CINEMA s. THEATER

.^^ 

^v^ 

19de Jaargang 

Ko.14-15ApriM939 

CINEMA s. 

THEATER 

■v 

O 1 

**

De bakende 

danseres- 

filmactrice 

Eleanor Powell 

in de Htm 

„Honolulu". 

Rotll« Serrano in „Schmidt und 

Schmidlchon", «en film dia ond«r 

r«gl« van Hans Dapp« ward« ep. 

ganoman. 

Wallace Beery moat patten. In da 

film „Sergeant Maddan" tpaall 

hlj da hoofdrol, aan nieuw uniform 

il veer ham in da maak. 

Alia Gerhardt 

In ..Umwege 

ium Glück-. Re- 

giiteur It Dr. 

friti Palar Buch. 

Oreer Garten In „Good-Bys Mr, Chll 

» 

., - 

^ 

" . •. 

W ' Z' m 

>^Si ' ~"

Pat O'Brien en Margaret Lindsay. 

Regie: Busby Berkeley. Warner Bros-film. 

John Quinn {Pat O'Brien), directeur van „De 

tuin der vreugde", een bekend Californisch 

cabaret, meent, dat zijn pers-agente, de be- 

kwame en lieftallige Toni Blake (MargaretLindsay) 

zeer gaarne met hem in het huwelijk wil treden, 

maar de komst van Don Vincente (John Payne), 

een betrekkelijk onbekenden bandleader, brengt een 

radicale verandering in de verhouding tusschen 

Quinn en Toni teweeg, een verhouding, welke van 

haar kant toch al niet erg hartelijk was. 

Vincente en zijn band fungeeren als plaatsver- 

vangers voor Rudy Vallee en zijn Connecticut 

Yankees, die wegens een auto-ongeval niet in staat 

waren hun engagement na te komen. 

Quinn behandelt Vincente dan ook echt als 

plaatsvervanger en Iaat hem duidelijk merken, dat 

hij hem en zijn vrienden slechts als artisten van 

den tweeden rang beschouwt. 

Al direct staan Quinn en Vincente op voet van 

oorlog. Toni tracht te bemiddelen; zij voelt zich 

voor de situatie verantwoordelijk, daar zij het 

was, die Quinn op het idee bracht Vincente voor 

,,De tuin der vreugde" te engageeren. 

Op zekeren avond, wanneer de muziek van 

Vincentes band door de radio wordt uitgezond 

vraagt mevrouw Lornay (Isabel Jeans), .een 

bezoekster, Quinn 

eenige woorden door 

den microfoon tot 

haar man, een be- Ijr 

kenden kauwgummi-koning. te mogen richten, daar 

deze, op zoek naar een goeden band voor zijn radio- 

programma, op „De tuin der vreugde" heeft af- 

gestemd. Als Quinn dit verneemt, laat hij eerst 

den microfoon en daarna de versterkers uitscha- 

kelen ten einde zoodoende de uitzending van Don 

Vincente in het water te laten vallen. 

Toni ziet plotseling een uitweg door te specu- 

leeren op Quinns zwak voor titels. Er bestaat geen 

gelukkiger mensch op de wereld dan John Quinn, 

wanneer hij iemand van adel of vorstelijke perso- 

nen in zijn hotel mag ontvangen. 

Een ex-kellner wordt door de samenzweerders 

geëngageerd en tot Maharadjah van Sund gedoopt. 

Toni wordt geholpen door Jimmy Fidler, den be- 

kenden radio-criticus, die met Quinn overhoop ligt 

wegens het verstrekken van eenige verzonnen 

nieuwtjes. Toni en Fidler dresseeren den kellner- 

Maharadjah. Zij lanceeren het bericht, dat de Ma- 

haradjah van Sund, zoodra hem het bericht van 

het eerste groote engagement van zijn ouden vriend 

Don Vincente, met wien hij te Oxford studeerde, 

John Payne en Margaret Lindsay 

ter oore kwam, zich onmiddellijk per snelste gele- 

genheid naar „De tuin der vreugde" had begeven 

ten einde bij Vincentes debuut tegenwoordig te 

kunnen zijn. 

Quinns gedrag jegens Don verandert onmiddel- 

lijk en hij kruipt letterlijk voor hem. Quinn straalt 

van genoegen, is ontzettend ingenomen met dit 

hooge bezoek en poseert steeds fier naast den Ma- 

haradjah voor de fotografen. 

Vincentes band boekt een enorm succes en wordt 

door denkauwgummikoning Lornay voor zijn radio- 

programma te New York geëngageerd. Quinn zit 

in zak en asch, daar hij nu èn Don Vincente èn 

Rudy Vallee kwijt is en tracht Vincente voor zijn 

cabaret te houden. Deze weigert, waarna Quinn 

zijn toevlucht tot een list neemt en voorwendt 

slachtoffer van een moordaanslag te zijn. Dit ver- 

wekt medelijden bij Vincente en deze teekent ten- 

slotte een nieuw contract. 

Wanneer hij later achter deze list komt, is hij 

razend en wil op stel en sprong het contract ver- 

breken en met zijn band naar elders vertrekken. 

Toni weet hem echter te bepraten, zij zal 

voortaan zoowel het oog op zijn pers als op zijn 

""'»houding houden en zoo zien wij tegen 

||de van de film de „firma" Toni Blake- 

Don Vincente tot groote 

vreugde van Quinn in het 

elijlMfctpfttfe stappen. 

ZOU DAT NU ECHT WAAR ZIJN? 

Er zijn al heel wat dikke boeken geschreven over de vraag, 

wat humor is en waarom en waardoor iets geestig ge- 

noemd njag worden. Zulke boeken zijn natuurlijk altijd 

geheel gespeend van eenigen humor, ze filosoTeeren wel over den 

geest der geestigheden, maar zij zijn zélf nimmer humoristisch. 

De eerste de beste humorist, die zijn vak verstaat en ons doet 

lachen, bereidt ons daarmee een grooter- weldaad, dan degenen 

die mijmeren en mediteeren over de oorzaken. 

Natuurlijk zijn er ontelbare soorten humor. Maar de soort, 

waarover we het ditmaal willen hebben, is de moeite van een 

nadere beschouwing wèl waard, zonder dat wij daarbij in de fout 

der filosofen willen vervallen. Ergo géén meditatie, maar onmid- 

dellijk het voorbeeld. 

In Amerika zijn de gevangenistoestanden geheel anders dan 

bij ons. Dat weet iedereen. Maar in hoeverre? Dat weten maar 

weinigen. We hebben er wel eens van gehoord, dat ze in die 

gevangenissen erg veel aan sport doen, dat er voetbal- en rugby- 

veldcn binnen de muren zijn, waar de zware jongens de stevigste 

elf- en twaalftallen vormen. Het mag dan ook geen verwonde- 

ring baren, dat de ploeg van een endere gevangenis wel eens 

zal willen uitkomen tegen zulk een voortreffelijk team en het 

moet dan voor de hand liggen, dat het bezoekende elftal met 

gevangeniswagens wordt vervoerd. Ze hebben nu eenmaal geen 

bewegingsvrijheid! Maar hoeft de geestdrift en de sportieve 

vreugde daarom minder groot te zijn? Kunnen de supporters, die 

zich langs het lijntje scharen, niet even goed met vlaggetjes 

zwaaien en liedjes zingen en opwekkende spreekkoren vormen? 

Iets anders! De gevangenisautoriteiten doen steeds hun best 

de kerkers zoo practisch en efficient mogelijk in te richten, te 

profiteeren van elks ervaring, van de nieuwste vondsten der 

techniek en alles, wat voorts dienstig kan zijn. Hier heerscht 

geen sleur, maar een frissche, moderne geest! Als er een nieuwe 

directie wordt aangesteld en twee oude, ervaren boeven, die 

reeds heel wat straffen hebben uitgezeten, opnieuw een lang 

pensionaat zullen ingaan, is het logisch, dat het tot een uitvoerige 

gedachtenwisseling komt. Het is logisch, dat deze vaste klanten 

met hun breede ervaring en rijpe ondervindingen, allerlei nuttige 

wenken geven aan den nieuwen directeur, dat zij practische 

ideeën opperen, verstandige voorstellen doen, die tot ieders 

voordeel zullen kunnen zijn 

Zou dat nu echt wäär zijn? U hebt er wel eens over 

gehoord, het Is daar anders dan hier. Stel, dat er eenmaal in 

het jaar — laat ons zeggen met Kerstmis — feest is, dat de 

gevangenen zelf er een groote voorstelling mogen geven, een 

revue opvoeren, die ze zelf geschreven hebben en ingestudeerd. 

Is dat zoo gek? Natuurlijk: ze mogen géén meisjes invitecren, 

om naast hen op te treden, ze zullen zélf voor ,,girl" moeten 

spelen, in travesti en met een blonde pruik op en in korte rokjes. 

U gelooft dat niet? Maken we het U tè bont met zulke onzin- 

nige verhalen? Maar we kunnen U toch een film laten zien, 

een product der 20th Century-Fox, getiteld: „Kom je óók achter 

de Tralies?' , waarin dit allemaal zoo geschiedt. 

— Nu ja, zegt U,— op de film! Daar kunnen ze het nog wel 

veel zouter eten, maar daarom is het nog niet wäär! 

Neen, maar ze vertoonen het zoo. Zulk een gevangenis wordt 

U voor oogen getooverd, op wäre grootte, geheel compleet, met 

boeven en al, piekfijn en net echt, volkomen geloofwaardig en 

daarin gebeuren nóg veel gekker dingen, dan in het boven- 

staande werd uiteengezet. En nu is dit werkelijke humor, die 

speculeert op onzen twijfel, onzen tweestrijd, onze aarzeling, 

ons geloof en ongeloof om beurten. Het eind van het lied is 

natuurlijk, dat we zeggen: 't Is nonsens! 

En dan lachen we nog harder, dat is nu eenmaal een psycho- 

logisch feit. De groote kunst is: waarheid en overdrijving zóó 

handig te mixen, dat niemand weet, waar het ééne begint en 

het andere ophoudt. Met geniale handigheid nu is dit gedaan in 

deze humoristische film, waarin Preston Foster, Arthur 

Treacher, Tony Martin en Phyllis Brooks de hoofdrollen ver- 

vullen. 

Twee garoull- 

neerd» recidivis- 

ten namen «en 

bad. 

„Jongen«, daar 

lijn we weer!" 

Oude, trouwe boa- 

ven kaaran naar 

da gevangenla 

tarug. 

Zoon film is per saldo méér dan de dikke boeken voor- 

noemd. Zij is niet een beschouwing over den humor, zij is de 

humor zélf. En dat is toch altijd nog verleidelijker!

Enkele jaren geleden was Gail Patrick een ernstig studentje, 

dat met geleerde blikken over haar studie-boeken zat gebo- 

gen, dat makkelijk en met succes examen deed en dat graag 

meester in de rechten wilde worden. 

Als zij niet naar Hollywood was gegaan, zou zij waarschijnlijk 

met een leider van een of andere debating-club getrouwd zijn. Vele 

mede-studenten volgden immers dezen weg: maar Gails geluk lag 

ergens anders en nu, vijf jaar later, is zij een der charmantste 

hguren der filmwereld. 

_ Gail, wier werkelijke naam Margaret Fitzpatrick is, werd op 

den 20sten Juni geboren in Birmingham (Alabama). Zij bezocht 

daar de lagere school en na eenige jaren kwam zij op het 

Howard College, waar zij al spoedig een goede studente was. Zij 

was de aanvoerdster van verschillende College-sportvereenigingen 

en blonk uit bij de tooneelvoorstellingen, die het Howard College 

van tijd tot tijd gaf. In 1931 werd zij gekozen tot „Queen of 

Beauty . 

Toen Gail dit College met goed gevolg had doorloopen, liet zij 

zich inschrijven als studente in de rechtsgeleerdheid aan de univer- 

siteit van Alabama. Algemeen werd zij beschouwd als een zeer 

begaafd meisje, waarop haar geboorteplaatsje later zeer zeker trotsch 

zou kunnen zijn. Dit kwam uit, maar niet op de manier, die iedereen 

verwacht had. 

In het voorjaar van 1932, toen Gail nög studeerde in Alabama, 

schreef Paramount haar zoo populair geworden „Panther Woman"- 

Hervey Stephen«, Gail Patrick en Akira Tamiroif In „De 

machtige". 

prijsvraag uit. Vrienden haalden haar over om hieraan mee te doer 

en tot haar groote verbazing werd zij een der winnaressen. Zi 

had niets te verliezen en zoo vloog zij naar Hollywood op kostei 

van den studio. Het paste eigenlijk niet erg voor een meisje da 

rechten studeerde, maar het kwam prachtig uit, want het vie 

juist in de zomervacantie. Zij kreeg niet de rol van Panthe 

Woman, maar dat had zij ook niet verwacht. Wel ontdekte Marioi 

Gering, die toen bij Paramount regisseerde, dat Gail vele „moge 

lijkheden" bezat en hij maakte een tweede proefopname van haar 

En wat voor een proefopname! Gail moest drie bladzijden dialooc 

spelen uit het tooneelstuk „Holiday". Wijlen Gordon Westcot 

bood aan om haar tegenspeler te zijn en Gail speelde deze heel< 

scène als een liefdesscène. 

Een jaar later las zij het heele stuk nog eens door en kwam toer 

tot de ontdekking, dat de rol die Westcott in de „proef" hac 

gespeeld in 't geheel niet die van een minnaar was, doch slechts 

de rol van haar broer! 

Hierbij kwam nog, dat de proef verschillende andere fouten ver-, 

toonde. Gail bemerkte dat zij geen succes zou krijgen, ook al dooi 

haar Zuidelijk accent. Niettegenstaande haar charme en schoonheid 

gaf Hollywood, dat er soms typische ideeën op na houdt, haat 

vooreerst nog geen kans. 

Maar Paramount had een groote som geld uitgegeven voor de 

Panther Woman-prijsvraag en Gail Patrick had toch in ieder ge 

val een zekere'waarde voor de publiciteit. 

Paramount bood haar een contract aan voor zes maanden met 

een klein weeksalaris. Maar de verstandige Miss Patrick vond 

nog steeds, dat meester in de rechten in ieder geval beter zou 

zijn. „Ik bezit 125 dollar," zei ze, „het 

spijt me wel, maar als die op zijn ga 

ik terug naar Alabama." 

Toen echter Universal belang in haa. 

begon te stellen, werd Paramount ook 

meer geïnteresseerd en bood aan haar 

salaris te verhoogen tot 75 dollar per 

week. „Ik had nog nooit eerder van 

75 dollar per week gehoord," verklaart 

Gail, „maar ik vond het rijkelijk veel 

voor iemand uit zoo'n klein stadje." 

Paramount gaf haar dus een contract 

voor een half jaar met twintig weker 

salaris. Door haar rechten-studie was 

Gail Patrick handig genoeg om dit soort 

bepalingen en contracten te doorzien. 

Een contract voor een half jaar omvat 

zes-en-twintig weken en zij was niet van 

plan om zes weken voor niets te werken. 

Toen de studio het contract op haar 

verzoek veranderde bleef er niets anders 

over dan het te onderteekenen. Op deze 

manier we/d de toekomstige meester in 

de rechten filmspeelster. 

Gail Patrick is een van de weinigen, 

die nadat zij een schoonheidswedstrijd 

gewonnen hebben, ook wetkelijk succes oogsten in Hollywood. 

Zij onderwierp zich aan het feit, dat een beginnende actrice 

nooit moet vertrouwen op haar eigen oordeel. Zij had graag 

critiek en kreeg die dan ook rijkelijk. Zij vond het heelemaal 

niet erg, als de menschen aanmerkingen maakten op haar klee- 

ding, of op haar zenuwachtige handbewegingen of haar aan- 

raadden de schouders bij het loopen meer naar achteren te 

trekken. Haar vrienden en kennisen die wisten, dat zij een 

goeden raad niet in den wind sloeg, hielpen haar verder met 

allerlei kleinigheden. 

Een van de prettigste eigenschappen, die miss Patrick bezit, 

is, dat zij ondanks haar „star-dom" en de groote salarissen, 

die zij verdient, nog steeds hetzelfde eenvoudige meisje is ge- 

bleven voor de vrienden, die haar vroeger geholpen hebben. 

Deze vrienden veranderden het bedeesde, eenigszins schuwe 

studentje ip een statige schoonheid van oneindige gratie. 

Gail bezocht zes maanden lang de Paramount Dramatic School, 

voordat' zij in een film optrad. Daar verbeterden zij haar Zuide- 

lijk accent, knipten heur lange haren af en borstelden het don- 

kere haar achterover, zoodat het breede en intelligente voor- 

hoofd, dat Gail altijd onder haar lokken verborgen hield, zicht- 

baar werd. Zij maakten haar wenkbrauwen gelijk en leerden 

haar, hoe zij met de lip-stick haar mond een beetje 

voller kon doen schijnen. Ook perfectionneerden 

zij haar loop en gaven haar een dusdanig dieet, 

dat zij twaalf pond zwaarder werd. De studio be- 

steedde liefst 450 dollar aan de verfraaiing van 

haar gebit. 

Gail heeft reeds haar deel gehad van de verplich- Ét 

tingen, die een ster nu eenmaal altijd schijnt te 

hebben. Verschillende keeren werd 

zij uitgenoodigd bij officieele ge- 

beurtenissen, ook was zij eeregast 

op het jaarlijksche katoenfeest. 

Met onuitputtelijk geduld stond 

zij toe dat de pers haar, in de. 

Dierenbeschermingsweek, fotogram 

feerde met allerlei soorten dieren 

Zij is altijd vriendelijk en gewil- 

lig gebleven en het laatste jaar is 

zij zóó gezien, dat Paramount 

nauwelijks aan de groote aan- 

vraag om foto's van Gail Patrick 

kon voldoen. Trouwens, nog 

steeds ontvangen de studio's brte* 

ven van film,,fans" uit alle deelen 

der wereld met verzoeken om 

foto's van deze beschaafde, don^ 

kere actrice. Voordat zij haar eer- 

ste filmrol gespeeld had, was am 

door de publiciteit reeds zóó be- 

kend, dat Paramount haar ook 

meer vrijheid kon geven dan 

eenige andere gecontracteerde 

ster. 

