Inhoudsopgave

helemaal niet leuk vindt dat Amber een date had, vooral niet met een leraar. Fabian merkte
op dat Amber stug voor zich uit bleef kijken. “Gaat het?” vroeg hij rustig. Er ging even een
schok door zijn lichaam: Zou er iets gebeurd zijn gisteravond? Fabian vond wel dat ze al de
hele dag vreemd deed, maar dat had met Nienke te maken, of niet? “Kom Nien, we gaan.”
Amber was nog niet opgestaan of het werd helemaal zwart voor haar ogen. Al snel werd ze
slapper en slapper, tot dat ze in elkaar zakte en op de grond viel. “Amber?!” Appie, Nienke en
Fabian knielden alle drie bij haar neer. Appie pakte haar hoofd vast. “Amber, zeg eens wat!”
“Wat is er met haar?” vroeg Nienke in paniek. Fabian probeerde haar te kalmeren, maar
Nienke reageerde niet op hem. Nienke keek om zich heen en zag een aantal leerlingen
toekijken, maar er was geen leraar of lerares te zien. Ze wilde net opstaan om iemand te
halen, maar toen zag ze Amber met haar ogen knipperen. Appie hielp haar voorzichtig
overeind. “Gaat het?” vroeg hij zacht. Amber knikte en kreeg een beetje tranen in haar ogen.
“Ik voel me de hele dag al op sommige momenten heel duizelig en ik heb aldoor hoofdpijn.”
“Hoe komt dat dan?” vroeg Nienke bezorgd. Amber haalde haar schouders op terwijl Fabian
argwanend toekeek. “Denk even goed na. Waar kan het door komen?” Hij zag dat Amber
twijfelde om haar mond open te doen of niet. “Wanneer is het begonnen?” vroeg hij verder.
“Gisteren, volgens mij. Ik voelde me bij Jochem ineens wat duizelig.. En, de terugweg toen.. Ik
weet het niet meer zo goed.” “Wat is er op de terugweg gebeurd?” Nienke vond Fabian een
beetje drammerig, maar ze zei er niks van. “Dat is het juist, ik kan me daar niks meer van
herinneren. Sowieso van gisteravond niet veel, ik weet alleen nog goed dat ik in mijn bed
lag.” “Had je teveel gedronken?” vroeg Nienke bezorgd. “Nee, maar één wijntje. Ik wilde eerst
niks, maar Jochem wilde perse dat ik nog even bleef dus toen had hij me bijna gedwongen
om nog een wijntje te drinken.” Amber vertelde dit laatste een beetje lacherig omdat ze dit
achteraf gezien best romantisch vond. Appie keek haar verbaasd aan omdat hij hier niks van
snapte. Fabian zat nu alleen maar met grote ogen voor zich uit te kijken. Normaal gesproken
zocht hij nooit overal iets achter, maar in dit geval wel. Ondanks dat Fabian dit veel te ver
vond gaan, kon het gewoon niet anders dan dat Jochem iets in het drankje van Amber had
gedaan. Maar wat? En waarom? “Waar heb je het allemaal met hem over gehad?” vroeg
Fabian zonder er ook maar een seconde over na te denken dat dit best een rare vraag is. Dat
besefte hij ook pas toen hij de gezichten van de andere drie zag. “Wat is dat nou weer voor
een stomme vraag?” vroeg Amber. “Waar heeft hij allemaal naar gevraagd?” ging Fabian
verder. Nienke begreep helemaal niks van de vragen die Fabian stelde, waarom is hij daar in
geïnteresseerd? “Nou doe je het gewoon weer hè!?” zei Amber fel. Fabian keek haar nietbegrijpend
aan. “Dat rare gedrag van jou!” “Wat bedoel je?” vroeg Fabian. “En gewoon weer
doen alsof je van niks weet hè! Ik dacht dat jij zo’n eerlijke jongen was.. Nou als ik Nienke
was, had ik jou allang laten vallen hoor! Kom je Nien?” Ze trok Nienke uit de zitzak en nam
haar mee de kantine uit. Nienke zweeg en liet haar meetrekken. Aan de ene kant wilde ze
graag horen wat Fabian daarop te zeggen had, maar aan de andere kant was ze helemaal zat
van zijn gedrag. Ze wilde er absoluut niet aan denken dat hij een ander heeft, maar wat kan
het anders zijn? Ze had geen idee. En al zou ze dat heel graag willen weten, ze was bang..
Bang voor dat hij zou zeggen dat haar vermoedens kloppen. Fabian bleef achter met een