Inhoudsopgave

Daarom had Appie, voordat hij wist van het hele nieuwe mysterie, beloofd om hem te helpen.
“Nou heb je al ideeën?” “Waarvoor?” vroeg Appie heel onnozel. “Waarvoor? Voor jouw
waterhoofd leeg te pompen, nou goed? Prutser! Je kwam hier toch om ideeën te bedenken
voor Noa’s verjaardag?” “Ohja,” was Appie’s reactie. “Waar zit je met je hoofd?” “Bij Noa.. Ik
bedoel, niet bij Noa zelf, maar bij haar verjaardag,” hakkelde Appie. Jeroen trok zijn
wenkbrauwen op. “Ja, vast. Nou ik had dus het idee om die zaterdag in de ochtend haar uit
bed te halen. Dan zit iedereen klaar aan het grote ontbijt, met cadeaus natuurlijk. En dan dat
we in het begin van de middag naar dat buiten zwemparadijs gaan, ‘Waterparadijs’ heet het
geloof ik? Daar zou ze altijd al graag heen willen, dus het lijkt me heel leuk voor haar als we
met z’n allen gaan. En dan maakt Trudie in de avond bijvoorbeeld haar lievelingsgerecht. En
dan ’s avonds een feestje in huis.” Appie stond met open mond naar het verhaal van Jeroen
te luisteren. “Waarom vraag je of ik ideeën heb als jij de hele dag al hebt uitgestippeld?” “Dit
is alleen mijn idee. En nu ik het zo vertel lijkt het mij een top plan.” “Maar het feest gaat
Victor echt niet goedkeuren hoor. En sowieso mag dat niet volgens de huisregels. Waarom
huur je niet een kroegje af? Is dat niet leuk? Of is dat te duur?” Er verscheen een glimlach op
Jeroen’s gezicht. “Niet te geloven dat dat uit jouw mond komt! Goed idee Ap! Moeten we
alleen Victor zover krijgen dat we die avond laat thuis mogen komen.” Appie was opgelucht
dat hij Jeroen toch nog een beetje had kunnen helpen. Door het gesprek met Fabian had hij
helemaal niet meer nagedacht over een idee voor Noa’s verjaardag. Hij vond het idee van
Jeroen eigenlijk heel goed, hij had er nu al zin in. “Gaan we nu even wat mensen voor de gek
houden?” vroeg Appie. Lachend liepen ze het plein op en zochten naar een geschikt
slachtoffer.
Nienke lag thuis huilend met de dekens over zich heen in bed. Ze wilde dat alles weer goed
kwam, echt. Maar als Fabian niet eens de moeite nam om uit te leggen waarom hij heeft
gelogen of waarom hij zich raar gedraagt, dan kan Nienke niet normaal met hem praten. Ze
wist namelijk dat Amber tegen Fabian had gezegd dat zij wist dat hij had gelogen. En dan
nog krijgt ze geen reactie van hem, waarom nou niet? Alsof haar gedachten te horen waren
werd er op haar deur geklopt. “Nienke?” Het was Fabian. “Ga weg!” was Nienke’s reactie. Het
bleef even stil en Nienke sloeg zichzelf voor haar hoofd. Waarom zei ze nou dat hij weg
moest gaan? Dat wilde ze helemaal niet, of toch wel? Ze werd gek van deze situatie en zakte
huilend dieper in haar kussen weg. “Nienke! Ik wil toch even met je praten.” Fabian deed de
deur open en zag Nienke onder de dekens liggen. Nienke hield zich stil, ze liet het maar over
haar heenkomen. Fabian trok de dekens weg zodat hij Nienke’s gezicht kon zien. Hij schrok
toen hij zag dat ze zo overstuur was. “Hee.. ik wil je helemaal niet aan het huilen maken. Dit
was echt allemaal mijn bedoeling niet.” Het was even stil. “En ik wilde al helemaal niet tegen
je liegen, maar ik kon niet anders. Ik wilde je beschermen. En dat klinkt misschien gek als je
dit zo hoort maar na alles wat er met je gebeurd is en omdat je gezondheid nog niet
honderd procent is, kon ik je niet alles vertellen.” Nienke zweeg en bleef starend naar haar
kussen kijken. “Wil je alsjeblieft even naast me komen zitten?” vroeg Fabian. Nienke vond het
fijn dat hij haar alles probeerde uit te leggen, voor zover hij eerlijk is, want zou hij nu wel de