Zoo weigert Gail dan ook 

standvastig om te poseeren voor 

foto's, waarbij haar beenen goed 

te zien zijn. „Ik ben te mager," 

verkondigt zij, „en mijn beenen 

zijn veel te lang." Meestal be- 

kommert de fotograaf zich niet om dergelijke protesten, maar 

omdat miss Patrick op andere punten een zoo gewillig object 

is voor de ondernemende studio-fotografen, wordt deze wensch 

ingewilligd. 

Toen zij in de film „Artists and models" optrad, moest zij in 

een scène een badpak dragen, maar op Gails dringend verzoek 

werd het geheel zoo veranderd, dat zij een lange ruim vallende 

cape over het badpakje kon aantrekken. 

Haar nieuwste film is „De Machtige", waarin zij een waardige 

tegenspeelster blijkt te zijn van den acteur Akim Tamiroff en de 

Oostersche schoone Anna May Wong. 

Zij trouwde op 17 December 1936 met Bob Cobb, den eige- 

naar van de in Amerika zoo bekende Brown Derby Restaurants. 

Hun trouwdag viel op een Donderdag en daarom krijgt mevrouw 

Cobb nog lederen Donderdag een groote bouquet bloemen van 

haar echtgenoot, dikwijls zelfs met een cadeau er bij! 

De charmante Gail. 

k~ 

:\

y»k 

Ä ^ \\hS> 

^■^^ M^ ■-:■ ■" 

'^meBr ■ 

0 

4Êi 

ac 

■ 

H

NIEUWS UIT DE STUDIO'S 

Fritz Kirchoff regisseert de Euphono-fllm „Anja". 

Gustaf Gruendgens ensceneert de film „Don 

Juan", naar de bekende opera van Mozart. De 

muzikale leiding berust bij Herbert von Karajan. 

„Frau am Steuer", de film die binnenkort In ons 

land vertoond zal worden, Is de dertiende film, 

waarin Lilian Harvey en Willy Fritsch samenspelen. 

Peter Freachen schrijft het scenario voor de 

Columbia-film „Nobel". 

Edith Fellows werd voor de film „Five little 

peppers" geëngageerd, * 

C. C. Coleman Jr. engageerde Rochelle Hud- 

son en Richard Arien voor zijn film „Missing 

daughters". 

Hans Schweikart heeft Charles Willy Kayser 

aangezocht voor een belangrijke rol In de film 

„Fasching". 

Marlene Dietrich zal waarschijnlijk de hoofdrol 

vertolken in een nieuwe Warner Bros-film. De 

titel van deze rolprent staat nog niet vast. 

E. W. Emo zal te Weenen de film „Unsterblicher 

Walzer" ensceneeren. De belangrijkste rollen zijn 

in handen van Paul Hörbiger, Hans Hoil, Maria 

Andergast, Gretl Thelmér en de Wiener Phil- 

harmoniker. 

Lilian Harvey an Vittorio da Slca in da Ufa-film „Lnohtkaitaelen". 

Joan Blondall werd door de Columbia-film ge- 

ëngageerd om de hoofdrol te vervullen in „Good 

girls go to Paris". Haar tegenspeler Is Melvyn 

Douglas. 

Charles Vidor ensceneert' de film „Blind Alley", 

waarin de belangrijkste rollen worden toever- 

trouwd aan Ralph Bellamy, Joan Perry en Chester 

Morris. 

John Howard werd door de Paramount geënga- 

geerd om de hoofdrol te vertolken in „Grand jury 

secrets". 

Ilse Patri Is voor een belangrijke rol aangezocht 

in de Terra-film „Der Millionenschuster". 

Kay Francis en Carola Lombard zullen de be- 

langrijkste rollen uitbeelden in de RKO-Radio-film 

„Memory of love". Deze film wordt geregisseerd 

door John Cromwell onder productieleiding van 

George Height. Dudley Nichols en Hagar Wilde 

hebben het scenario geschreven naar een roman 

van Bessie Breuer, 

George Sandars, de RKO-Radio-fllmacteur voor 

de titelrol In de ,,Saint"-(ilmserie, gebaseerd op 

de populaire detective-romans van Leslie Charte- 

ris, is in Engeland aangekomen met de „Queen 

Mary" voor de opnamen van „The Saint In 

London". 

Gustav Ucicky zet te Weenen de film „Reiter- 

attacke" In scène. 

Bernd Hofmann ensceneert de Bavarla-film „Der 

24. Dezember". De hoofdrollen zijn in handen 

van Paul Hartmann, Leny Marenbach, Käthe 

Dorsch en Hans Söhnker. 

Fite Bankhoff, Irene von Meyendorff en Cordy 

Milowifsch speien de belangrijkste rollen in 

„Schneider Wibbel". Viktor de Kowa voert de 

regie. 

ONZE WEKELIJKSCHE 

PRIJSVRAAG 

Vraag vijfhonderd twee en dertig 

Wie is Hubert Cornelisz. Poot. 

Wij stellen een hoofdprijs van / 2.50 en 

vijf troostprijzen beschikbaar om te verdeelen 

onder hen, .die vóór 1 Mei (abonné's uit over- 

zeesche gewesten vóór 1 Juni) goede oplos- 

singen zenden aan ons redactie-adres: Noord- 

einde 8, Leiden. Op de enveloppe of briefkaart 

gelieve men duidelijk te vermelden: Vraag 532. 

DE OPLOSSING 

Vraag vijfhonderd acht en twintig 

Dirk Knickerbocker is de pseudoniem 

waaronder W. Irving zijn „History of New 

York" uitgaf. Vandaar een bijnaam voor de 

van de oude Holl. kolonisten afstammende be- 

volking te New York. 

De hoofdprijs werd ditmaal verworven door 

den heer C. Buising te Delft, terwijl de troost- 

prijzen ten deel vielen aan Mej. F. Martens te 

's-Hertogenbosch, den heer R. G. H. Engelbert 

van Bevervoorde te Rotterdam, den heer H. M. 

v. d. Berg te Bussum, den heer P. Diemer te 

Amsterdam, den heer A- Bos te Zeist. 

JlHiL, 

M.:,- -■ 

;Ä*** 

âÄ^Ä-^rr—. •■^-^îfiSÄ 

sV.-^se:'- 

J^f ~~'^ ^fc . 

V:i-:- ^ 

"^^^t*,;;. ^*.>* J> _^se 

^ 3 '~-- *^"' 

■ 'T «i Ji ' r «4^ ■ ', ""' ''

VAN LEZER TOT LEZER 

Op deze pagina kunnen onze abonné's, onder de ..Ruilrubri ik", gratis een advertentje 

plaatsen, waarin zij iets aanbieden in ruil voor iets anders. Deze plaatsing 

is geheel gratis, maximaal 10 regels per advertentie. Adve rtenties, waarin voorwerpen 

te koop worden aangeboden of gevraagd, woni ngen te huur worden 

gevraagd of te huur aangeboden, diensten worden aangebod en, enzoovoort, enzoovoort, 

worden onder de rubrieken ..Te koop aangeboden*', ,Te koop gevraagd" en 

„Diversen" geplaatst en berekend tegen 5 cts. per rege , minimum vijf regels. 

TE KOOP 

AANGEBODEN 

Accordeon met piano- 

klavier, bill. Ie koop. 

Wed. Burger, Montel- 

haanstr. 3 lis.. A'dain 

(C). 

Te koop een avondjapon 

met cape. m. 40 en schoe- 

nen m. 39. Voor ƒ5.—. 

Vogel. v. Hogerdorpstr. 

145-111. A'dam (W.). 

Te koop eiken wasch- 

tafel met marmer blad 

en spiegel ƒ4. —. Wan- 

delwagentje opvouwb, 

ƒ 'i.SO.—. Dinamische 

luidspr. Nora jX. —. 

H. v. Seist, Nova /cm- 

bla.-tr. 50-1. A'dam (C), 

Te koop z. g. a. n. accor- 

deon.Stradivarins piano- 

klavier. Wijnberg, Pos- 

jesweg tiO-ll. A'dam. 

Te koop : kastje, wascii- 

tafeltje met spiegel, 

nachtkastje en stoel alles 

wit geschilderd, spotpr. 

I land weef divankl. ƒ1,—. 

I pr. beige damessch. 

m.35/l.—. nw. Kinder- 

sch. van I tot 3 j. i jrg. 

..Het Rijk der Vrouw", 

ƒ0.50. 1937. 1 jrg. ..Li- 

belle" 193« ƒ!.— en 

een bijna compl. jrg. 

..Libelle" 1937 ƒ0.75. 

4 jrg. ..liiicum" van 

1935 tot en niet 1938, 

ƒ 0.75 p. jaarg. Davis- 

str, S hs, A'dam (W.). 

Te koop Hangeboden ; 

compl. Artis alb. met 

pi. ƒ3.—. J. van Es, 

Adriaan Vlackstr. 10, 

Oonda. 

RUILRUBRIEK 

Te ruilen : 122 Verk. b. 

en 12 heele Radion v. 

goede buitenl. en kin- 

derpoStz.. 's Avonds na 

6 uur. Soestdijksche 

kade 1000, Oen Haag. 

Wie wil een kampeer- 

tent ruilen tegen een 

alb. m. alle soorten 

postz. J. Wentink. 

Hoogravenscheweg 106, 

Utrecht. 

Wie heeft een naaimach. 

in ruil v. mijn schaak- 

klokV O. v. d. Beid. 

St. Willibrordusstr. 81-11. 

A'dam (Z.). 

Ruilen : Orgel met spie- 

gel opzet. 13 reg, en 

Fr. piano te zamen. v. 

een g. Duitsctie piano. 

Radio-toestel met 

kracht, luidspr. (Philips) 

voor lichte motor. 11 

goede viool voor gui- 

taar, mandola en man- 

doline voor guitaar of 

luit. Fred. Hendrik 

Plantsoen 15. A'dam. 

Wie ruilt mijn prisma- 

kijker (8 ■ ) voor came- 

ra, minstens I : 3.5. 

Mouwes, Vrolikstr. 231, 

A'dam (O.). 

TE KOOP 

GEVRAAGD 

Te koop gevr. : 1 leeren 

damesjas m. 48. Kamp- 

meijer. l.indengracht 

209-111, A'dam. 

Te koop gevr. : compl, 

series Don zegels van 

Suriname tegen ƒ12.50 

per serie. Bij bestelling 

niet betalen in ongebr. 

postz. H.de Bie. Kraijen- 

hofflaan 102, Nijmegen. 

Gratis kunt u gangbare 

bonnen die u niet spaart 

ruilen voor wat u wèl 

spaart en tekort komt. 

Bij zending postzegel 

insluiten voor terugstu- 

ren. Wed. S. v. Zanten, 

Daniel Willinkplein 41, 

A'dam. 

Wie ruilt een step op 

luchtbanden voor pop- 

penwagen. Jacob Pronk- 

str. 218. Scheveningen. 

Ik heb platen v. 2 compl. 

albums van . Holland 

zooals wij het zagen", 

te ruilen voor pit, van 

Verkade ,,Dieren leven 

in Artis". Davisstr. 8lis.. 

A'dam (W.). 

Wie ruilt een radiotoe- 

stel en electra-onderdee- 

len ; een heerenfiets, 

sportmodel. een werk- 

bank met rek. voor iets 

anders. Hartman. 

Spaarndamnierstr.ii9-I I, 

A'dam (C), 

ABONNE'S OP DIT BLAD. 

welke in onze registers zijn ingeschreven en in het be- 

zit zijn van een door onze administratie afgegeven 

polis, zijn gratis verzekerd volgens polisvoorwaarden: 

f2000.- bij levenslange invaliditeit; f600.- bij over- 

lijden; f 400.- bij verlies van een hand, voet of oog; 

f 75. - bij verlies van duim of wijsvinger; f 30.- bij 

verlies van een anderen vinger, een en ander ten ge- 

volge van een ongeval. 

Is het ongeval een gevolg van een aan een personen- 

trein, tram of autobus enz. overkomen ongeval, waarin 

verzekerde als gewoon betalend passagier reist, dan 

wordt de uitkeering bij levenslange invaliditeit gesteld 

op f3000.- en de uitkeering bij overlijden op f 1000.- 

De uitkeering dezer bedragen geschiedt door de 

NIEUWE HAVBANK N.V. te Schiedam. 

Denk er om bij een eventueel ongeval binnen 3 x 24 uur 

aan het kantoor der N.V. Nieuwe Havbank te Schie- 

darrj daarvan kennis te geven, ook al meent U, dat de 

directe gevolgen niet ernstig kunnen zijn. 

Anders vervalt het recht op uitbetaling. 

— 2 - 

„Er is één goed ding aan Bill — hij kost me maar heel weinig aan 

eten en drinken." 

„Goedendag, en dark u wel! Ik geloof dal ik veel plezier zal hebben 

van den bril, dien u mo hobt vcorgeschrevpn." 

1.1 

Ontvluchte, maar weer gearresteerde gevangene: „Liefste, 

misschien was het toch beter geweest als je mijn gevangeniskleeren 

niét buiten te drogen had gehangen." 

»:. 

Q£ P0PUL-Pl££ 

MICKE/ 

ROONEX 

Liet zal moeilijk vallen op het oogenblik 

• ' aan het film-firmament een sterretje te 

ontdekken, dat meer populair is dan 

Mickey Rooney. 

Verwondering behoeft dit niet te wekken, 

want Mickey is zoo'n markant karakter- 

speler, en hij heeft zoon veelzijdig talent, 

dat hij lederen bioscoopbezoeker — on 

-bezoekster natuurlijk niet minder — onder 

de bekoring van zijn spel brengt. 

Mickey is reeds opgetreden in de films 

„Kerels geven geen kamp", „Stormduivels", 

„Chained" en „Jongensstad". Deze laatste 

film wordt op het oogenblik in ons land 

vertoond en oogst een buitengewoon 

succes, hetgeen zeker niet voor een ge- 

ring deel te danken is aan het aangrijpen- 

de en levensware spel van Mickey. 

■^M^f- 

i 

Mickey als hij niet filmt. 

Mickey als het boefje in „Jongensstad". 

iFoto'i M.G.M.)

HET . 

NIEUWSTE 

VERKEERD 

VLIEGTUIG 

De „Stratoliner", een 

vliegtuig voor verkeer op 

groote hoogte. 

Noodlottig ongeval bij 

de proefvluchten met het 

eerste exemplaar van 

dit type. 

Een hermetische cabine, 

waarin de lucht wordt 

samengeperst, verschaft 

den inzittenden een draag- 

lijk „klimaat". 

Reizen met een snel- 

heid van ongeveer 400 km. 

per uur op 6000 m. hoogte. 

De „Stratoliner" van Boeing snelt op groote hoogte over de aarde voort. 

Ook met twee motoren aan één zijde van den vleugel in rust, kan dit 

moderne vliegtuig nog tot 3000 meter stijgen, hetgeen belangrijk tot de 

veiligheid bijdraagt. 

• 

Het vliegongeval in de Vereenigde Staten, waardoor de Nederlandsche 

luchtvaart van twee harer beste technici werd berooid, plaatste een nieuw 

type verkeersvliegtuig plotseling in 't middelpunt van de belangstelling. Het 

begrip „Stratoliner" werd opeens gemeengoed, hoewel deze naam eigenlijk 

niet juist is voor het nieuwe product van de wereldbekende Boeing-fabrieken 

in Seattle. 

„Stratoliner" beteekent eigenlijk lijnvliegtuig voor de stratosfeer. Dat is 

echter eenigszins overdreven. Immers deze machine was voor passagiersvervoer 

op een hoogte van 5000 tot 6000 meter bestemd, hetgeen nog aanzienlijk lager 

is dan een 13000 meter, op welke hoogte ongeveer de stratosfeer zich be- 

vindt. Debet aan de overdreven benaming kunnen we zoowel den Amerikaan 

sehen sensatielust stellen als het feit, dat men de luchtlagen tusschen 5000 en 

ongeveer 10.000 meter dikwijls met den naam sub-stratosfeer aanduidt. 

In ieder geval was de „Stratoliner" de verwezenlijking van het streven naar 

vliegen op groote hoogte, zij het ook een éérste schrede in die richting. Van 

dat vliegen op groote hoogte heeft men zich in het algemeen veel voorge- 

steld, en ofschoon het voorbarig zou zijn te beweren, dat de groote afstanden 

binnen enkele jaren door de stratosfeer zullen worden afgelegd, kan men tóch 

zeker rekening houden met een luchtverkeer op 5000 lot 6000 meter hoogte 

in de komende jaren. Althans voor de lange trajecten. Voor de binnenlandschc 

luchtlijnen en de korte continentale trajecten zou een stijgen tot een derge- 

lijke hoogte in geen geval economisch kunnen zijn. 

Hoe kunnen we overigens dat streven naar een grootere vlieghoogte ver- 

klaren? Practische onderzoekingen in verschillende landen hebben aangetoond, 

dat stijgen naar groote hoogten gepaard gaat met 

Reeds in de fabriek on- 

derwerpt men de cabine 

aan zware proeven om te 

zien of het omhulsel aan 

groote drukverschillen 

weerstand kan bieden. De 

man in overall regelt den 

toevoer der lucht, die in 

de ruime cabine wordt 

samengeperst. Links staat 

iemand,die aan de hand van 

speciale manometers de 

hoeveelheid binnenstroo- 

mende lucht en den druk 

in de cabine controleert. 

een toenemen der vliegsnelheid bij eenzelfde 

verbruik van brandstof. Bovendien wordt de lucht 

er steeds helderder en rustiger. Plaatselijke on- 

weersbuien met de dikwijls onaangename verras- 

singen daaraan verbonden, komen nagenoeg niet 

voor. Het vliegtuig ondervindt geen last meer 

van remousstooten, die den passagiers dikwijls 

zoo'n wee gevoel in de maagstreek bezorgen, In 

bergachtige streken kan men linea recta over de 

hoogste bergtoppen vliegen zonder eenig ge- 

vaar voor botsingen. Resumeerende zien we dus 

een verwezenlijking van voordeelen, die van be- 

lang zijn zoowel voor veiligheid, de snelheid en 

het comfort, ais voor het economisch rendement. 

