Inhoudsopgave

graag weten hoe het afgelopen is tussen Fabian en Nienke. Ondertussen kwam Amber
helemaal opgetut de meiden Wc uit en spoot nog wat parfum op zichzelf. Ze was zo in de
wolken dat ze Patricia niet eens zag staan. Patricia schrok: ‘Zou ze naar Jochem gaan?’ dacht
ze. “Amber!” Het floepte er zomaar uit zonder dat ze erover na kon denken. “Wat is er?” “Ga
je mee naar huis?” Amber schudde haar hoofd. “Ik heb nu nog even een afspraak, ik kom
straks wel.” “Maar je voelde je toch niet zo lekker? Je ziet er ook niet echt fit uit, ik zou maar
gauw meegaan voordat iemand je zo ziet.” Ze zag dat Amber’s gezicht betrok en na één
seconde was Amber alweer de Wc ingerend. Patricia draaide zich glimlachend om. Maar die
glimlach verdween al snel toen ze recht in de ogen van Robert keek. Ze hoopte niet dat hij
door had waar ze mee bezig is. Hij weet vast van de afspraak van Amber en Jochem. “Heb je
de sleutel al gevonden?” vroeg hij zacht met een zware stem. “Ik.. euh.. heb je die nog steeds
nodig dan?” Robert pakte haar zo onopvallend mogelijk bij haar arm vast. “Ja natuurlijk heb
ik die nog steeds nodig. Wat dacht je, nu hij de foto heeft ben ik van hem af?” Patricia
schudde met een bang gezicht haar hoofd. Hij boog zich dreigend over haar heen. “Het heeft
lang genoeg geduurd. Vrijdag in de grote pauze geef je mij achter het plein de sleutel,
anders voelt Nienke de consequenties ervan. Op dat moment kwam Amber de Wc weer uit
waarna Robert snel wegliep. “Vind je echt dat niemand me zo mag zien?” vroeg ze snikkend.
“Nou ja, als je het niet erg vindt dat iedereen je raar aankijkt.” Ze wist dat het gemeen was
van zichzelf, maar Amber is hier gevoelig voor en dit is de enige mogelijkheid om haar mee
naar huis te krijgen. Ze smste Joyce dat ze alvast naar huis ging en liep toen samen met
Amber de school uit.
Appie kwam thuis met tassen vol snoep, die hij gekocht had in zijn laatste lesuur. Van Victor
moest hij namelijk gelijk thuiskomen na school, dus had hij het zo opgelost. Doordat hij zijn
zware schooltas van zijn rug wilde halen, vielen al zijn tassen met snoep op de grond. Op dat
moment kwamen Noa en Jeroen hand in hand binnenlopen die verbaasd naar de onhandige
Appie keken. “Zo, snoepwinkel leeg gekocht?” lachte Noa. “Ja, uitverkoop!” grapte Appie.
Jeroen liep zuchtend naar hem toe en begon mee te helpen. “Heb je dit voor het feestje
gekocht?” fluisterde hij. “Welk feestje?” vroeg Appie hardop. Jeroen gaf Appie een harde duw
waardoor hij op de grond viel. “Feestje?” vroeg Noa nieuwsgierig. “Wat is er met een feestje?”
Nu pas had Appie door waar Jeroen het over had. Denkt hij dat dit snoep allemaal voor Noa’s
verjaardag is? “Een feestje van die man uit de snoepwinkel. Die zou altijd nog eens een
feestje geven,” loog Jeroen. Hij zag Noa verbaasd kijken. Nog voordat ze verder kon vragen
pakte hij haar bij haar arm en vroeg: “Zullen we even snel huiswerk maken?” Samen liepen ze
naar Jeroen’s kamer terwijl Appie alleen op de gang achterbleef.
Nienke zat op haar bed dicht tegen Fabian aan en dacht aan het mysterie. Aan de ene kant
wil ze de kostbare wand heel graag zien, maar aan de andere kant wil ze het uitstellen. Na
alles wat er is gebeurd wil ze gewoon niet nog een keer in zo’n situatie zitten. In een situatie
waarin alles mis lijkt te gaan, mensen in gevaar zijn, geen oplossing vinden. Ze wil gewoon
weer een normaal leven. Maar heeft ze nu een keuze? Dit mysterie moet ook door hen