Inhoudsopgave

anderen gingen naar huis, alleen Nienke twijfelde. Aan de ene kant vond ze het hier niet fijn,
maar aan de andere kant wilde ze bij Fabian blijven en wilde ze zo snel mogelijk weten hoe
de operatie van Noa is gegaan. Uiteindelijk is ze toch bij Fabian gebleven.
Trudie, Amber en Appie kwamen het huis ingelopen. “Het komt allemaal goed zoetekes.
Fabian laat zo snel mogelijk weten hoe het met Noa gaat.” Ze hoorden even gestommel uit
de kelder, waar Victor bezig was. Trudie had het hem verteld, maar hij leek zich er niet al te
druk om te maken. “Proberen jullie Patricia, Joyce en Mick te bellen?” “Ja, dat doe ik wel,” zei
Amber.
“Nooit gedacht dat ik zo goed kon karten hè?” vroeg Joyce lachend toen ze even bij hun
tassen wat water dronken. “Nee inderdaad, dat is van buitenaf niet te zien,” pestte Mick haar,
wat hem een stomp opleverde. “Maar van mij winnen is onmogelijk,” ging hij verder. “Dit keer
ga ik je verslaan!” Op dat moment hoorde Joyce haar telefoon gaan. “Met Joyce,” zei ze toen
ze haar telefoon opnam. Mick zag hoe Joyce’s gezicht na eventjes betrok. “Wat is er?” vroeg
hij zacht, maar Joyce reageerde niet. “Hoe gaat het nu met ze?” vroeg Joyce. Mick had geen
idee waar Joyce het over had en was nieuwsgierig geworden. “Wie is dat?” Joyce luisterde nu
alleen maar aandachtig naar wat er aan de telefoon gezegd werd. “Oké, we komen nu naar
huis.” Joyce wilde ophangen maar legde haar telefoon weer aan haar oor toen ze nog wat
hoorde. “Patricia? Die smste vanmiddag dat ze naar de bioscoop ging, maar ik zal het nog
eens proberen zo. Tot straks!” “Wat is er aan de hand?” vroeg Mick toen Joyce had
opgehangen. Ze keek hem even met een ernstige blik aan. “Noa en Jeroen hebben een
ongeluk gehad. Ze zijn aangereden door een auto.” “Wat?” vroeg Mick ongelovig. Joyce
vertelde hoe het met Jeroen gaat en dat Noa geopereerd wordt. Snel probeerde ze Patricia te
bellen, maar ze kreeg al gauw de voicemail. Toen bedacht ze dat ze Robbie ook nog kon
proberen. Misschien was de film al wel afgelopen?
In de bioscoop zaten Patricia en Robbie dicht tegen elkaar aan. Eigenlijk was deze film te
spannend voor Patricia, maar omdat Robbie de vorige keer mee moest naar een romantische
film, had Patricia beloofd om de volgende keer met hem mee te gaan naar een, volgens haar,
jongens film. Maar ze kon niet ontkennen dat ze de film uit wilde zien. Ze zaten op dit
moment net in een stukje dat er een vrouw angstig in het donker door een bos liep waar er
twee mannen achter een boom stonden die haar elk moment konden aanvallen. Patricia
kneep Robbie’s hand bijna helemaal fijn. Plotseling hoorden ze een keiharde beltoon en het
duurde even een paar seconden toen ze beseften dat het Robbie’s beltoon was. Snel graap
zijn hand naar zijn mobiel, die in zijn tas zat, en drukte het inkomende gesprek weg. “Sukkel,”
lachte Patricia. “Gelukkig is het donker, anders had iedereen die grote rode boeienkop van je
gezien,” fluisterde ze lachend.
Fabian en Nienke zaten ondertussen in het ziekenhuis te wachten op een bankje. Fabian had
Nienke’s hand stevig vast en keek hoe ze starend voor zich uit zat te kijken. “Wil je liever naar