En dat zijn factoren, die beslissen over hei succes 

van een luchtvaartmaatschappij. 

Vanzelfsprekend is de practijk minder eenvoudig dan de theorie van het 

hoogvliegen. De techniek is een weerbarstig object, dat zich tegen iedere 

verovering teweer stelt. Het zou ons hier technisch te ver voeren nader in 

te gaan op de enorme moeilijkheden, waarbij men met het verwezenlijken 

van vliegen op groote hoogten te kampen krijgt. 

Een enkel markant onderdeel daarvan willen we echter nader bekijken, 

omdat het ook zijn stempel drukt op het uiterlijk van de „Stratoliner". Daa r 

bij het stijgen in hei luchtruim de lucht steeds ijler wordt, moet men op 

een bepaalde hoogte voor aanvoering van zuurstof zorgen, daar anders bij 

de reizigers bezwarende physieke verschijnselen optreden. Individueele 

zuurstofvoorziening door middel van slangen, waaruit men zuurstofrijke lucht 

kan inademen, is weinig comfortabel en ook niet afdoende voor een hoogte 

van 6000 meier. Bij de „Stratoliner" van Boeing nam men derhalve zijn toe- 

vlucht tot de zoogenaamde drukvaste cabine, waarin de buitenlucht door 

middel van aanjagers kon worden samengeperst en bovendien verwarmd, 

zoodat er voor de inzittenden een draaglijk klimaat ontstaat, dat on- 

geveer overeenkomt mei de atmosfeer zooals die op 3000 meter heerscht. 

Het is derhalve zaak bij den bouw van de cabines nauwkeurig na ie 

gaan of hei omhulsel, dat uit kleine vastgeklonken duraluminium platen be 

Snelle start van het 

nieuwe Boeing- 

vliegtuig! Uitgerust 

met vier buiten- 

gewoon krachtige 

Cyclone-motoren 

van 1100P.K. wordt 

dit verkeers-vlieg- 

tuig in 1 minuut tot 

305 meter hoogte 

getrokken, bij een 

totaal gewicht van 

20390 K.G. 

Om te zien of de cabine volkomen luchtdicht is worden de naden, 

vóórdat de lucht wordt samengeperst, met zeep opstreken, zoodat 

men de plaatsen waar nog lucht mocht ontsnappen onmiddellijk kan 

opsporen. 

• 

staat, volkomen luchtdicht is. Hiertoe bestrijkt men de naden mei zeep, 

waarna de lucht in de cabine wordt samengeperst. Dit is wel is waar het 

omgekeerde van den toestand, die optreedt bij hei hooger siijigen van hei 

vliegtuig — immers dan neemt de druk van de buitenlucht toe — maar 

voor 'n controle van de luchtdichtheid der cabine komt dit op heizelfde neer. 

Bij de zevenentwintig proefvluchten, die met hei eerste exemplaar van 

de „Stratoliner" vóór het ongeval konden worden gemaakt, werd de 

maximumsnelheid op normale vlieghoogte, die theoretisch op 390 kilomeier 

per uur was vastgesteld, nog overtroffen. 

Van de „Straioliners", die in een serie van voorloopig acht stuks gebouwd 

worden, bevinden zich momenteel reeds drie nagenoeg in staat van voltooiing. 

Vanzelfsprekend gaat men de oorzaak der ramp met hei eerste exemplaar 

nauwkeurig na, alvorens met de proefvluchten van de volgende zal, worden 

begonnen. Dat, zooals van sommige zijden beweerd werd, de bouw van 

deze toestellen zou worden gestaakt, is onjuist. Nog nimmer heeft een 

luchtramp hei ontwikkelingsproces van de luchtvaart verhinderd! 

Ook thans bij de eerste belangrijke schrede naar grootere vlieghoogte 

zal men doorzetten tot eiken prijs!

Z.M. Koning Zog I van Albanië, die verklaarde de onafhanke- 

lijkheid van zijn land tot het uiterste te zullen verdedigen. 

ZWITSERLAUD 

5 AH DP IE 

TALIE 

VEflETIE 

flCT(€ T€6€iï 

• • 

ALg^Mie 

Kaartje van Albanië en omliggende landen. 

DUITSCH LA no 

Ancor 

flllll £11 A/ltSCUl 

TUEST 

'ROME 

HAPELS 

SICiLI 

HOnGARI 

V R o E n E n i £ 

A f 

BOEKAREST « 

IELGRA»0 

^7 

JOEGOSLAV 1 Ë 

UA (ITAI) 

S. BOELGARIJ E 1 

imrtpnr 

TAUE NI 

lil 

SKOETAir 

DURAZZO L«' 

Tl RA HA 

ALBAJttlE 

5AS£noS\G(U£KE «- 

('"9 LAHO 

ö ATHfUE, 

^ «SOF IA *> 

00 

lOllSCHf 

Zll 

In verband met de drastische militaire maatregelen, door Italië tegen Al- 

banië ondernomen, omdat de tusschen deze beide landen gevoerde onder- 

handelingen niet het door Italië gewenschte verloop hadden, brengen wij 

hier op deze pagina's een reeks interessante foto's van Albanië, die thans 

zeker de belangstelling van onze lezers zullen hebben! 

Het koninkrijk Albanië vTbrdt gevormd door een smalle landstrook van 

ongeveer 350 K.M. lengte, en hoogstens 50 K.M. breedte langs de West- 

kust van het Balkanschiereiland aan de Adriatische en Ionische Zee. 

De bevolking bestaat uit ruim één millloen zielen. Tachtig percent van 

hen zijn Albaneezen, de rest Serven, Zinzaren, Turken en Grieken. 

De stam der Albaniërs wordt reeds vroeg in de geschiedenis genoemd, 

doch het is niet voor de elide eeuw dat de naam Albanië voor het land 

zélf in gebruik kwam. In de Middeleeuwen stond het onder vreemde heer- 

schappij, terwijl het in 1479 werd onderworpen aan het Ottomaansche 

keizerrijk, waartoe het tot 1912 bleef behooren. Gedurende dezen tijd gol- 

den de Albaneezen steeds voor de trouwste bewakers der sultans, tot wier 

lijfwacht zij gewoonlijk behoorden, terwijl zij tevens belangrijke functies be- 

kleedden in de Turksche ambtenarenwereld. 

Tijdens den Balkanoorlog van 1912-1913 werd Albanië bezet door de 

Serven, Grieken en Montenegrijnen. Oostenrijk en Italië, die een verder 

doordringen van de Serven naar de Adriatische Zee niet gedoogen wilden, 

wisten te bewerken, dat Albanië tegen het einde van 1912 onafhankelijk 

werd verklaard. Tot vorst werd prins Wilhelm von Wied benoemd, die echter 

even na het uitbreken van den wereldoorlog in 1914 het land verliet. Het 

Noorden van Albanië werd nu door de Oostenrijkers bezet, het Zuiden, 

benevens Valona, door Italië. In 1921 werd Albanië evenwel andermaal 

onafhankelijk verklaard, doch Italië zoowel als Joego-Slavië probeerden er 

steeds hun invloed uit te breiden. Hieraan kwam in 1924 echter een einde, 

loen Ahmed Zogoe als dictator optrad. In September 1928 aanvaardde 

deze als koning Zog I de regeering. 

De invloed, dien Italië op hem uitoefende, is steeds zeer groot geweest. 

Als middelen van bestaan der Albaneesche bevolking moeten in de eerste 

plaats de veeteelt en de landbouw worden genoemd De laatste levert maïs, 

wijn, olijven en tabak, maar is nog niet voldoende om de behoeften van 

de bevolking te dekken. Men vindt er ook eenige delfstoffen, onder anderen 

petroleum en asphalt. 

Het verkeer is in Albanië nog niet bijster ontwikkeld; goede wegen zijn 

er zeldzaam. Tusschen Tirana, de hoofdstad, en Durazzo, de voornaamste 

uitvoerhaven van Albanië, loopt een spoorweg. 

De bestuursvorm van Albanië zou men een parlementaire monarchie 

mogen noemen. Het parlement bestaat uit twee kamers. 

MUAhBOE 

0 

?/'o. 

* 0 Ü 

y 

fff 

W' Ui 

De Albaneesche jeugd ontvangt reeds vroeg 

een militaire voor-opleiding ledere school- 

jongen dient tot een dergelijke semi-mili- 

taire organisatie te behooren. 

Bruggen zijn nog zeer zeldzaam in Albanië, althans builen de steden. Ziethier hoe de bewoners, die zeer gastvrij zijn, een vreemdeling 

over een rivier brengen. 

Bij het begin van een duizelingwekkenden tocht door 

het Albaneesche berglandschap. Goedmoedig als zij 

zijn, nemen de Albaneezen met iedere plaats op het 

voertuig genoegen. 

Een boulevard in Tirana. Gesluierde vrouwen ziet men 

thans zelden of nooit meer in Albanië, want sinds 

Maart 1937 is de Mohammedaansche sluier officieel 

verboden. 

Blik in een der talrijke moskeeën van de hoofdstad.

schipbreuk in 

Torres Strait 

.OP LEVEN EN DOOD 

ETN REEKS SPANNENDE A V O N ^ 

TURE:N, NAAR WAARHEID VERTEUI 

In Torres Strait, ongevee.- honderdvijftig mijl ten 

Noordoosten van Cape York, de Noordelijkste 

punt van Queensland (Australië), ligt een groep 

van eenige eilanden, die bekend zijn als de 

Murray-eilanden. De drie belangrijkste er van 

heeten: Mer-, Dauar- en Waler-eiland. Ze bestaan 

alle drie uit den krater van een uitgedoofden vul- 

kaan, en Mer is het grootste met rijn lengte van 

twee, en zijn breedte van één mijl. Bovendien is 

het het eenige, dat thans nog door inheemschen 

wordt bewoond. 

De Murray-eilanden werden in 1791 ontdekt 

door kapitein Edwards van het Engelsche oorlogs- 

schip Pandora, toen hij van Tahiti terugkeerde met 

eenige muiters aan boord van het bekende, even- 

eens Engelsche, oorlogsschip Bounty 

Ofschoon het zeer zelden door blanken werd 

bezocht, heeft men het eiland Mer toch beschre- 

ven als een der mooiste tropische eilanden, die er 

op onze aarde te vinden zijn. Het klimaat doet er 

altijd denken aan een heerlijke lente. 

Omtrent den oorsprong der inheemsche bewo- 

ners is niets met stelligheid bekend. In sommige 

opzichten lijken zij op Papoea's en Melanesiërs, 

want zij hebben een donkerbruine huid, dik, wollig 

zwart haar, en een krachtigen, stevigen lichaams- 

bouw. Men neemt algemeen aan, dat de eilanden 

bezocht werden door Papoea's en Melanesiërs, die 

vervolgens bij de oorspronkelijke inheemsche be- 

volking zijn ingehuwd. Fraai bewerkte steenen 

visch-vallen, die reeds eeuwen oud zijn, en andere 

steenen antieke overblijfselen, bewijzen dat de 

eilanden al geruimen tijd voordat de eerste blan- 

ken in deze streken kwamen, bewoond waren. 

Toen kapitein Edwards de groep nu reeds meer 

dan honderdveertig jaar geleden ontdekte, waren 

de bewoners woeste, koppehsnellende kannibalen, 

en tot betrekkelijk korten tijd geleden zijn zij dit 

ook gebleven. Er zijn hier in de buurt talrijke 

schepen vergaan, en degenen die zoo'n verschrik- 

kelijke zeeramp overleefden, hebben bijna allen 

een afschuwelijk lot ondergaan, want de manne- 

lijke bewoners der Murray-eilanden vonden het 

hoofd van een blanke het kostbaarste bezit dat 

zij zich konden wenschen! 

Inderdaad zijn er maar heel weinig personen, 

die in deze omgeving schipbreuk hebben geleden, 

en die niét op een vreeselijke wijze vermoord zijn. 

De twee die een uitzondering maken, waren twee 

jongens, en het verhaal van hun adoptatie door de 

koppensnellers vormt een der meest opmerkelijke 

geschiedenissen uit de historie der Torres Straitl 

De beide jongens bevonden zich aan boord van 

de bark Charles Eaton, die op weg was van Syd- 

ney naar Soerabaja. Bij den ingang van de Torres 

Strait liep het schip op een koraalrif, en begon di- 

rect te zinken. Er bevonden zich negenentwintig 

personen aan boord, onder wie verscheidene pas- 

sagiers waren 

Het schip was slechts uitgerust met twee red- 

dingbooten, en een er van werd versplinterd ter- 

wijl men haar uitzette. Van de andere wisten de 

derde stuurman en vier matrozen zich meester 

te maken, die lafhartig wegroeiden, hun vieren- 

twintig metgezellen aan hun lot overlatend. Dezen 

slaagden er echter in, twee vlotten te maken, 

waarmee zij het schip konden verlaten, voordat dit 

geheel en al onder water verdween. 

Reeds gedurende den eersten nacht dreven de 

beide vlotten ieder 'n andere richting uit; den vol- 

genden ochtend werd 't vlot, waarop zich de kapi- 

tein, en acht passagiers bevonden, achtervolgd en 

ingehaald door wilden in kano's, die de blanken 

naar Darnley Island brachten, een paar mijl ten 

Noorden van Mer. Hier werden zij allemaal ver- 

moord met uitzondering van twee kleine jongens, 

George en William D'Oyley, zoontjes van een 

passagier. 

De beide knapen werden vervolgens, tezamen 

met de gesnelde hoofden der gedoode passagiers, 

naar het in de buurt gelegen Pullet-eiland ge- 

bracht. Hier waren de schipbreukelingen van het 

andere vlot geland, en op het strand zagen de 

ontdane jongens een afschuwelijken stapel afge- 

houwen hoofden liggen. Hier troffen zij ook twee 

andere jongens, die evenals zij gespaard waren — 

John Ireland en William Sexton. 

Spoedig nadat de D'Oyleys waren aangekomen, 

ontstond er onder de inheemschen een heftig dis- 

puut over de vraag, welke twee van de vier jon- 

gens gespaard moesten worden, en welke twee 

gedood. Ten slotte kwamen zij overeen, dat alleen 

de twee jongsten - William D'Oyley, vijf jaar, 

en John Ireland, twaalf jaar oud, niet gedood zou- 

den worden. Daarop werden de beide anderen, 

die allebei zestien jaar waren, door spiesen ter 

dood gebracht. 

De beide jongste knapen werden nu naar de 

andere eilanden gebracht om daar als beziens- 

waardigheden tentoongesteld te worden. Toen zij 

op Mer-eiland kwamen, besloot het plaatselijk 

opperhoofd, Duppar geheeten, dat hij deze beide 

interessante „dieren" wel graag wilde hebben, 

waarom hij ze kocht voor een tak bananenI 

Op Mer-eiland werden de belde jongens zeer 

vriendelijk behandeld. Ireland werd „Wak" ge- 

noemd, en D'Oyley „Uass". Ze werden buitenge- 

woon populair en ongeveer twee jaar leefden zij 

min of meer tevreden onder de inboorlingen, of- 

schoon zij af en toe genoodzaakt waren aanwezig 

te zijn bij het vermoorden van blanken, die in de 

buurt der eilanden schipbreuk hadden geleden. 

Zes maanden na den ondergang van de Charles 

Eaton bereikten de vijf leden der bemanning, die 

er in geslaagd waren de reddingboot te bemach- 

tigen, Batavia, en vertelden daar de geschiedenis 

van de ramp. Het bericht werd direct doorgegeven 

naar Sydney, en onmiddellijk daarop kreeg het 

Engelsche oorlogsschip Isabella bevel in Torres 

Strait naar andere overlevenden te gaan zoeken. 

Drie weken later werden Ireland en D'Oyley op 

Mer-eiland aangetroffen. De beide knapen bevon- 

den zich in uitstekenden staat, maar hun huid was 

bijna geheel zwart gebrand, als een gevolg van 

de inwerking der felle zonnestralen. Ze spraken 

alleen het dialect van het eiland, en toen zij van 

de inheemschen afscheid moesten nemen, toon- 

den zij zich zeer bedroefd. 

EEN HOEKJE VAN HET EILAND MER. 

,■■'.' ■■■'■ ■' - [f- ' » ■*! 

Op het eiland ontdekte een landlngs-expedltie 

van het oorlogsschip een kolossale nabootsing van 

een schildpad, die op ruwe wijze geboetseerd 

was in den vorm van een menschenhoofd. Er 

hingen vijfenveertig menschelijke schedels aan! 

Ze waren allemaal ontzettend beschadigd, en een 

er van wetd later herkend als de schedel van Mrs 

D'Oyley. 

De Isabella keerde naar Sydney terug met de 

beide overlevenden van de schipbreuk, en de 

grimmige resten der gedoode blanlen, welke men 

er had aangetroffen. De schedels werden onder 

een gedenkteeken begraven, terwijl de nabootsing 

van de schildpad in het Museum werd geplaatst, 

waar men ze heden ten dage nog kan zien. De 

geredde knapen kregen vrijen overtocht naar hiin 

familie in Engeland. 

Aan Mer-eiland is ook een geschiedenis verbon- 

den van een begraven schat. 

