alleen van de school, maar
ook van Victor. Hij was zich de laatste tijd steeds meer aan het bemoeien met hun
schoolprestaties. De bewoners lieten het maar over zich heen komen, ze wisten toch wel dat
Victor dit deed omdat hij zo snel mogelijk van hen af was. Als ze hun examen allemaal halen,
gaan ze allemaal studeren. Victor hoopt vast dat ze dan allemaal uit huis gaan. Toen het klein
examen begon kon Patricia zich helemaal niet concentreren. Ze dacht continu aan andere
dingen. En al probeerde ze al die gedachten van zich af te duwen, toch kwamen ze telkens
weer terug. Toen Fabian opstond en het lokaal uitliep omdat hij klaar was, werd ze nog
zenuwachtiger: zij had namelijk nog maar een paar zinnen opgeschreven. Toen ze de tweede
opdracht goed had gelezen, had ze door dat dit examen helemaal niet zo moeilijk was, maar
toch kon ze het niet. Nu pas besefte ze hoeveel invloed Robert op haar heeft. Want dit komt
allemaal door hem toch?
“Ben je er klaar voor?” vroeg Fabian in de pauze terwijl hij Patricia bij haar schouders pakte.
Patricia knikte angstig. “Je weet nog wat je allemaal moet zeggen?” Patricia kon alleen maar
knikken. Ze hadden van tevoren besproken wat Patricia allemaal zou zeggen, zodat ze zich
niet zou verspreken. “Succes!” zeiden Fabian, Nienke en Appie tegelijk terwijl Patricia wegliep.
Ondertussen liep Amber langs met een chagrijnig gezicht. “Wat heeft zij?” vroeg Fabian aan
niemand in het bijzonder. “Ze was heel boos op mij gisteren, omdat ik een opmerking
maakte die ze niet leuk vond,” bekende Appie. Nienke was door het hele gedoe met Noa en
Jeroen helemaal vergeten dat Amber geslagen is door Jochem. “Ik weet trouwens wat meer
over de opdracht,” vertelde Fabian. “Komen jullie mee naar de kantine?” “Sorry, ik moet met
Amber praten.” “Nienke, dat heeft geen zin,” zei Fabian die haar tegen hield. “Laat het nou
even rusten.” “Ik laat het niet rusten,” antwoordde Nienke fel. “Dan probeer ik het nog eens,
ik wil haar niet laten stikken!” Maar Fabian hield haar nog een keer tegen. “Zolang wij alles
goed doen, dan vormt Jochem geen gevaar voor Amber.” “Oh nee? Ben je soms vergeten dat
hij haar gisteren geslagen heeft?” Daar wist Fabian niks op te zeggen en hield haar niet meer
tegen toen ze voor de derde keer probeerde weg te lopen.
Patricia liep naar de afgesproken plek. Hoe dichter ze bij die plek kwam, hoe meer haar