Inhoudsopgave

andere kant op.” Joyce en Mick hadden geen idee waar dit over ging en voordat Joyce kon
vragen wat Appie had gedaan kwam Trudie uit de keuken met twee pannen vol poffertjes.
“Maar waar zijn Noa en Jeroen?” vroeg ze verbaasd. “Die zijn uit eten” zei Amber. “Ja” zei
Joyce. “Romantisch hè?” Fabian keek naar Mick en Mick keek naar Fabian. Mick kreeg nu nog
meer moed om haar uit eten te vragen. Fabian maakte een gebaar dat hij het moest vragen.
“Vanavond” fluisterde Mick. Trudie zei ondertussen: “Maar waarom is dat mij gister niet
verteld? Nou heb ik veel te veel!” “Dat geeft helemaal niks” zei Appie met een brede grijns.
De anderen begonnen te lachen en iedereen pakte poffertjes.
Jeroen en Noa hadden intussen al het eten besteld en gekregen en waren aan het genieten.
“Hmm, echt zo lekker eten heb ik nog nooit in een restaurant gehad.” Zei Noa die op haar
bord spareribs met friet en salade had liggen. “Je maakt een grapje hè?” zei Jeroen die met
een vies gezicht keek. “Nee echt niet.” Antwoordde Noa. “Dit is echt niet te vreten”, zei Jeroen
die vis op zijn bord had liggen. Noa begon te lachen. “Vind je dit grappig?” zei Jeroen. “Ja”
antwoordde Noa eerlijk. “Waarom bestel je dan ook vis? Ik heb je nog nooit vis zien eten.”
“Nee, omdat bijna niemand het lekker vind in huis en daarom maakt Trudie het nooit. Vis was
altijd mijn lievelingseten, maar nu twijfel ik daaraan.” Noa begon weer te lachen. “Misschien is
je smaak wel veranderd.” Jeroen schudde met zijn hoofd. “Nee, echt niet. Dit restaurant is
gewoon niet goed, ze hebben hier de vieste vis die ik ooit gehad heb” zei Jeroen zonder dat
hij door had dat er een ober naast hem stond. “Alles dus niet naar wens begrijp ik?” zei de
ober. Jeroen schrok en keek naar de ober met een neplach. Jeroen wilde wat gaan zeggen,
maar omdat Noa bang was dat hij weer wat vervelends zou zeggen, nam zij het woord over:
“Jawel hoor meneer” zei Noa vriendelijk. “Hij vindt de vis niet zo lekker, maar verder is alles
naar wens hoor.” De ober zei niks meer en liep weg. “Ze mogen toch wel weten dat het
verschrikkelijke vis is?” zei Jeroen verbaasd. “Dat hoef je nog niet zo bot duidelijk te maken,
ze doen hun best verder,” antwoordde Noa. “Nou, als je maar niet denkt dat ik dit op ga
eten” “Oké, wat jij wilt. Wil je wat van mij?” vroeg Noa. Zonder dat Jeroen antwoord kon
geven had hij al de helft van Noa op zijn bord. Jeroen keek lief naar Noa. “Lief van mij hè?”
zei Noa. “Ja, heel erg lief!” antwoordde Jeroen met een lach. Hij pakte haar hand en gaf er
een kus op.
Aan tafel was Amber enthousiast aan het vertellen over het feest die zaterdag. “Dus daar
gaan Nienke en ik zaterdag heen gaan jullie mee?!” vroeg ze aan Patricia en Joyce. “Natuurlijk
gaan wij mee!” antwoordde Joyce vrolijk. “Zaterdag?” vroeg Patricia. “Deze zaterdag?” “Ja!
Het begint om 11 uur.” Nienke keek naar Fabian die bezorgd naar haar keek. Nienke had al
door wat hij dacht. “Ik ga” zei ze tegen Fabian. “Wat jij ook zegt.” Fabian had al wel door dat
hij haar niet tegen kon houden. Maar toen had hij een briljant idee wat hem goed zou doen
en tegelijkertijd Mick ook. “Oke, Mick en ik gaan ook mee!” zei Fabian tegen iedereen. Mick
keek Fabian niet begrijpend aan, maar toen hij naar Fabian zijn gezicht keek had hij het door.
“Hoezo? Ik wist helemaal niet dat jullie daarvan hielden.” Zei Amber verbaasd. “Natuurlijk” zei
Mick ineens enthousiast. “Wij houden altijd wel van een feestje.” Nienke had geen zin meer
om op Fabian in te gaan en liet het maar zo. Ze keek naar Patricia die erg verward keek. Toen