Volgens een verhaal, dat reeds langen tijd van 

generatie op generatie onder de inheemschen ver- 

teld wordt, zou er een Spaansch galjoen, dat van 

een handelsreis naar Oost-lndië terugkeerde, op 

het koraalrif, dat het eiland omgeeft, schipbreuk 

hebben geleden. De overlevenden slaagden er in 

verscheidene kisten met goudstukken naar land te 

roeien vóórdat het schip zonk 

Des nachts echter vielen de eiland-bewoners de 

ongelukkige schipbreukelingen aan, en doodden 

hen allemaal. Wat er van den schat is geworden, 

heeft men nooit kunnen nagaan-. Men gelooft, dat 

de matrozen hem hebben begraven, voordat zij 

werden overrompeld, maar nooit is iemand er in 

geslaagd, hem te vinden, ofschoon er wel bij ver- 

schillende gelegenheden op het strand van het 

eiland Spaansche goudstukken zijn aangetroffen 

van gcoote waarde. 

Thans bestaat de bevolking uit ongeveer vijf- 

honderd inheemschen, en deze breiden zich jaar- 

lijks in grooten getale uit over de andere eilanden 

van den Stillen Oceaan. Ze leven tevreden en 

rustig, zonder er meer aan te denken den eersten 

den besten blanke, dien zij zien, aan te vallen en 

te dooden. 

De huidige bewoners van Mer leiden een nijver 

bestaan, kweeken cocospalmen, bananen, suiker- 

riet, watermeloenen, maïs en aardappelen. Ook 

telen zij varkens. Meestal wordt hetgeen de bo- 

dem opbrengt op het eiland zelf geconsumeerd, 

maar als de oogst goed is, en er een overschot is, 

wordt dit naar de andere eilanden in de buurt 

gebracht, en daar verkocht. 

Mer is thans een „gesloten inheemsch reser- 

vaat", en alvorens men er als blanke aan land kan 

gaan, heeft men daartoe toestemming noodig van 

de autoriteiten van Queensland. Er woont slechts 

één blanke, de administrateur van de regeering, 

die tegelijkertijd dienst doet als schoolmeester. Hij 

woont er nu reeds verscheidene jaren, is er zeer 

tevreden, en gaat alleen af en toe maar eens naar 

Thursday-Island, dat op honderdvijftig mijl afstand 

ligt, om er inkoopen te doen en zijn brieven en 

couranten te halen. 

■ - .■ 

/'

EEN „ACTUALITEIT" AAN DEN HEMEL 

ALS DE ZON VERDUISTERD WORDT 

Op 19 April as. zal er een gedeelte- 

lijke zonsverduistering plaats vin- 

den, die gedurende een deel van 

haar duur ook in ons land kan worden 

waargenomen. De verduistering zal 

beginnen om 17 uur 48; het hoogte- 

punt vindt plaats om 18 uur 37 minu- 

ten, terwijl de zon ondergaat om 1 9 uur 

03 minuut, voordat het einde der ver- 

duistering gekomen is. 

Hieronder kan men lezen, hoe een 

zonsverduistering ontstaat en waarom 

dit verschijnsel van zoo groot belang 

is voor de sterrenkundigen. 

Hoe een zonsverduistering onlsiaat, is eigenlijk 

zeer gemakkelijk en eenvoudig te zeggen. 

Simpel uitgedrukt komt het verschijnsel im- 

mers hierop neer, dat de maan op een gegeven 

oogenblik tüsschen de zon en de aarde in komt 

te staan. Zij onderschept dan het licht dat de zon 

naar ons afzendt, met het gevolg, dat er een 

periode van duisternis intreedt daèr, waar de scha- 

duw van de maan op de aarde valtl 

Onder gunstige omstandigheden valt het ver- 

schijnsel prachtig aan den hemel waar te nemen. 

Men ziet hoe de donkere maanschijf langzaam 

voor de zon schuilt. Eerst is het een oppervlakte 

als van een klein sikkeltje, dat er van dit laatste 

hemellichaam wordt verduisterd. Geleidelijk wordt 

het sikkeltje grooter, tol men op het laatst duidelijk 

kan zien, dat de maan het grootste deel van de 

zon bedekt. Op een gegeven oogenblik is de ge- 

hèèle zonneschijf verduisterd, en dan ziet men na 

eenigen tijd hoe er aan den kant, waar de ver- 

duistering begon, weer een klein sikkeltje licht te- 

voorschijn treedt, dat grooter en grooter wordt, 

tot eindelijk de zon weer in al haar glorie aan 

den hemel staat te schijnen. . . 

De verduistering, die wij hierboven hebben „be- 

schreven", en waarvan men sommige fasen duide- 

lijk op de bijgaande foto's ziet afgebeeld, is een 

zoogenaamde totale zonsverduistering. Het eigen- 

lijke feit der totale verduistering duurt slechts kort, 

namelijk niet langer dan acht minuten, en zij is 

slechts zichtbaar op de smalle strook schaduw die 

de nooit groote maan bij haar beweging aan den 

hemel over de aarde beschrijft. Voor de aarde als 

geheel genomen, zijn totale zonsverduisteringen 

niet zeer zeldzaam, doch voor een klejn land als 

het onze bijvoorbeeld wel. Zoo fiad de laatste 

totale zonsverduistering, die men in Nederland 

kon waarnemen, plaats in het jaar. . . 14331 

Het verschijnsel van een 

totale zonsverduistering 

is bijzonder indrukwek- 

kend, en zij die het eens 

hebben gezien, vergeten 

het hun heele leven niet 

meer. Als het laatste zon- 

licht achter de maan ver- 

dwijnt, valt er plotseling 

een geheimzinnige duister- 

nis over de aarde . . . 

De dieren denken, dat 

de avond gekomen is, en 

zoeken hun slaapplaatsen 

op. De temperatuur daalt, 

en op de plek waar eerst 

de zon aan den hemel 

straalde, ziet men nu de 

maan zich zwart tegen 

den lichten achtergrond 

van de zonne-corona af- 

teekenen. Met een snel- 

heid van tweeduizend 

kilometer per uur glijdt 

de maanschaduw over de 

aarde, maar ondanks deze 

snelheid zijn er toch waarnemers geweest, die haar 

hebben zien naderen en weer verdwijnen. Wan- 

neer de verduistering afneemt, komt het licht 

weer langzaam terug, en herneemt de aarde 

haar normaal aanzien. 

Voor de sterrenkunde is een totale zonsverduis- 

tering van groote beteekenis. Wanneer de maan- 

schijf de zon gaat bedekken, biedt de steeds smal- 

ler wordende zonnesikkel een prachtige gelegen- 

heid tot het bestudeeren van de buitenste zonne- 

lagen, waarvan het licht in gewone omstandig- 

heden door de volle zon overstraald wordt, en 

daardoor voor waarneming ontoegankelijk blijft 

Ook de zonnecorona kan alleî tijdens een zons- 

verduistering bestudeerd worden, terwijl dan ook 

de protuberansen zichtbaar worden. 

De naam corona is de algemeen gebruikelijke 

voor den indrukwekkenden zilveren stralenkrans, 

die de zon tijdens den korten duur eener totale 

zonsverduistering omgeeft. De corona is van ouds- 

her opgemerkt en heeft aanleiding gegeven tot 

geestdriftige beschrijvingen. Soms schieten er uit 

de corona, ter hoogte van' den aequator, der zon 

ter weerszijden stralen uit, die wel millioenen kilo- 

meter lang zijn, terwijl er aan de polen slechts 

korte pluimen overblijven. De aard van het corona- 

verschijnsel heeft men nog niet geheel kunnen 

verklaren. 

Onder protuberansen verstaat men de roode 

vlammen, die uit de chromosfeer der zon opstij- 

gen, soms wel tot een hoogte van vierhonderd- 

Hoe een zonsverduistering plaats vindt: zooals men ziet, onder- 

schept de maan het licht der zon, daardoor ontstaat er een schaduw- 

kegel, waarvan de top de aarde raakt. De baan van den top wordt 

door de zwarte streep aangegeven. 

duizend kilometer! Ze vertoonen dikwijls ontzet- 

tende snelhheden, tot honderden kilometer per 

seconde toe. 

Met den naam chromosfeer duidt men de voor- 

namelijk uit waterstof en helium bestaande atmos- 

feer van de zon aan, die zich van zeven- tot 

veertienduizend kilometer hoogte uitstrekt Door 

de gloeiende waterstof is zij rood getint. 

Vroeger, toen men nog niet wist waardoor een 

zonsverduistering ontstond, zag men er een on- 

heilspellend voorteeken in — zooals in de ver- 

schijning van een komeet! - en meende men, dat 

er allerlei rampen op zouden volgen. Tegenwoor- 

dig weet men natuurlijk beter. Men kan het tijd- 

stip waarop er 'n zonsverduistering zal plaats vinden 

nu precies voorspellen, evenals den duur er van 

De verduistering van 585'v. Chr. was de eerste, 

die voorspeld werd, en wel door den beroemden 

Griekschen wijsgeer Thales van Milete. Herodotus 

vertelt ons, dat zij plaats vond gedurende een 

veldslag tüsschen de Lydiërs en de Meden, en dat 

ze zooveel schrik en ontsteltenis teweegbracht, 

dat het gevecht werd gestaakt en de vrede ge- 

teekend! 

Pas in de vorige eeuw is men begonnen de 

zonsverduisteringen te bestudeeren om er meer 

door te weten te komen van de zon en haar naaste 

omgeving, en tegenwoordig is er bijna geen ver- 

duistering meer van beteekenis of expedities on- 

dernemen vaak lange en kostbare reizen om haar 

ter plaatse nauwkeurig te kunnen gadeslaan. 

Vier stadia van een nlèt-totale zonsverduistering. Deze foto's die tijdens de verduistering van 30 Augustus 1905 werden gemaakt, vertoonen de 

fasen zooals deze zich voordeden (van links naar rechts) om dertien uur één minuut; dertien uur acht minuten; dertien uur dertig minuten 

en veertien uur. 

- 10 - 

ei oer pi 

in 

iteim 

k^me irjp Iö in te in 

Ieder voorjaar is het van belang te 

gaan denken aan het verpotten 

van onze kamerplanten! Hieraan 

wordt in de practijk nog veel te 

weinig aandacht geschonken. 

Waarom gaan we verpotten? De 

bloempot, waarin onze kamerplanten 

moeten wortelen, is een beperkte 

ruimte, die spoedig met wortels vol 

gegroeid is Dan moet er voedsel van 

bovenaf in den pot worden gebracht 

(we doen dit met een oplossing van 

den bekenden kamerkunstmest voor 

bloeiende- en voor bladplanten) 

anders kunnen de wortels geen 

voedsel meer vinden. De eerste 

reden is dus den wortels gelegen- 

heid te geven nieuw voedsel te vin- 

den. We potten namelijk altijd op 

in zeer voedzame aarde. Voorts 

kunnen de wortels boven den pot 

uitgroeien, de aarde, die er nog in 

te vinden is, kan verzuren; de wortels 

kunnen een ziekte hebben en moe- 

ten dus grondig worden nagezien, 

èn de plant kan een grooteren pot 

noodig hebben. Allemaal redenen 

om het verpotten van onze kamer- 

planten niet te vergeten, en de 

groeiomstandigheden weer zoo gun- 

stig mogelijk voor hen te maken. 

Wanneer gaan we verpotten? De 

beste tijd voor het verpotten is het 

voorjaar. Er zijn liefhebbers, die 

hiertegen zondigen en pas in het 

najaar verpotten, maar die hebben 

het mis. Het lijkt wel goed een 

plant, die den moeitevollen winter 

ingaat daarvóór eens extra goed te 

verzorgen, maar het is onjuist. De 

zomer stelt de olanten namelijk in 

staat weer een goed wortelgestel te 

maken en een dergelijke plant kan 

ongeschonden den winter doorko- 

men. Maar we mogen alleen ver- 

potten na den bloei van onze plan- 

ten. Nooit er vóór! Onthoudt u dezen belangrijken regel alstublieft goed! 

Een voorbeeld: Een Azalea zal nu uitgebloeid zijn en kan verpot worden, 

een Duimleden-Caclus (Epiphyllum) eveneens. De groote Phyllo-Cactus of 

blad-Cactus bloeit meestal omstreeks Pinksteren en kan dus nog niet verpot 

worden. We wachten tot na den bloei. Maar omdat de Duimleden-Cactus al 

omstreeks Kerstmis, maar zeker in Januari kan bloeien, wil dat . nog niet 

zeggen, dat er direct na den bloei verpot moet worden. We wachten in 

ieder geval tot het voorjaar. Na half Mei gaan veel planten tijdelijk onze 

woning verlaten en worden in den tuin, met pot en al ingegraven. Een 

pracht gelegenheid om meteen te verpotten! Dit wordt dan ook in de 

practijk veel gedaan. 

Hoe gaan we verpotten? We zoeken vanzelfsprekend eerst de planten 

bijeen, die we verpotten willen en zetten die op een gemakkelijke plaats, 

bijvoorbeeld een aanrecht in de keuken, waar we wel eens wat mogen 

morsen met aarde, of op een tafel in den tuin. We maken, dat we enkele 

oude bloempotten voorhanden hebben, liefst in verschillende maten. U moet 

er vooral om denken, dat alleen oude potten mogen gebezigd worden. Hef 

woord oude staat er niet voor niets! Nieuwe bloempotten moeten van tevoren 

„ingewaterd" worden. 

We kloppen de plant uit den pot. Heel groote, zware planten, bijvoor- 

Voor hel naar bed ^-A^ 

gaan Vlnolia Cold >T 

Cream en de ver- wi 

zorging van Uw ^T 

huid Is èf! \« 

emiseini 

'heeini 

OOO 

Mensen gaan langs U heen, onopge- 

merkt, ongezien ... Een enkele maal 

wordt U getroffen door een paar 

sprekende ogen, een matte, blanke 

teint. Deze vrouw valt op door de 

uitdrukking van haar ogen en haar 

zachte, roomblanke huid. Zij is een 

trouw gebrulkster van Vinolia Creams 

en daaraan heeft zy haar schoonheid 

te danken. 

Vinolia Vanishing Cream is door haar 

extra füne emulgering een weldaad 

voor de teerste huid. Zij verstopt 

zelfs de fijnste gelaatsporiën niet en 

maakt Uw teint fris en jeugdig. Ook 

Uw huid wordt gaaf en blank door 

het regelmatig gebruik van Vinolia 

Vanishing Cream. 

Gewone tube. 35 et. Luxe pot.... 45 et. 

Grote tube... 60 et. Grote luxe pot 90 et. 

VANISHING CREAM UW CREAMS COLD CREAM 

we bijna altijd enkele scherven om den pot daardoor te draineeren. Een 

zeer goede methode! De wortels drukken we steeds goed aan. Dit gaat 

het gemakkelijkst als we een klein laagje aarde in den pot doen, daarop 

de plant zetten en dan in de ledige ruimten aarde laten loopen, en die 

zoo stijf mogelijk tegen de wortels aandrukken. 

Welke ingrediënten hebben we noodig bij het verpotten? Ik noemde u 

al enkele oude potten, in verschillende grootten, houtskoolpoeder en scherven. 

Het voornaamste is natuurlijk de aarde, waarin de plant dient te groeien. 

Voor bijna alle kamerplanten wordt een andere samenstelling van grondmengsel 

aanbevolen, zoodat het wel zaak is voor lederen liefhebber daar 

nauwkeurig acht op te slaan. Indien uw kennis van de planten nog niet zoo 

ver reikt, dat u elk mengsel weet, gebruikt u dan gewone bloemistenaarde. 

Een goede bloemist, die een kweekerij heeft, kan u daar zeker aan helpen. 

Wie zelf voor zijn planten grondmengsel weet te maken, zal in de eerste 

plaats bladaarde moeten koopen, die tevens het voornaamste bestanddeel 

is van de zoogenaamde bloemistenaarde. Voorts dient men te zorgen voor 

goeden tuingrond, waarmede natuurlijk niet de grond uit uw tuin wordt bedoeld, 

want die kan uit zand, klei, veen, enzoovoort bestaan. Tuingrond is 

goede, donkere, humusrijke grond, dien de kweeker gebruikt. Dan is er nog 

zodengrond, die ontstaan Is uit vergane, goed verteerde zoden. Verder 

beeld Clivia's, laten zich maar niet zoo gemakkelijk uit hun kluis schudden moet u hebben ouden, verteerden koemest, die al werkelijk zoover heen is, 

kleinere planten wel. We keeren de plant gewoon om, nemen den stengel dat hij gemakkelijk door de aarde verwerkt kan worden. Voor de meeste 

tüsschen middelen ringvinger, spreiden de vingers van de hand, die de kamerplanten is een mengsel van twee deelen bladgrond, twee deelen tuinplant 

vasthoudt zoo wijd mogelijk uiteen en kloppen met de palm van de grond, een deel oude verteerde mest en een deel graszodenaarde aan te 

andere hand tegen den onderkant van den pot. De wortels zullen dan bevelen. Enkele planten vragen wat kalk door den grond heen, bijvoorbeeld 

spoedig loslaten. Gebeurt dit niet, dan kunnen we ook den rand van den pot Cactussen, en andere wat fijne klei. Planten, die heel veel voedsel kunnen 

tegen de tafel kloppen, maar wij moeten dit zeer voorzichtig doen, om de gebruiken, krijgen natuurlijk een grooter percentage ouden verteerden mest 

plant niet te beschadigen. Als we de plant vrij kunnen houden, zooals bij Weer andere planten, bijvoorbeeld Bromelia's en Orchideeën, krijgen fijn 

de eerste methode, zal er niet zoo gauw beschadiging ontstaan. Nu halen gehakt sphagnum, omdat die een zeer vochthoudend grondmengsel pêfewe 

alle oude aarde zorgvuldig weg, spoelen de kluit verder geheel uit in reeren. Dan Is er nog scherp zand, zoogenaamd rivierzand, dat Vetplanten 

een emmer water en kijken de wortels goed na! Dat Is een noodzakelijk en enkele Cactussen graag door het grondmengsel heen hebben. Het zou 

werkje. Alle bruine wortels (die zijn meestal ziek) worden zorgvuldig ver- mij natuurlijk te ver voeren u van alle planten de bijzonderheden op 

wijderd met een scherp mes. Vooral bij Clivia's kunnen we de zieke wortels te geven. In ieder geval weet u thans tijdig wat u noodig hebt, zoodat u 

aantreffen. De ontstane wonden worden gedroogd met wat houtskoolpoeder zorgen kunt er over te beschikken wanneer u moet gaan verpotten. 

of sigarenasch. Nu stellen we ons de vraag: „Moet de pot, waarin de plant Wat doen we na het verpotten? We zorgen er voor, dat onze planten 

komt te staan, niet een beetje grooter zijn dan de vorige?" Meestal is dit niét In de volle zon komen te staan, noch vlak bij de verwarming. In kamers 

het geval, vooral bij jonge planten, die nog niet hun vollen wasdom bereikt met droge lucht moeten we pas verplante kamerplanten besproeien (op 

hebben. Oudere planten krijgen alleen een Ietsje grooteren pot of blijven het blad) met lauwwarm water. 

een paar jaar in denzelfden pot staan. Op den bodem van den pot doen 

1!

