Inhoudsopgave

overtuigd. Jeroen trapte zo hard dat hij een beetje begon te slingeren. “Hee, mijn haar komt
aldoor in de struiken,” zei Noa toen Jeroen iets te ver aan de rechterkant reed. Jeroen keek
achterom en zag de struiken waardoor hij wat meer aan de linkerkant ging rijden. Wat hij niet
door had was dat hij al eerder op de weg fietste waar hij moest oversteken dan hij had
gedacht. En daardoor had hij niet gezien dat er een auto van links hard kwam aanrijden. In
een fractie van een seconde hoorde ze piepende banden. “Kijk uit!” riep Noa hard. Jeroen
wilde bijsturen, maar het was al te laat: De auto had hen volop geraakt…
Hoofdstuk 15 – Ongeluk(kig)
Jeroen deed zijn ogen open. Vaag zag hij allemaal mensen lopen en staan. Bijna verblind
werd hij door een blauw zwaailicht. Hij voelde pijn.. Pijn aan zijn hoofd, pijn aan zijn arm. Er
hing een man in een soort van geel pak over hem heen. Toen opeens besefte hij dat hij op
straat lag en in een flits kwam voorbij wat er net gebeurd is. Hij keek opzij en schrok toen hij
zag wie er op een brancard de ambulance in werd gereden. “Noa,” kon Jeroen nog net uit
brengen voor hij weer wegzakte..
Ondertussen was er op school, behalve de les van die enge Robert, niks aan de hand.
Niemand had maar ook iets in de gaten van wat er op dit moment met Noa en Jeroen aan de
hand was. Zelfs Patricia, die op dat moment ook op de fiets zat, had niks in de gaten. In de
eerste pauze liet ze trots de sleutels aan Fabian, Nienke en Appie zien. Ze waren allemaal
trots op het eindresultaat. “Dit kan gewoon niet misgaan,” zei Fabian blij. “Ik ga vandaag weer
proberen om de tekens op de wand te ontcijferen, we moeten hem natuurlijk wel voor
blijven. En we moeten er nog achter zien te komen of Jeroen en Noa echt met het mysterie te
maken hebben. Want het lijkt me toch toevallig als zij echt bezig zijn met stijldansen.” Appie
begon weer te lachen bij het idee. “Misschien kan jij ze een keer onopvallend volgen?” vroeg
Fabian aan Appie die meteen begon te glunderen. “Met de nadruk op onopvallend Ap.”
Nienke was er met haar hoofd niet meer bij toen Amber de kantine binnen kwam lopen en
alleen aan de bar ging zitten. Fabian had dit door en hield Nienke tegen op het moment dat
ze op wilde staan. “Dit heeft geen zin, je moet haar even laten afkoelen.” “Dat kan ik niet,”
antwoordde Nienke. “Moet ik dan wachten totdat het te laat is? Totdat hij haar echt wat heeft
aangedaan?” Fabian probeerde haar gerust te stellen. “Dat doet hij niet. Anders heeft hij
niemand meer om meer te weten te komen over het mysterie.” Maar het stelde Nienke
helemaal niet gerust. “Hij heeft Robert toch, die alles te weten komt via Patricia?” Het was
even stil en Nienke keek verbijsterd naar de anderen. “Ik snap niet dat jullie zo rustig blijven,”
zei Nienke fel terwijl ze opstond. “Nien, je hebt zelf gezien dat we hier niks tegen kunnen
doen.” “Ik heb nog niet alles geprobeerd,” zei Nienke terwijl ze wegliep. Maar Fabian stond al
snel op en pakte haar bij haar arm. “Laat het nou even rusten,” zei hij terwijl hij zijn handen
op haar wangen legde. Maar Nienke stribbelde tegen. “Wij gaan haar goed in de gaten
houden,” probeerde hij nog een keer. Maar Nienke wilde er even niets van weten. Ze zag