Inhoudsopgave

verder van huis zijn, maar dat risico wilde Fabian graag nemen. Hij genoot namelijk van elke
seconde dat Nienke zo tegen hem aanlag. Ook Nienke wilde dit risico wel nemen. Ze wilde
eigenlijk ook niet op haar eigen kamer slapen vannacht, waar Amber ook was. Ze hoorden
Mick de hele tijd snurken, die was niet makkelijk wakker te krijgen.
De volgende ochtend zaten Noa en Jeroen gezellig aan het ontbijt, terwijl er in de rest van
het huis een chaos was. Ze zagen Patricia de kamer van Fabian en Mick binnen gaan, om
vervolgens snel een broodje te pakken en het huis uit te rennen. Ook zagen ze Nienke
ondertussen met alleen een trui van Fabian aan uit dezelfde kamer komen. Amber, die
hysterisch de trap op en af rende, omdat ze telkens wat vergat, en vervolgens ook al vroeg
het huis uitrende. Mick en Fabian die boksend de huiskamer inliepen. “Dus Nienke is weer
veilig thuisgekomen?” vroeg Noa nieuwsgierig. Fabian knikte. “Ze had ook een smsje
gestuurd, maar die had ik dus niet gelezen.” Jeroen begon te lachen. “Gut o gut. Al dat
bezorgde gedoe van jou dus voor niks.” Noa stompte hem. “Dat zou je toch ook bij mij
doen,” vroeg ze met een glimlach. “Natuurlijk,” antwoordde Jeroen die een arm om haar heen
legde en daarna grijnsde. “Zeg, maar waarom kwam Nienke zo net uit jouw kamer met alleen
een trui aan van jou?” Hij wist het antwoord natuurlijk al, maar vond het leuk om Fabian
hiermee te confronteren. Fabian reageerde niet, maar een blos op zijn gezicht was wel te
zien. “Als Victor hierachter komt, dan zwaait er wat hè,” zei hij plagend. De beste manier om
van Jeroen af te komen was hem gewoon negeren, en dat deed Fabian dan ook.
Na een tijdje was iedereen het huis uit, behalve Noa en Jeroen. “Ben je er klaar voor?” vroeg
Noa zacht aan Jeroen die in zijn kamer stond. Jeroen knikte met tegenzin en pakte zijn jas.
“Wat moet dat nog hier? Jullie horen allang weg te zijn,” zei Victor. Noa en Jeroen knikten en
liepen het huis uit. Wat Victor alleen niet wist was dat ze niet naar school gingen, maar hele
andere plannen hadden....
Op school ging Amber voor het eerste uur nog even bij Jochem langs. Dat vroeg hij namelijk
in een sms. Ze had door dat Nienke vannacht niet in haar bed lag en was er van overtuigd
dat ze bij Fabian sliep. Daardoor had ze nog sterker het gevoel dat zij tegen haar
samenspannen waardoor ze wel kon huilen. Tegelijkertijd was ze ook boos, want het lukte
hen gewoon haar een rotgevoel te geven. Maar dat gevoel wilde ze gauw kwijtraken bij
Jochem. Ze stond voor zijn deur en keek om zich heen of niemand haar zag. Ze hoefde al niet
eens te kloppen want de deur werd voor haar opengedaan. In plaats van dat hij haar
vriendelijk groette, pakte hij haar bij de arm en sleurde haar mee het lokaal in. Amber keek in
zijn ogen die niet al te vriendelijk leken. “Waarom kwam jij gister niet langs na schooltijd? Dat
hadden we toch afgesproken?” vroeg hij op een boze toon. Amber keek hem verbaasd aan
en dacht aan gisteren toen ze met Patricia mee naar huis was gegaan. “Ik voelde me niet
lekker, ik zag er ook niet uit,” antwoordde ze eerlijk. Maar Jochem keek haar nog steeds met
zo’n blik aan waar Amber bijna bang van werd. “Heb jij iemand verteld over ons?” Amber
voelde haar arm die nu toch wel pijn deed door de greep van Jochem. Ze schudde schichtig