CARSON A P I E R S 

WONDERLIJKE AVONTUREN OP VENUS 

DOOR EDGAR RiCE BURROUGHS 

iCWRUVER DER TARZAN-VERMALEN 

GEAUTOi 

Carson Napier Is met een vuurpijlvlicgtuig naar de planeet Venus gevlogen. 

Hij beleeft er de wonderlijkste en gevaarlijkste avonturen en wordt er verliefd op 

, de koningsdochter Duarc. die door vijanden is geschaakt. 

Hij weet haar te bevrijden en wil haar nu in zijn vliegtuig naar haar vaderland 

terugbrengen. Doch Duare wil dit niet, want geen man mag tegen een konings- 

dochter over zijn liefde spreken, en daar Carson dit gebod heeft overtreden. :ou 

hem dit zijn leven kosten. Ze vliegen juist boven een kudde dieren. Ze landen. 

doch als zij het luchtschip verlaten, wordt Duare door een groep gewapende 

vrouwen weggevoerd en Carson bewusteloos geslagen. 

Den volgenden morgen weten ze door een list met het vliegtuig weer weg te 

komen. 

Na een nacht vliegen komen ze aan Duarc's geboortestad. Ze vliegen echter op 

haar verzoek verder. Daarna bereiken ze een belegerde stad en van een ecniamen 

wandelaar vernemen ze. dat ze in Anlap zijn. Deze wandelaar, Taman. gaat mee 

in de ,,anotar" naar de belegerde stad. Ze dalen op de racebaan en Carson wordt 

benoemd tot kapitein in het leger van Muso. den ..jong". 

Na een paar weken moet hij voor Muso twee brieven overbrengen, één 

aan een man in Am lot, en één aan een boer. Lodas, Deze helpt hem in Am lot 

te komen Bij Lodas' broer, Horjan, zal Carson den nacht doorbrengen, maar hij 

moet vluchten voor de Zani. In een restaurant-hoort hij van een dame. Zerka. dat 

hij erg voorzichtig met .zijn woorden moet zijn. 

Hij leest den brief van Muso. en bemerkt, dat deze zijn eigen doodvonnis 

inhoudt en dat Muso Sanara aan de Zani wil overleveren, 's Nachts wordt de brief 

gestolen. 

Carson wordt opgenomen bij de Zani-garde. Hij denkt nog niet aan vluchten, 

want hij wil eerst weten, wie een jong is, die door de Zani gevangen wordt ge- 

houden. Den volgenden morgen krijgt hij opdracht met een detachement van elf 

man naar de gevangenis des doods, de Gab kum Rov te gaan. 

Als Torko, de directeur, met verlof gaat, treedt Carson als plaatsvervanger op, 

en ontvangt Mephis. die Kord, den gewezen jong van Korva. tef dood brengt. 

Intusschen laat hij een looper maken van den sleutel der celdeuren en ontdekt 

dat de gevangen Jong Mintep. de vader van Duare is. Onder de nieuwe gevange- 

nen bevindt zich Horjan. die wegens het verbergen van een vreemdeling is gear- 

resteerd. Hij herkent Carson, maar zegt niets. Den volgenden dag verricht Carson 

een arrestatie, n.1. van Nar von. en ziet in diens huis net Zcrka vluchten. 

Narvon wordt ondervraagd en sterft, als men hem prest zijn medeplichtigen te 

noemen, met de eerste letter van Zerka's naam op de lippen. Carson verneemt 

van een gevangene, dat Muso Duare tot zijn vrouw wil hebben. Dan besluit hij 

dadelijk naar Sanara te gaan en hij kan in een kano ontkomen. Hij gaat echter 

eerst Zerka waarschuwen, omdat het niet onmogelijk is. dat ze verdacht wordt. 

Ze kan echter nog niet meegaan naar Sanara. want ze wil eerst Mephis dooden- 

Carson heeft Zerka beloofd, terug te komen. 

In Sanara gekomen, blijkt Carson nog net op tijd te zijn om te verhoeden, dat 

Muso Duare tot zijn koningin maakt. Op verzoek van Carson roept Taman cenige 

autoriteiten bij elkaar, aan wie Carson alles zal vertellen wat hij van Muso's ver- 

raad weet. Men waarschuwt hem echter, met overtuigende bewijzen te komen, want 

de bijeengekomen mannen hebben trouw aan Muso gezworen. 

Als Carson heeft verteld, wat er in den brief van Muso stond, besluit men 

Muso op de proef te stellen ten einde na te gaan. of hij de stad werkelijk aan 

de Zani heeft willen verraden. Carson zal een brief uit zijn vliegtuig boven hun 

linies laten vallen. Duare en twee officieren. Legan en Ulan, vergezellen hem. 

Carson laat den brief vallen, daalt op een eilandje en gaat met één officier naar 

de Gab kum Rov. waar ze Mintep verlossen. Daarna gaan ze nog naar Zerka. 

Bij Zerka wordt Carson door de Zani gevangengenomen, en met Zerka en 

Mantar naar de Gab kum Rov gebracht. Carson spot echter met het strenge optre- 

den van Torko. omdat hij rekent op hulp uit Amlot. Aan ontvluchten valt niet te 

denken. 

Op het moment, dat ze gemarteld zullen worden, begint Duare de gevangenis 

te bombardecren. Mephis val» dood neer omdat Zerka hem den vorigen avond 

vergif heeft gegeven. Carson en de beide anderen worden vrijgelaten, maar Duare 

ziet hen niet. Ze vertrekt in de richting van Sanara. en de anderen volgen haar 

in een bootje. Als ze Sanara naderen zien ze. dat Duare juist met de anotar vertrekt 

in de richting van Vepa)a. Dasr de Zani zijn weggetrokken, gaan ze naar de stad 

en vragen naar Taman. De officier, die hun te woord staat, gelooft echter dat ze 

Zani zijn- ,,Ik ben Carson '.an Venus, zeg dat maar aan Taman. " antwoordt Carson. 

Op deze woorden verliet de officier den muur en even later ging 

de poort een klein eindje open en kwam hij naar buiten met 

een paar soldaten om ons wal nauwkeuriger op te nemen. 

Terwijl hij dit deed, herkende ik hem, en hij mij. Hij was een der 

officieren, die met mij gevlogen had bij een der vele gelegenheden, 

dat ik het kamp der Zani had gebombardeerd. Ik stelde hem aan 

Zerka voor en aan Mantar, en zei hem, dat ik voor den laatste 

kon inslaan. Daarop verzocht hij ons de stad binnen te gaan; hij 

zou ons persoonlijk naar Taman begeleiden. 

„Eén vraag/' zei ik, ,,voordat ik Sanara betreed." 

,,En welke is die vraag?" zei hij. 

„Is Muso nog steeds jong?*' 

Hij glimlachte. 

„Ik begrijp, waarom je dat wilt weten,'* zei hij, „maar ik kan je 

verzekeren, dat Muso niet langer jong is. De hooge raad heeft 

hem afgezet en Taman in zijn plaats tot jong uitgeroepen." 

Het was met een gevoel van opluchting, dat ik de stad Sanara 

weer betrad na de weken van gevaar en onzekerheid die ik had 

doorgebracht en gedurende welken lijd ik met geen mogelijkheid een 

plaats op deze vreemde planeet had kunnen bedenken waar ik mij 

volkomen veilig had kunnen voelen — niet in Kooad, waar zelfs 

mijn beste vrienden verplicht zouden zijn geweest mij te dooden, 

omdat ik zoo vermetel was geweest van hun prinses te gaan houden 

— en lij van mij! Niet in Kapdor, de Thoristen-stad van Noobol, 

- 12 

RLAilDSCM 

waar zij my in de kamer met de zeven deuren hadden opgesloten 

waaruit nog nooit één mensch levend was ontkomen; niet in Kor- 

mor, Skor's stad des doods, waar ik Duare en Nalte van onder 

Skors neus uit zijn eigen paleis had kunnen ontvoeren; niet in 

Havatoo, die Utopische stad op de oevers der Rivier des Doods, 

waar ik Duare had weten te redden voor een onverklaarbaar ver- 

schrikkelijk en wreed vonnis; niet in Amlot, waar de volgelingen 

van Spehon mü in stukken zouden hebben gescheurd als ztf mij te 

pakken hadden kunnen krijgen! Indien Muso hier nog als jong had 

geregeerd, dan zou ik gedoemd zijn geweest in hopelooze eenzaam- 

heid te blijven ronddolen op deze planeet, waar de toestanden 

vreemder zyn dan in welk land of in welke streek der aarde ook. 

En niet alleen vreemder, maar ook geheimzinniger en wreeder. 

Eindelijk had ik nu een stad, die ik mijn eigen stad mocht noemen, 

waar ik een tehuis zou kunnen vestigen, en waar ik in vrede en 

tevredenheid zou kunnen leven, doch ik ondervond desondanks 

alleen maar een gevoel van veiligheid en opluchting, en niet van 

geluk — want Duare was er niet, en hoe zou ik mij dan gelukkig heb- 

ben kunnen voelen? 

Zoo trad ik Sanara met een gevoel van smart binnen en in de 

howdah van een grooten militairen gantor werden wij onder ge- 

leide van talrijke soldaten naar het paleis van Taman gebracht. 

Het was maar goed, dat wy een militair geleide hadden, want de 

menschen die wy passeerden dachten dat wy Zani-gevangenen 

waren en ze zouden snel met ons hebben afgerekend, indien wij 

niet beschermd waren geweest door de soldaten. 

Ze volgden ons tot zelfs aan de poorten van het paleis van den 

jong, joelend en fluitend en ons allerlei beleedigingen toeschreeu- 

wend. De officier, die ons begeleidde, probeerde hun te beduiden, 

dat wy geen Zani waren, maar zyn woorden gingen verloren in 

het lawaai dat de menschen maakten|j(»^ 

HOOFDSTUK XVH. * 

Veertig minutenl 

Toen men Taman had medegedeeld, dat ik in Sanara was terugge- 

keerd, liet hy ons direct bij zich brengen. Hy had de Toganja Zerka 

goed gekend in Amlot, en nadat hy had geluisterd naar haar geschie- 

denis, beloofde hy, dat zij zoowel als Mantar zouden worden beloond 

voor het dappere en volhardende werk dat zy hadden verricht 

om het gezag der Zani te ondermijnen. Mij verhief hy in den 

adelstand, mij landgoederen en paleizen belovend zoodra de regee- 

ring haar zetel weer in Amlot zou hebben gevestigd. Toen hy hoorde, 

hoe de inwoners van Sanara zich tegen ons hadden gedragen omdat 

zy dachten dat wij Zani waren, beval hy, dat er zwarte pruiken 

voor Mantar en my gemaakt zouden worden en nieuwe kleeren voor 

ons alle drie; toen liet hij Mantar en Zerka over aan de goede 

zorgen van leden van zijn personeel en bracht hij my naar Jahara, 

zyn koningin. 

Ik wist, dat hij my onder vier oogen wilde spreken om my alles 

te kunnen vertellen over Duare — aan wie wy allebei uitsluitend 

hadden gedacht sinds onze ontmoeting, doch over wie wij geen 

van beiden ook maar één woord hadden gesproken. 

De kleine prinses Xna was by haar moeder toen wij de appar- 

tementen van de koningin betraden en zij verwelkomden mij allebei 

met de grootste hartelijkheid. Gelukkig voor Nna, wêrd zy niet lastig- 

gevallen met de belachelijke gewoonten van Vepaja die van Duarc 

een gevangene hadden gemaakt in het palcis van haar eigen vader, 

maar ze kon vryelyk spreken en omgaan met al de leden van het 

hof en alle bezoekers. Het was een allerliefst jong meisje, en de 

trots zoowel van haar vader als moeder. 

Kort nadat ik door Jahara was ontvangen, werd Nna weggehaald 

door een hofdame en ik zon haar niet terugzien dan na een ver- 

schrikkelijke episode en een gevaarlyk avontuur! 

Zoodra Taman, Jahara en ik alleen waren, wendde ik my tot den 

eerste. 

„Vertel mij, waar Duare is gebleven," smeekte ik hem. „Ik zag 

haar anotar vanmorgen Sanara verlaten en boven den oceaan ver- 

dwijnen. Niemand anders dan Duare kan aan het stuur hebben ge- 

zelen, wanl zij alleen weet hoe zij met de anotar moet vliegen." 

„Je hebt gelyk," antwoordde Taman. „Het was Duare." 

„En ze is met haar vader naar Vepaja gevlogen?" vroeg ik. 

„Ja. Mintep heeft er haar practisch toe gedwongen! Ze had de 

hoop niet opgegeven dat je nog in leven was, en zy wilde dan ook 

blijven. Ze dacht er over naar Amlot terug te vliegen met nog meer 

bommen en een brief, waarin zij mededeelde dat, zy de stad zou 

bombardeeren tot je in vryheid was gesteld, maar Mintep wilde 

daar niet van hooren. Hy bezwoer haar dat wanneer je nog in leven 

was, hij je zou dooden zoodra hy je zag, want ofschoon hy je als 

vader groote dankbaarheid verschuldigd was voor alles wat je 

voor zyn dochter had gedaan, moest hy je toch als jong van Vepaja 

dooden omdat je het gewaagd had van zyn dochter te gaan houden 

en haar tot vrouw te nemen! Ten slotte beval hü haar met hem naar 

Vepaja terug te keeren om terecht te staan voor den raad van 

edelen van Kooaad, omdat zy een der oudste wetten van Vepaja 

had overtreden." 

„Dat beteekent, dat zy ter dood gebracht zal worden," zei ik. 

„Ja, dat begreep zy, en ook Mintep begreep dit, maar de dynastieke 

gewoonten en wetten van Vepaja zyn zóó samengegroeid met het 

diepst inneriyke wezen der Vepajanen, dat het hun byna onmogelyk 

voorkomt om te probeeren aan de consequenties er van te ontko- 

men. Duare zou dit echter gedaan hebben indien zy zeker had 

geweten, dat je nog in leven was! Dat heeft zy my zelf gezegd, en 

ze vertelde my ook dat zy vrywillig »aar Vepaja zou terugkeeren 

indien ze wist dat je gestorven was omdat zy den dood de voorkeur 

gaf boven een leven zonder jou! Ik weet niet, wat Mintep zou heb- 

ben gedaan indien zy had geweigerd naar Kooad terug te gaan; maar 

ik geloof dat hy haar met zyn eigen handen zou hebben gedood, 

ondanks het feit dat hy veel van haar houdt. Ik was op een der- 

gelyke eventualiteit echter voorbereid, en ik zou Duare hebben 

beschermd, zelfs al had ik er Mintep voor moeten opsluiten. Ik kan 

je verzekeren, dat wy allemaal in de meest ongelukkige situatie 

verkeerden. Ik heb nog nooit iemand met zóó'n onbetwistbare intel- 

ligentie zóó fanatiek gezien als Mintep, maar alleen op dit eene 

punt. Overigens scheen hy volkomen normaal en schonk hy aan 

Duare al de liefde van een toegewyden vader. Ik heb me vaak ' 

afgevraagd wat hy zou hebben gedaan als Duare je in Amlot had 

gevonden. Ik kan me hem niet voorstellen, samen met jou in één 

anotar. — Maar vertel me eens, wat is er eigeniyk verkeerd gegaan 

met je plannen? Duare zei, dat je niet in een boot uit de stad bent 

vertrokken zooals je zou hebben gedaan als je in vryheid was 

gesteld?" 

„Ik ben precies zoo uit de stad vertrokken als wy badden afge- 

sproken," zei ik, „maar ik had Zerka en Mantar by my, en ik denk, 

dat Duare zal hebben gekeken naar een bootje met één man er in. 

Ook had men my in de rechtszaal van de gevangenis myn vlieghelm 

afgenomen, zoodat zy my nergens aan herkennen kon. We moeten 

er in haar oogen als drie Zani hebben uitgezien!" 

„Dan heeft zy je gezien," zei Taman, „want ze heeft my verteld, 

dat ze drie Zani de haven heeft zien verlaten. Toen je niet kwam, 

zooals zy had gehoopt, dacht ze, dat de Zani je hadden gedood, en 

daarom heeft ze de stad gebombardeerd tot haar voorraad bommen 

was uitgeput. Toen is zy met Mintep, Ulan en Legan teruggevlogen. 

Verscheidene dagen is zy daarop in de buurt van Sanara gebleven, 

tot wy drie ballonnen hebben opgelaten om haar te beduiden, dat 

zy zonder gevaar voor haar veiligheid Sanara kon binnenkomen. 

Natuurlyk wisten wy toen niet, dat jy niet in de anotar was!" . 

„En wat is er met Muso gebeurd? Men heeft my aan de poort van 

de stad verteld, dat hy is afgezet." 

„Ja — afgezet en in de gevangenis geworpen," antwoordde Taman. 

„Hy heeft echter nog een groot aantal volgelingen, die hun leven in 

Korva niet zeker zyn, nu Muso niet langer jong is. Zy zyn wanhopig, 

en gisterenavond zyn zy er in geslaagd Muso uit de gevangenis te 

- 15 - 

„DAT IS ONMOGELIJK!" KIEP 

HU UIT. .HOE KUN JE HOPEN 

VEPAJA TK BEREIKEN?" 

bevryden. Hy verbergt zich 

nu ergens in de stad. We ge- 

looven niet, dat hy al kans 

heeft gezien de stad te verla- 

ten, ofschoon (Ut wel zijn plan 

is. Hy gelooft, dat wanneer hij 

Amlot kan bereiken, de Zani 

hem jong zullen maken, maar 

hy weet niet, wat wy weten 

— dat Mephis dood is en dat 

na zyn dood de contra-revolu- 

tionnairen er in geslaagd zyn 

de kopstukken van de Zani 

te verdryven en een eind te 

maken aan hun bewind, waar 

men meer dan genoeg van had. 

Gisterenochtend moeten de 

troepen, die Sanara beleger- 

den, het vernomen hebben, 

want toen hebben ze hun stel- 

lingen ontruimd en hebben ze 

den langen terugtocht naar 

Amlot aanvaard!" 

„Dus dan is de burgeroorlog voorby," zei ik. 

„Ja," antwoordde Taman, „en ik hoop dat Amlot nu spoedig weer 

de hoofdstad zal kunnen zyn. Ik heb reeds laten weten, dat ik ieder- 

een amnestie verleen, behalve den voornaamsten leiders en hun, die 

absoluut misdadige handelingen hebben verricht. Ik reken er op, bin- 

nen een paar dagen met een sterk leger Amlot te kunnen binnen- 

rukken, En Carson, ik hoop dat jy me wilt vergezellen om in de 

hoofdstad de eerbewyzen in ontvangst te nemen waar je recht 

op hebt." 

Ik schudde myn hoofd. ,, 

„Je moet niet gelooven, dat ik je edelmoedigheid met op prys stel, 

zei ik, „maar ik geloof dat je wel begrypen zult, dat ieder eerbewys 

zinloos en onbeteekenend voor my is zoo lang myn prinses met by 

my is." 

„Ik kan me dat begrypen," antwoordde hy, „maar je moet nu een- 

maal leven en hier kun je in eere en vrede leven. Wat kun je trou- 

wens anders beginnen?" 

„Ik ga naar Duare, in Vepaja," zei ik. 

„Dat is onmogelyk!" riep hy uit. „Hoe kun je hopen, Vepaja te 

bereiken? Ieder Korvaansch schip is door den vijand in beslag geno 

men of vernietigd tydens den laatsten oorlog." 

„Ik heb een schip, dat my veilig en behouden uit Amlot kan 

brengen," zei ik. 

„Wat is dat voor een schip? Een visschersboot? vroeg hy. 

„Ja," antwoordde ik. 

„Och, dat is een notedopje! In den eersten den besten storm zou 

je er mee ten onder gaan!" riep hy uit. 

„B.est mogeiyk, maar toch wil ik het probeeren," zei ik. 

Hij schudde treurig het hoofd. 

„Ik wou, dat ik je er van terug kon houden," zei hy. „Niet alleen 

omdat ik je graag mag, maar omdat je Korva zulke groote diensten 

zou kunnen bewyzen." 

„Op welke manier?" 

„Door ons te leeren hoe wy anotars moeten bouwen en door myn 

officieren te leeren hoe zy er mee moeten vliegen!" 

„De verleiding dit te doen is groot," erkende ik, „maar ik zal nooit 

vrede kunnen vinden voordat ik alles heb gedaan wat een man kan 

doen om Duare te redden." 

Hy zweeg even. Toen zei hy: 

„Het zy zoo! Maar je kunt ons niet direct verlaten, daarom zullen 

wy den tyd dat je hier bent, zoo aangenaam mogelyk voor je maken. 

En ik zal je niet langer lastig vallen met verdere vragen of 

verzoeken." 

Hy riep toen een adjudant, en deze bracht my naar de kamers, die 

Taman voor my in orde had laten maken. Ik vond daar een nieuwe 

uitrusting en een zwarte pruik, en na een warm bad voelde ik my 

een nieuw mensch — en zag er ook inderdaad als een nieuw mensch 

uit, zooals een blik in den spiegel" my op verbazingwekkende wyze 

onthulde. Ik zou mezelf niet herkend hebben zóó zeer had de pruik 

myn uiterlyk veranderd. 

Zerka, Mantar en ik dineerden dien avond in de groote feestzaal 

van het paleis van den jong met Taman en Jahara en een gezelschap 

van de hoogste edelen van Korva. Ze hadden my allemaal gekend, 

sommigen van hen zelfs heel goed, maar ze waren het er allemaal 

over eens, dat zy my nooit herkend zouden hebben! Maar dit was 

niet uitsluitend aan de zwarte pruik te danken, zooals ik begreep. 

(Wordt vervolgd)

OPLOSSINGEN ZOEK EN VIND 

5 APRIL 

DPLOSSING 

ROULETTE- 

RAADSEL 

I.KfiKN- 

DAHISCH 

OPLOSSING 

DRIEHOEK- 

INVUL- 

RAADSEL 

OPLOSSING KRUISWOORDRAADSEL 

1KMANI) IN IIKT 

ZONNKÏ.IE ZETTEN 

OPLOSSING VERBORGEN ZEGSWIJZE 

Vor verse li en, schulil. vllter, lecnen, ladder, nerinff, 

Inntgi'tonw, krassen 

EK SCIICli/r EEN ADDEK IN 'T OkAS 

OPLOSSING 

INVULRAADSEL 

E h T e E E 

V E M T E M 

L E E M C M 

0 M E E M & 

M E M N E n 

OPLOSSING 

ONZE FILMPUZZLE- 

WOQRDVERANDE- 

RINGSRAADSEL 

regen ravijn 

baron boten 

steil steel 

beton boren 

spalk staak 

logos leeres 

taart trant 

marge mirre 

robot rabat 

»toer spoor 

(iUETA GARBO 

KRUISWOORD-CIRKELRAADSEL VERVOLGRAADSEL 

1 5 0 

H' 

5 ó ? 1 

8 

10 W\> 

9 

« 

11 

w 

i 

|1 H / 1 i 

1 i 

^ 

12 

fe J 15 

14 15 16 

17 15 

■ 

19 

jj 20 ; 

Horizontaal: 

1. wild dier 

4. twee 'stuks 

8. ijzerhoudende grond 

9. vlaktemaat 

1U. voegwoord 

11. persoonlijk voornaamwoord 

14, voegwoord 

16. deel van een schip 

17, nadrukkelijke belofte 

19, meisjesnaam 

TEEKENINGENRAADSEL 

20. jongensnaam 

21. gevogelte 

Verticaal: 

1. die op het land 

werkt 

Van de volgende woorden staan sommigen in logisch verband met 

een of meer van de hierbij geteckende voorwerpen. Ga deze lijst 

na en schrijf op, elk woord tezamen met de letters van het voor- 

werp waar het verband mee houdt. 

roeren 

maaien 

draaien 

naaien 

rollen 

eten 

persen 

zingen 

rijden 

fietsen 

schaatsen 

galoppccren 

zwieren 

2. telwoord 

3. bijwoord » 

5, afkorting op recep- 

ten 

6, lichaamsdeel 

7, smalle strook 

12, tooneelscherm 

13, hemellichaam 

15, sprookjesfiguur 

16. hert 

18. lidwoord 

19, lager onderwijs (af- 

korting) 

Cirkel: 

1, geweven lint van 

katoen 

2, lichaamsdeel 

3, een bewuste hande- 

ling 

4, ommuurde plaats 

5, insect 

6, water door land 

omgeven 

7, strak 

8, genoeg gekookt 

9, voornemen 

10, hemellichaam 

11, dapper 

12, meisjesnaam 

13, spotternij 

14, gedeelte 

15, op het nippertje 

16, gevoel van diepen 

afkeer. 

WOORD- 

RANGSCHIKKINGS- 

RAADSEL 

Onderstaande woorden 

moeten zoodanig onder 

elkaar geplaatst worden, 

dat de eerste en de vierde 

letter van elk woord een 

bekend gezegde vormen: 

X . . X 

x . . x ■ 

X . . X 

X . . X 

X . . X 

X . . X 

X .-. X 

X . . X 

X . . X 

X . . X 

X . . X 

X . . X 

Te gebruiken woorden: 

ruïneus, ijsbaan, inpak- 

ken, kennen, toetsen, zeg- 

gen, eventjes, notaris, spal- 

ken, venten, orgaan, ef- 

fenen. 

Al de woorden heb- 

ben negen letters en 

de bet eekenis ervan is 

gegeven. Het tweede 

woord begint met de 

laatste twee letters van 

het eerste woord; het 

volgende met de twee 

laatste letters van hel 

tweede woord en zoo 

verder tot no. 7, het- 

welk het woord is 

waarmede men begon. 

1. kriebelziekte 

2. aangroeien 

3. pauselijke zendbrief 

4. gemeente in de pro 

vincie Limburg 

5. waaghals 

6. water door 't smelten van sneeuw ontstaan 

7. is het woord waarmede men begon, 

5 • 

Tc gebruiken letters: a, a, a, c, c, d, d, d, d, d, 

PUNTENRAADSEL 

e. e, e, e, e, e, e. e, e, c, e, e, c, c. e, e, g, g. 

i. i, i. i, k, k, k, 1. I, m, m, m, n, n. o, o, o, o, 

o, p, r, r. r, r, r, r, r, s, s, s, t, t. t, w, y. 

.8 

• 7 

Door optie punten let- 

ters te plaatsen vormen 

zich woorden van de vol- 

gende bcteekenis: 

1—5 knellen 

2—6 kringen vormen 

3—7 draden vormen 

4—8 okkernoot 

1—2 zooveel men ineens 

doorslikt 

2—3 melkproduct 

3—4 slim 

4—ó ijdele gedachte 

5—0 ontkenning 

ß—7 middag 

7—8 bijwoord van ont- 

kenning 

8—1 meisjesnaam 

ONZE FILMPUZZLE - VERBINDINGSRAADSEL 

Door toevoeging van een vcrbindingslcttcr kunnen 

de woorden uit de eerste rij met die van de tweede 

één woord vormen. 

De gebruikte verbindingsletters zullen den naam 

van een filmster vormen. 

De eerste rij woorden staat in de juiste volgorde 

stoom acht 

koren ar 

blad erf 

to slag 

land eg 

s^hol er 

pronte een 

leg en 

ge ren 

kool aap 

togel pin 

Wij stellen een hoofdprijs van ƒ 2.50 en tien film- 

foto's beschikbaar om te verdeden onder de goede 

oplossers. Antwoorden in te zenden vóór 26 April 

aan Dr. Puzzelaar, Noodcinde 8, Leiden. Op enve- 

loppe of briefkaart a.u.b. duidelijk vermelden: Film- 

puzzle 26 April. 

Deze puzzle kan tegelijk met de andere ingezon- 

den worden, doch liefst op een apart velletje papier, 

DE PRIJSWINNAARS 

De hoofdprijzen werden dere week gewonnen 

door: 

den heer L. Flittner, Amsterdam; 

den heer L. A. de Haan, Rotterdam; 

den heer W. F. Heederik, Treebeek; 

den heer J. de Roode, Rotterdam; 

den heer H. Waninge, Utrecht. 

De troostprijzen konden worden toegekend aan 

mevrouw Wed J. M. Arends, Rotterdam; 

mevrouw E. Stenz, Ginneken; 

mejuffrouw L. W. Meesters, Maastricht; 

mejuffrouw A. Drenkelford, Rotterdam; 

mejuffrouw W. v. Grieken, Amsterdam; 

mejuffrouw R. Tillekes, Maassluis; 

den heer 

den heer 

den heer 

den heer 

den heer 

den heer 

den heer 

den heer 

den heer 

den heer 

den heer 

den heer 

den heer 

den heer 

G. Taal, Scheveningen; 

J. Neesman, Amsterdam; 

R. Tinga, Rotterdam; 

F. v. Leeuwarden, 's-Hertogenbosch; 

P. Vroegop, Scheveningen; 

D. Pons, Maassluis; 

Joh. H C. Laterveer, Loosduinen; 

G. H. Hageman, Loosduinen; 

B. v. Maare, Amsterdam; 

H. Nietsch, Enschede; 

E. Unkel, Amsterdam; 

J. J. Hubregtse, 's-Gravenhage; 

J. H. Beij, Leiden; 

M. Puls, 's-Hertogenbosch. 

De hoofdprijs van de ,,Filmpuzzie" verwierf: 

mejuffrouw H, Houtveen, Leeuwarden; 

De troostprijzen vielen ten deel aan: 

mevrouw M. P. Looyen, Amsterdam; 

den heer T. Edens, Winschoten; 

den heer H. L. v. d. Ploeg, Apeldoorn; 

den heer J. M. Emmen, 's-Gravenhage; 

den heer H. J. C. Markgraaf, 's-Gravenhage; 

den heer A. F. J. Wagenaar, 's-Gravenhage; 

den heer J, N. van Eijk, Amsterdam; 

den heer J. W, v. Overhagen, Utrecht; 

den heer Th. Nieuwenhout, Rotterdam; 

den heer E. Barelds, Apeldoorn. 

ONZE PRIJZEN. 

Voor goede oplossingen op iedere 

puzzle, rebus, probleem, enzoovoort, 

stellen wij een prijs van ƒ 2.50 be- 

nevens vier troostprijzen beschik- 

baar. In totaal dus deze week 

5 prijzen van ƒ 2.50 elk en 

20 troostprijzen. 

DE OPLOSSINGEN 

op de in dit nummer voorkomende 

puzzles, enzoovoort, gelieve men 

vóór 26 April in te zenden aan Dr, 

Puzzelaar, Noordeinde 8. Leiden. 

Op enveloppe of briefkaart vermelde" 

men duidelijk: 

Oplossingen Zoek en Vind 26 April

Fernandel en Josette Day, een hem waardige partner, wanneer alles 

nog op rozen gaat... 

Twee, die aan elkaar gewaagd zijn 

Feroandel doet alsof hij zich op sijn gemak voelt, maar hij it het 

allesbehalve... 

£*-- 

:z4\i 

De eene komische scène volgt op de andere, maar. 

Q 

KU;PäTJ€ 

J> K9m 

Parijs. Armand Lavarède, een jong journalist zonder fortuin, ontvangt op 

zekeren dag een oproeping om bij een notaris te komen. Daar ver- 

neemt hij, dat een verre neef van hem, met wlen hij niet al te best 

overweg kon, in Engeland is overleden en hem tot erfgenaam heeft be- 

noemd van zijn fortuin, dat geschat wordt op dertigmiilioen francs. 

Maar het testament bevat een beperkende bepaling. Neef Richard, die 

het lichtzinnige en verkwistende karakter van Lavarède maar al te goed 

kende, heeft hem een gevoelige les willen geven. De erfgenaam zal name- 

lijk niet kunnen profiteeren van de enorme erfenis, vóórdat hij er in gesla'agd 

is binnen drie maanden een reis om de wereld te maken, geheel met eigen 

middelen en met een aanvangskapitaal van slechts één kwartje! 

De voorwaarden voor deze reis om de wereld zullen met den noodigen 

ernst worden vastgesteld. Een vriend van den erflater, Sir Murlington, zal 

Lavarède op den voet volgen om hem te controleeren. En er is nog een 

tweede controleur aangewezen: de deurwaarder en huiseigenaar Bouvreuil, 

die allesbehalve een vriend van Lavarède is. Met hem kan de notaris ge- 

rust zijn, dat de bepalingen van het testament streng zullen worden na- 

geleefd, te meer daar bij niet slagen de erfenis tusschen de beide arbiters 

zal worden verdeeld. 

Na lang aarzelen neemt Lavarède ten slotte deze zonderlinge uit- 

daging aan. 

Het is natuurlijk ondoenlijk om hier alle komische en opwindende avon 

turen te beschrijven, die Lavarède op zijn reis om de wereld meemaakt. 

Het is een aaneenschakeling van moeilijkheden, en ze voeren hem ovet 

Hoe komt hij hier zonder kleerscheuren af? 

"< H W^ 

IAAR OEN WERELDBEROEMDEN 

OMAN VAN PAUL dIVOl 

ook aan spanning is.de film rijk genoeg! 

^Vjd£tu*MH4 mn dLtoHèaé' 

Met FERNANDEL in de hoofdrol 

Universal-Film Agency, Amsterdam. 

alle zeeën en landen der aarde. Eerst als blinde passagier op de Normandie 

naar Amerika, waar hij en Miss Aurette, de dochter van Sir Murlington, 

slachtoffers worden van een bende gangsters en waar hij maar nauwelijks 

aan den electrischen stoel ontsnapt. 

Dan naar New York, Chicago, San Francisco . . . Lavarède vervolgt zijn 

reis, terwijl Bouvreuil op alle manieren probeert hem tegen te werken. Van 

San Francisco naar Calcutta maakt hij den tocht in een Chineesche dood- 

kist, aan boord van een kleinen vrachtvaarder. De route Calcutta — Cairo 

wordt afgelegd als Hindoe-danseres. De tijd schiet op. Bouvreuil verdubbelt 

zijn pogingen, maar Lavarède weet ze met behulp van Aurette, die hem 

goed gezind is, te verijdelen. Als marconist in een vliegmachine wordt de 

reis voortgezet naar Marseille. Nog vierentwintig uur heeft hij voor den 

boeg, doch de moeilijkheden stapelen zich op, hoe dichter hij zijn doel 

nadert. Eindelijk lijkt het of hij nog zal stranden, als slechts een luttel aantal 

kilometers hem van Parijs scheidenl In wanhoop maakt hij zich meester van 

een racefiets. Op den weg juichen de menschen hem toe. Wat is er aan 

de hand? Zij zien hem aan voor een der deelnemers aan de Tour de France, 

die juist wordt gehouden. Als eerste verschijnt hij in het Stadion, waar eén 

ontelbare menigte hem als overwinnaar bejubelt. 

Eén minuut voor den tijd is Lavarède in Parijs aangekomen en volgens 

de bepalingen van het testament is hij dus erfgenaam van de dertig millioen 

francs. Maar dat is hem nog niet genoeg: ook het hart van Miss Aurette 

heeft hij gewonnenI 

( ; ernandel denkt: Ik mag er öók wel eens mijn gemak van nemen! 

'pmft- 

' m *n'%. 

iSW;*«. 

Fernande! rust even uit, op... den electrischen stoel! 

Zou het ongemerkt gaan? 

Zal hij het halen? Zal hij de dertigmiilioen francs verdienen? 

^-• ;: 

'/fa 

ORIGINEtLIS 

MOEILIJK TE LEZEN 

ORIGINAL IS 

DIFFICULT TO READ

FOTO- 

N I EUWS 

1. Ter gelegenheid van haar eerste lustrum hield 

de meisjes-studenten-roeivereeniging „Thetis" te 

Amsterdam, onderafdeeling van de studenten- 

roelvereeniging „Nereus", op den Amstel onder- 

linge wedstrijden. - Een kijkje in het booten- 

huis, dat tot een gezellige sociëteit was ingericht. 

2. De nieuwe Japansche gezant in ons land, de 

heer Ishii, is verleden week in de residentie aan- 

gekomen. - De begroeting op het station. 

Rechts de gezant. 

3. H.M. de Koningin, tijdens hasr bezoek aan 

de bloemententoonstelling ,,De Hofstadbloem" 

te 's-Gravenhage. 

4. Het Nederlandsch Tooneel voerde G. Bernhard 

Shaw's „Pygmalion" op. - Lili Bouwmeester 

als Eliza Dolittle. 

Vlif mm 

äicimeini 

A nna was naar Londen geweest 

'* om er een bezoek te brengen 

aan haar getrouwde zuster. Ze 

was nog nooit in een groote stad 

geweest en toen ze in haar dorpje 

terugkwam, deed ze aan iedereen 

omstandig verslag van haar weder- 

varen. 

„En waar woont je zuster ergens 

in Londen?" wilde iemand weten, 

„O, vlak naast den dokter," 

kwam het antwoord. 

M 

evrouw De Bruin zocht een 

nieuw meisje. Daarom had ze 

een advertentie geplaatst, en de 

eerste sollicitante die verscheen, 

leek haar wel geschikt. 

„Dus je hebt goede getuigschrif- 

ten?" vroeg zij, toen ze even met 

het meisje had gepraat 

„Zeker, mevrouw Ik heb er acht- 

endertig." 

„En hoe lang ben Je in de huis- 

houding?" 

„Twee jaar, mevrouw." 

C en voetganger is iemand, die 

'■" een auto heeft, een vrouw, een 

zoon en een volwassen dochter. 

1 hebt mij nog niet gevraagd mijn 

^ rekening te betalen!" 

„Ik vraag een heer nooit, of-ie 

betalen wil." 

„Maar wat doet u dan, als hij 

nièl betaalt?" 

„Dan begrijp ik, dat het geen 

heer is, en vraag ik hem wèl om 

te betalen." 

pookten ,,lk geloof, dat een beetje 

"^ beweging u goed zal doen." 

Patiënt; „Maar ik voel niet veel 

voor beweging, dokter." 

Dokter: „O, de beweging, die ik 

u voorschrijf, is niet zoo inspan- 

nend. U hoeft alleen maar neen te 

knikken, als iemand u iets te drin- 

ken aanbiedt." 

Ik ben op het eerste gezicht ver- 

liefd geworden op Willy." 

„Waarom ben je dan niet met 

haar getrouwd?" 

„Ik heb haar voor den tweeden 

keer gezien." 

kA annie," zei het pas getrouwde 

' ' vrouwtje, ,,is het waar, dat 

schapen de domste dieren zijn?" 

En „Mannie" antwoordde: „Ja, 

mijn lammetje." 

p\ienstmeisje (tegen dame, die wat 

laat op het naaikransje komt): 

„Ik zou u aanraden even te wach- 

ten voordat u naar binnen gaat, 

mevrouw. Ze hebban het nu juist 

over u." 

LJ et jonge vrouwtje deed haar be- 

' klag bij haar moeder. 

„Jan die valt over alles," zei ze. 

„Hij werd zelf« kwaad, toen ik zijn 

tennisrackel had gebruikt om aard- 

appelpuree te maken " 

7^ hadden het over hun honden 

^"" A: „Vanmorgen gooide ik een 

kwartje in hef water Mijn hond 

dook hef na, haalde het er uit en 

gaf het mij in de hand " 

B: „Dat is nog niets! Ik gooide 

gisteren een dubbeltje in het water 

en toen haalde mijn hond er een 

gulden uit." 

Rosemary Lane, 

filmster van 

Warner Bros, In 

„Vier Dochters" 

PEPSODENT 

TANDPASTA 

...BEVAT IRIUM 

VOOR GROOTERE 

REINIGENDE WERKING 

Tuben a 

Een vroolijke schitte- 

ring van parelwitte 

tanden verheldert Uw 

gelaat - zoodra U op- 

kijkt - zoodra U glim- 

lacht. Dat is de groote 

verrassing van IRIUM 

in Pepsodent. En wel 

op een zoo volmaakt 

veilige manier! 

Pepsodent met Irium 

is absoluut onscha- 

delijk voor het 

teere tand- 

glazuur. 

25, 50 en 80 ets 

De groote tube 

is voordeeliger. 

ZIJT 

Artikel 

„Bulgarenstreep" 

model 1211/3050 

f. 3.25 

"^"^W^^^W5*v 

Er is een verschil tusschen blouses en blouses! Dit 

blijkt duidelijk als U zich eens in een betere zaak de 

,,Venus"-modellen laat toonen. Met recht zult U vast- 

stellen: Deze blouses munten uit door sportieve lijn, 

prachtige kwaliteit, excellenten pasvorm en zijn toch zoo 

voordeelig in prijs. Vraagt kostelooze toezending 'van 

ons nieuwe prospectus „Van week tot week" bij N.V. 

Teweha, R'dam-W., 230, adres in blokletters s.v.p. 

REEDS VERZEKERD 

BUDE 

HA V BANK? 

Zoo neen, 

vraagt haar 

lage tarieven 

BANK 

SCHIEDAM 

LEVENSVERZEKERING-LIJFRENTE 

VOOR SLECHTS Vk CENT 

noodig om deze annonce uitgeknipt in open enveloppe als drukwerk 

'aan ons op te zenden, ontvangt U uitvoerige brochures over het 

HERSTEL VAN uw HAARGROEI 

Vermeldt uw naam en adres op de achterzijde der enveloppe en 

R.d.Vr. adresseert aan : 

Dr. H. NANKING'S Pharm. Fabriek N.V., DEN HAAG 

BLONDINE oF 

BRUNETTE ? 

Hoe 

donker 

geworden 

BLOND HAAR 

een heerlijken GOUDGLANS 

kan verkrijgen en DONKER 

HAAR den gloed van duizenden 

llchtredexen. 

BLONDINES! Donker geworden blond haar var- 

llait 90" „ van da onwearrtaanbara bekoring, dia 

alléén meisjes mat van natura blond haar bezitten. 

Slecht! NU-BLOND (het vroegere Nurblond) kan 

Uw haar die weelderige lichtblonde tint hergaven 

zonder kleurttoden of schadelijke bleekmiddelen. 

NU-BLOND (vroeger Nurblond) voorkomt boven- 

dien het donker worden van lichtblond haar. Het 

bevat „VlteF", dat Uw haar nieuwe levenskracht 

geeft en roos en haarultval voorkomt. 

NU-BLOND INVJ DLWINU' BlDND|NES *** 

NUBRUIN VOOP 

^WU/I^WIM BRUK. ETTE5 

BRUNETTES! Gebruik 

NU-BRUIN. Dan zult U 

bemerken hoe bekoorlijk 

donker haar kan zijn. Uw 

haar zal glanzen met 

duizenden tintelende 

llchtreflexen. Denk zij 

„VHeF" (de haar-vltamlna) It het tegelijkertijd < 

shampoo en een haarvoedlng voor Uw haar, NU- 

BRUIN It werkelijk een zeer bijzondere shampoo!

HET DUEL ZOU PLAATS VINDEN 

op voeiï Vcm 

< 

al waren de omstandigheden meer dan vreemd, doch 

plotseling smeet Max Peters zijn pistool op den grond... 

„Schiet maar, als je wilt," zei hij. 

Langzaam liep hij de zwarte marmeren 

treden op, die naar de hal voerden 

van Mr. Mayegino's huis. 

De groote, breede hal gloeide in het licht 

der ondergaande zon, en Mr. Peters bleef 

een oogenblik staan om een blik achter zich 

te werpen, den heuvel af. 

De schoonheid van de eschdoorns kwam 

zijn Westerschen oogen bijna ongeloofelük 

voor, ondanks de welsprekende wijze waar- 

op Hana hen zoo vaak voor hem beschreven 

had. 

Daar ginds lag de kleine haven. De schoe- 

ner, die hem naar Senushi had gebracht, 

zette al weer koers naar zee. De jongen, die 

zyn rickshaw had getrokken, keerde ren- 

nend en springend terug naar de stad. Hy 

had een stuk zwart gaas voor zijn mond 

vastgemaakt met behulp van twee elastie- 

ken, want in de sloppen van Senushi woed- 

de een ernstige influenza-epidemie. 

Een bediende nam Mr. Peters' hoed aan. 

De man was kort, zooals de meeste Japan- 

ners, maar het was hem aan te zien, dat 

hy buitengewoon sterk en lenig moest zijn. 

De uitdrukking van zijn gelaat was abso- 

luut ondoorgrondelijk, ofschoon Mr. Peters 

de gedachte niet van zich af kon zetten, dat 

hy daar reeds geruimen tijd moest hebben 

gestaan, onbeweeglijk als een ivoren beeld 

den rickshaw gadeslaand, terwijl deze den 

heuvel óp naar de stad gekomen was. 

„Mynheer," zei hij, met een stramme bui- 

ging als van een soldaat, „mijn meester ver- 

wacht u in de Zaal der Spiegels. Wees zoo 

goed mij te volgen." 

Het eerste wat Mr. Peters aan de Zaal der 

Spiegels opviel, was de lengte. Ze was zoo 

lang dat de nogal grappige gestalte van Mr. 

Mayegino, die op zabuton — de Japansche 

kussens — zat, heel klein en zelfs wat aap- 

achtig leek. 

Maar die indruk werd bijna direct weg- 

gevaagd. Want in de kleine, aristocratische 

figuur, die daar zoo rustig zat met zijn zon- 

derling opgetrokken oogleden, huisde de be- 

weeglijkheid van den geboren Samurai (een 

Japansch edelman). 

„Wilt u alstublieft gaan zitten?" vroeg 

Mr. Mayegino, terwijl hij flauwtjes glim- 

lachte. En toen kreeg Mr. Peters den zon- 

derlingsten indruk van allemaal — de over- 

tuiging, dat die rustige, stille oogen hem 

werkelijk konden zien, ofschoon Mr. Maye- 

gino, zooals hij beslist wist, van zijn ge- 

boorte af blind was geweest. 

„U zult wel een kleine verfrissching wil- 

len gebruiken na uw lange reis. Mr. Pe- 

ters!" 

Toyomi, de bediende die aan een soldaat 

deed denken, bracht een schaal vol met 

vruchten en zette zé op den met matten be- 

legden vloer. 

„Gouden perziken van Sagasanki, Mr. Pe- 

ters!" 

Mr. Peters nam beleefd een vrucht van 

de schaal en beet in het kostelijke vleesch 

er van. Hij voelde zich allesbehalve op zijn 

gemak. Hij had het warm, en terwijl hy een 

blik in een der talrijke groote spiegels aan 

de wanden wierp, zag hij, dat zijn gezicht 

zoo rood zag als vuur. 

„In het Oosten," zei Mr. Mayegino met een 

stem waarin beslist iets vriendelijks trilde, 

„kennen wy het gezegde, dat u misschien 

wel eens gehoord zult hebben, Mr. Peters. 

Het luidt: „In het Oosten hebben bloemen 

geen geur, vruchten geen smaak, en...." 

Misschien kunt u het afmaken, Mr. Peters?" 

Mr. Peters bleef onbeweeglijk zitten ter- 

wijl hij naar Mr. Mayegino staarde. Er was 

iets wanhopigs in zijn blik. 

„Ja," zei hy, byna schor, „.... en vrou- 

wen geen deugd". — Ik ik geloof ten- 

minste, dat het zoo is!" 

„Het is zoo." De kalme oogen, waarvan 

de pupillen zich geen oogenblik schenen te 

bewegen, waarin zelfs nooit het licht van 

eenig begrip, laat staan van eenige intelli- 

gentie blonk, staarden Mr. Peters aan. — 

„Bent u tot de conclusie gekomen, dat dit 

gezegde waarheid behelst. Mr. Peters?" 

„Integendeel," zei Peters. 

„U vindt dit land mooi?" 

„De schoonheid er van is onbeschryfe- 

lykl" antwoordde Peters. 

„Zoo onbeschryfelyk misschien als de 

schoonheid van de vrouw?" 

„Misschien...." zei Peters. 

Nerveus schoof hy de schaal met vruch- 

ten achteruit. Hy besefte dat hy moreel een 

groote lafaard was. Alleen een gevoel van 

intense wanhoop had hem hierheen gedre- 

ven. Hy was tot krankzinnig-wordens toe 

verliefd op Hana. En zy hield niet minder 

van hem. Beide feiten vielen niet te loo- 

chenen. 

Hy had Hana achtergelaten in Parys, by 

vrienden. Er was slechts één behoorlyke 

manier om de zaak in orde te maken, had 

Hana gezegd — hy, Peters, moest naar Japan 

gaan, naar dien mooien met eschdoorns be- 

groeiden heuvel boven de rommelige haven 

van Senushi. Hy en haar man dienden daar 

tot een onmiddellyke overeenstemming te 

komen. 

En het moest een overeenstemming zyn, 

die voor alle drie eervol was. Hana gebruik- 

te het woord „eervol" met een soort ont- 

zag, en haar blikken schenen over de halve 

wereld te schouwen, naar dien met esch- 

doorns begroeiden heuvel in Japan. 

Peters begreep het — doch op zyn ma- 

nier! Hana's man had den geest der Samu- 

rai in zich. Voor hem was eer — eer 

althans volgens Japansche begrippen — een 

kosteiyk goed! 

Hana was een Franfaise. Ze was geboren 

in Marseille. Ze was naar Japan gegaan als 

verpleegster, naar het ziekenhuis van shokui 

in Tokio. Hier had zy Mr. Mayegino leeren 

kennen, een der meest geëerde personen 

— 20 - 

van Japan. Een man, die enorm ryk was 

en een onmeteiyken invloed bezat — des- 

ondanks een man, voor wien eer het dier- 

baarste bezit was. 

Nu, terwyi hy van Hana hield — Mr. Maye- 

gino zelf had er op gestaan, dat zy den 

Japanschen naam „Bloeiende Bloem" zou 

aannemen — nu hy van Hana hield, wensch- 

te Mr. Peters met heel zyn hart, dat Mr. 

Mayegino niét totaal blind was geweest! 

Want ook Peters hield er principen op na 

— al behoorden deze dan ook tot een we- 

reld die zoo geheel en al verschillend was 

van die van Mr. Mayegino. 

Het kwam hem — afgescheiden van alle 

andere overwegingen, die hem soms be- 

stormden — in de gegeven omstandigheden 

laf en oneeriyk voor wat hy ging doen — 

een moreel niet te verantwoorden daad! 

Het was byna hetzelfde alsof men geld 

stal van een blinde! 

En Peters was er niet het type naar, om 

geld te stelen — vooral niet van menschen 

die blind zyn! 

Maar daar was Hana. Zyn liefde voor 

haar, en haar liefde voor hem! Hana's ver- 

woeste leven; haar verspilde schoonheid — 

haar schoonheid die iets over zich had van - 

een zonsondergang boven een Japansch 

landschap in de lente. 

• Ten prooi aan een gevoel van wanhoop, 

zat hy daar en staarde Mr. Mayegino aan. 

Hana had gezegd, dat Mr. Mayegino een 

goed mensch was. Hy was altyd buitenge- 

woon vriendeiyk voor haar geweest. Het 

was afschuweiyk te weten, dat hy diep ge- 

griefd moest worden — des te vreeselyker 

omdat het een m*an in zyn toestand gold! 

Het feit dat Mr. Mayegino blind was, 

vond Peters misschien het ergste van alles. 

Hy had het gevoel dat hy op een wreede 

manier gebruik maakte van de nadeelige 

positie, waarin Mr. Mayegino verkeerde. 

En toen, opeens, kwam Peters tot de ont- 

dekking dat hy naar den pols van Mr. Maye- 

gino zat te staren — naar het kleine zilve- 

ren horloge dat byna onhoorbaar tikte tegen 

de bleek-gouden huid. 

Plotseling begon hy te praten. Over Hana. 

Over hemzelf. Onhandig in het eerst, met 

een byna bruuske verlegenheid. Maar Mr. 

Mayegino hief glimlachend zyn hand op. 

„Ik weet het," zei hy. „Ik heb toch Hana's 

telegram ontvangen, nietwaar? Heb ik u 

niet verwacht? Maar we zullen eerst dinee- 

ren. Mr. Peters. Dan zullen we verder spre- 

ken — over Hana." 

Mr. Mayegino stond op. Peters staarde 

hem met byna bygeloovige blikken aan. Het 

was werkelyk buitengewoon, dacht hy, hoe 

gemakkeiyk, met welk een subliem zelfver- 

trouwen. Mr. Mayegino zyn weg wist te 

vinden. Precies zooals iemand, die normaal 

zien kon.... 

Misschien dat Mr. Mayegino zyn gedach- 

ten raadde. 

„Wanneer er een zintuig van iemand 

wordt weggenomen, of hem niet gegeven 

werd," zei hy, „komen er andere zintuigen 

voor in de plaats, Mr. Peters! Indien u gedurende 

een heel langen tyd in een donkere 

kamer had geleefd, dan zoudt u het misschien 

ook zeer gemakkeiyk vinden, u gewoon 

te bewegen." 

„Natuurlyk," zei Mr. Peters en hy volgde 

zyn gastheer naar een ander lang vertrek, 

waar een tafel stond die op Europeesche 

wyze was gedekt en waarop een olielamp 

brandde. 

„Ik veronderstel, dat onze Japansche 

spyzen u een beetje vreemd zullen voorkomen, 

Mr. Peters," zei Mr. Mayegino op zyn 

meest vriendeiyke manier. „Dit is soboro — 

ik geloof, dat u dit in het Engelsch varkensrib 

noemt. Het is een byzondere Japansche 

schotel, weet u, gekookt in olyf-olie, en 

gekruid met champignons, konyak, bamboe-spruiten 

en uien.... 

Maar Peters luisterde 

naar de stilte in het huis. ;->N 

Alleen Toyomi bewoog 

zich door de kamer, zoo 

geruischloos als een geest. 

„Ik heb al myn andere 

bedienden weggestuurd, 

opdat zy ontkomen mogen 

aan de influenzaepidemie," 

vertelde Mr. 

Mayegino op een gegeven 

oogenblik, maar Peters 

wist, dat dit niet geheel 

waar was. 

Toen het diner was af- 

geloopen, bleef Mr. Maye- 

gino een poosje, absoluut 

onbeweeglyk zitten, alsof 

hy heel diep in gedachten 

verzonken was. 

„Mr. Peters," zei hy 

toen opeens, „er ligt op 

dat kleine tafeltje daar 

een boek. Zoudt u me dat 

even willen aangeven?" 

Peters gaf hem het boek. 

Het was in braille-schrift 

gedrukt. Mr. Mayegino's 

vingers bewogen zich 

zachtjes over de pagina's. 

„Ik geloof niet, dat u 

nog ooit van Gensai Murai 

hebt gehoord," zei hy 

byna fluisterend. „Het 

was een Japansche schry- 

vcr, die een tamelyke 

bekendheid genoot, Mr. 

Peters! Sta my toe, een 

passage uit zyn boek aan 

te halen over Kakugois- 

me. Weet u, wat het 

woord Kul, ugo beteekent! 

De meest juiste beteckenis, 

de meest nauwkeurige 

vertaling, Mr. Peters is — 

eer. 

En dit is. wat hy zegt: 

„De werkelyk eerlijke 

mensch is hij, die door 

alle slechtheid van de we- 

reld gaal en die tóch on- 

verzettelijk blijft wat zyn 

principe van eerlykhcid 

betreft door zyn kakugo." 

Hy schrijft alle gevallen 

van echtscheiding aan het 

gebrek aan kakugoisme 

toe. Hij is van meening. 

dat de beide partijen geen 

.- r\ x'yï 

kakugo bezaten om man en vrouw te kunnen 

zyn. „Kakugo maakt den man; en opvoe- 

ding en beschaving zyn de middelen om 

kakugo te verkrygen"." 

Langzaam deed hy het boek dicht. 

„Mr. Peters, naar ik heb gehoord, bent u 

ook een man van eer. O ja, ik heb informa- 

ties over u ingewonnen, zoowel in Parys als 

in Londen. Mag ik zeggen, dat ik alleen 

maar gunstige inlichtingen over u gekregen 

heb? 

Wy leven in twee verschillende werelden, 

maar wy hebben dit gemeen — wy zyn, naar 

ik hoop, beiden mannen van eer. En het is 

alleen aan een man van eer, dat ik bereid 

ben iets af te staan dat my, naast myn eer, 

het dierbaarst op de geheele wereld is." 

„Ik begryp het," zei Peters. 

„Aan een man, die er eenzelfde gevoel 

van eer op na houdt als ik, kan ik Hana af- 

slaan, zonder schaamte, zonder het gevoel 

I 

^ ■-■■•■' * 

X / 

• \ -■■■:, V 

- 21 - 

DE OUDE WILG 

'***

VETWORMPJES 

voorgoed verdwenen 

Als de vetwormpjes een- 

maal weg zijn, blyven zij 

weg — mits U slechts Radox 

gebruikt om Uw teint te zui- 

veren en zuiver te houden. 

Geen pynlyke methoden 

alleen een lepel Radox in een 

kop flink warm water en met 

deze oplossing het gezicht bet- 

ten; dit waarborgt U een teint, 

absoluut vry van vetwormpjes. 

Lees het volgende eens: ,,Ik had 

erge last van vetwormpjes. Spe- 

ciaal op de kin en opzij van 

neus en mond tot ik met Radox begon. Ik 

deed een lepel in een kop flink warm water 

en bette myn gezicht hiermede, 's morgens 

direct en 's avonds voor het naar bed gaan. 

Daarna afwasschen met koud water en 

goed drogen met een zachten handdoek. 

's Nachts gebruikte ik een beetje cold cream. 

Het resultaat is een prachtige, zachte huid, 

vrij van die afschuwelijke ontsierende vet- 

wormpjes. Ik houd de behandeling steeds 

nog vol." Mevr. C. F., L. 

Doe om vetwormpjes te verwijderen een- 

voudig een lepel Radox in een kop goed 

warm water, bet het gezicht hiermede 

eenige minuten en droog af met een zach- 

ten handdoek en de vetwormpjes zijn ver- 

dwenen! Om Uw teint voor altijd zuiver te 

houden behoeft ge slechts telkens wanneer 

ge Uw gezicht wascht wat Radox in het 

water te doen. Radox is verkrijgbaar by 

alle apothekers en drogisten ä ƒ 0.90 per 

pak en ƒ 0.15 per klein pakje. 

„Dat spijt me. Ik had gehoopt...." 

„Dat wij deze kwestie tusschen ons op. . .. 

hoe zal ik het zeggen: op voet van volko- 

men gelijkheid zouden kunnen regelen?" 

„Ja, zoo ongeveer!" Peters haalde diep 

adem. „Ik. .. . wy dachten, dat u misschien 

in een scheiding zoudt willen toestaan." 

„Op welke gronden. Mr. Peters? Indien er 

al pronden zijn, dan kunnen deze toch nooit 

moreel verantwoord zyn!" 

„Natuurlijk niet." Er kwam een veront- 

waardigde gloed in Peters' oogen. „Hana 

heeft eveneens haar eergevoel...." 

„.luist! Hana heeft iets, wat byna grenst 

aan de volmaakte interpretatie van kakugo. 

Ze was voor mij alleen naar den gèèst mijn 

vrouw. Ze had medelyden met mij, Mr. Pe- 

ters, van af den eersten dag, dat zij mij in 

het ziekenhuis in Tokio zag. 

Haar medelijden heeft er haar toe ge- 

noopt mijn vrouw te worden. Naar den gèèst 

alleen. Maar zij werd nog iets meer dan 

dat. Ze had een prachtige stem. Ze had de 

gave van het woord. En met die gave kon 

zij de stoffelijke wereld trouwelijk schilde- 

ren. Ze werd mijn gezichtsvermogen...." 

Peters wist zelf niet waarom, maar hij 

voelde dat zijn hart sneller, onstuimiger be- 

gon te kloppen. De stilte die er in het huis 

heerschte, drukte op hem. 

KING VIDOR 

maakte het. meesterwerk der litteratuur tot 

het meesterwerk der filmkunst 

VERWACHT: Metro-Goldwyn-Mayer's 

DE CITADEL 

ROBERT DONAT • ROSALIND RUSSELL 

Air. Mayegino stond plotseling op, begaf 

zich naar een hoek van het vertrek en sloeg 

daar op een zilveren gong. Binnen weinige 

oogenblikken verscheen Toyomi. Hij had een 

klein kistje, dat met leer was overtrokken, 

in zijn hand en zette het op de tafel. Zonder 

een woord te zeggen trok hij zich daarop 

teruj*. 

Mr. Mayegino glimlachte. 

„Maakt u dat kistje even open. Mr. Pe- 

ters!" 

Peters deed wat hem verzocht werd. Er 

lagen twee pistolen in. 

„Maar...." Peters week verschrikt ach- 

teruit. Hij voelde zich kwaad worden. „Wat 

beteekent dat?" 

Mr. Mayegino haalde een der beide pisto- 

len uit het kistje. 

„Een kwestie als deze kan slechts op één 

manier geregeld worden," zei hij. 

Peters draaide zich bijna woest om. 

„Door een duel, bedoelt u?" 

„Zeker. Waarom niet?" 

„Maar.... maar u bent blind!" 

„Volkómen blind!" 

Peters liet het andere pistool vallen alsof 

het plotseling gloeiend heet was geworden. 

„En u denkt, dat ik met u onder derge- 

lijke omstandigheden zal duelleeren?" zei hy 

woedend. „Denkt u, dat ik een moordenaar 

ben?" 

„Laat ik u een verklaring mogen geven. 

Mr. Peters! Indien u my doodt, zult u dit 

huis zonder vrees lastig te worden geval- 

len, kunnen verlaten. Zóó heb ik het be- 

paald." 

„Neen! Ik laat me hangen als ik...." 

„Mr. Peters, stribbel alstublieft niet 

tegen! U zult niet boven my in het voordeel 

zyn, dat verzeker ik u. Ik ben er van over- 

De Amêiuur'' 

r\ itmaal een vraag, die 

'"' moeilijk lijkt, maar het In 

werkelijkheid niet is voor wie 

even de logische consequen- 

tie willen trekken uit de 

feiten, die men op deze foto 

zien kan! 

De vraag luidt: om hoe 

laat ongeveer werd deze foto 

genomen? Men kan volstaan 

met tennaastebij het tijdstip 

van den dag aan te geven! 

Wij zullen weer een prijs 

van f 2.50 benevens twee 

troostprijzen verdeelen. onder 

hen, die ons een goed ant- 

woord zenden. De verdeeling 

der prijzen geschiedt op een 

manier, waarbij alle inzenders 

van goede oplossingen ge- 

lijke kansen hebben op het verkrijgen van een 

der prijzen. 

U gelieve uw antwoord in te zenden vóór 

26 April aan Mr. Detective, Noordeinde 8, Leiden. 

Ql\Z qißMft - **r 

AWQIZ. CVÊDCj !>» 

- 22 - 

ü 

tuigd dat u in de gegeven omstandigheden 

nimmer een voordeel boven my zoudt wil- 

len accepteeren. 

Luister. Ik ben gewend aan het donker. 

En ik ga vaak schieten tusschen de heuvels, 

met myn bediende Toyomi. Ik bezit een 

soort zesde zintuig, dat zich door mijn blind- 

heid heeft ontwikkeld. Zoo kan ik bijvoor- 

beeld iemand hooren ademhalen op dertig 

. pas afstand!" 

Terwijl hij Mr. Mayegino aanstaarde, liep 

er een huivering langs Peters' rug. 

„Maar ik begrijp het niet," zei hij. „En 

bovendien. .. . maken wy ons niet een beet- 

je belache. ... ?" 

„Mr. Peters, wilt u zoo vriendelijk zijn, de 

lamp uit te draaienl" 

Automatisch deed Peters wat hem ge- 

vraagd werd. 

„Nu, Mr. Peters, wees nu zoo goed naar 

het verste eind van de kamer te gaan. Ik 

zal beginnen te tellen. Ik zal tellen tot wat 

u noemt tien. Dan zult u mij den tyd geven 

om my naar welk deel van de kamer te be- 

geven dat ik zal kiezen. Hierna, Mr. Peters, 

mag u schieten wanneer u denkt, dat u de 

beste kans hebt om mij te dooden." 

Peters haalde met snelle, korte rukken 

adem. Allerlei emoties bestormden hem. 

Woede. Onmacht. Verontwaardiging. Zelfs 

vrèès... . 

De duisternis was ondoordringbaar! 

Het was alsof ze iets tastbaars was. 

Hij kon niets zien — geen enkel voor- 

werp! 

Het zweet begon langs zijn gezicht te 

loopen. 

Hij staarde in de duisternis, vergeefs pro- 

beerend ze te doordringen.-Maar hij merkte 

dat dit absoluut onmogelijk was. 

Op briefkaart of enveloppe duidelijk vermelden: 

Amateur-Detective, 26 April, 

De oplossing mag bij die van de rubriek „Zoek 

en Vind" worden ingesloten, mits ze op een 

afzonderlijk velletje papier wordt geschreven. 

DE OPLOSSING VAN HET 

GEHEIMSCHRIFT-PROBLEEM 

luidt als volgt; 

Kom vanavond in geen geval. Het huis wordt 

bespied. Morgen krijg je nieuwe orders. 

De sleutel is: A is M; B is L; C is K; D is J 

enzoovoort, tot M is A, dan vervolgens N is Z, 

O is Y, P is X enzoovoort, tot Z is N. 

De hoofdprijs van f 2.50 werd deze week ge- 

wonnen door den heer C. Sprado, Hilversum. 

De troostprijzen vielen ten deel aan den heer 

W. v d Linden, Ridderkerk en den heer J Kamp, 

Amsterdam 

EEN MOOI PLEKJE IN HET LAND VAN DE WINTERSPORTEN 

Toen bewoog hy zich zachtjes, met hy- 

;;ende ademhalirtg. Er viel iets van een por- 

celeinen standaard. Een klein beeldje.... 

Peters sprong opzij. Maar er werd uit de 

ondoordringbare duisternis geen schot op 

hem afgevuurd. 

Een geweldige woede maakte zich plotse- 

ling van hem meester. 

En toen voelde hy zich verstijven alsof 

hy van hout of vön steen was. Door die ver- 

schrikkelijke duisternis ontwaarde hij plot- 

seling een heel zwak lichtschijnsel. 

Het was het licht van een horloge dat 

voorzien was vaiï radium\ 

Daar, aan den anderen kant van de ka- 

mer, zag hy het — onbeweeglijk op één 

plaats blijvend. 

En plotseling maakte zich een nog groo- 

tere woede van hem meester. Dat zwakke 

lichtschijnsel was afkomstig van het pols- 

horloge van Mr. Mayegino 1 

Hy was niet blind! 

Wat moest een blinde met een polshor- 

loge? Met een liclitgevend polshorloge? 

Die operatie had wèl succes gehad! Mr. 

Mayegino loog! Kty was bovendien gewend 

aan de duisternis 1 

Had hy niet gesproken van de zintuigen, 

die hem geschonken waren? Hij, Peters, was 

het, die in het nadeel verkeerde. Op voet 

van volkomen gelijkheid, had hij gezegd, die 

gemeene, zoetsappige, lachende hypocriet! 

Gek van woede door een dergelijke ont- 

goocheling, hief hy zyn pistool op. 

Toen, plotseling, verliet zyn woede hem. 

Op voet van volkomen gelijkheid.... 

Die gladde, lachende hypocriet had het 

lichtgevende horloge aan zijn pols vergeten! 

Maar kon hij. Peters, voordeel trekken van 

die vergeetachtigheid, zelfs in dergelijke 

omstandigheden ? 

Zou hij het zich niet altyd moeten verwij- 

ten, dat de omstandigheden niét volkomen 

gelijk waren geweest? 

Met een woesten lach gooide hy zyn 

pistool op den grond. 

„Schiet maar, als je wilt," zei hij. „Ik ga 

die oude lamp aansteken...." 

Daar stond Mr. Mayegino. 

Er was totaal geen uitdrukking op zijn 

gezicht te lezen. 

Peters keek hem verachtelijk aan. 

„Nou," zei hij, „waarom voor den duivel 

schiet je niet?" 

„Ik heb nog eens over het geval nage- 

dacht," zei Mr. Mayegino. „Ik geloof dat het 

per slot van rekening tóch het verstandigst 

zal zijn als er een scheiding wordt uitge- 

sproken." 

Peters wierp hem een blik toe, en keerde 

zich toen naar de deur. 

Daar stond Toyomi. 

En nu voor den eersten keer scheen Pe- 

ters pas te zien, dat Toyomi een lang mes 

in zyn gordel droeg! En op datzelfde oogen- 

blik kreeg hij een zonderling idee — het 

idee dat indien hij in dtkMuisternis had ge- 

schoten, het lange, sc/ierpte^znes onmiddel- 

lijk in zijn rug gestoken zou i^öft.... 

Mr. Mayegino bleef, onbeweeglijk en met 

starenden blik staan, terwijl hij luisterde 

naar het geluid van Peters voeten, toen deze 

de zwarte marmeren treden afdaalde. 

Kalm, met een zonderlingen glimlach om 

zyn lippen, zette Mr. Mayegino zich op het 

kussen by het venster. 

- 23 - 

(Ingezonden mededeeling) 

Spijsverteringsstoornissen 

plaagden hem 

Geniet thans een blakende gezondheid 

Acht jaren geniet deze man nu reeds een 

blakende gezondheid, nadat hy tevoren ge- 

kweld was geweest door indigestie. „Tien 

jaar geleden werd ik gekweld door spijsver- 

teringsstoornissen. Na ontelbare middelen te 

hebben geprobeerd zonder verlichting te 

kunnen vinden, werd mijn toestand steeds 

erger. Eindelijk probeerde ik Kruschen en 

gedurende 8 jaren geniet ik nu al weer een 

blakende gezondheid. Ik ben opzichter in 

een bekende motorenfabriek en hoewel ik 

65 ben, ga ik door voor 50." 

K. T. 

Kruschen Salts is een combinatie van zes 

zouten, die ieder een eigen werking hebben. 

Zij verwijderen de opgehoopte afvalstoffen, 

die de oorzaak zijn van Uw klachten, door 

aansporende werking op lever, nieren en in- 

gewanden, waardoor niet alleen rheumati- 

sche pijnen, maar ook spysverteringsstoor- 

nissen, voorkomen en bestreden worden. Uw 

bloed wordt gezuiverd en binnen korten tijd 

zullen l'w pijnen verminderen, om tenslotte 

geheel te verdwijnen. Kruschen Salts is uit- 

sluitend verkrijgbaar bij alle apothekers en 

erkende drogisten. 

„Toyomi," zei hij, „het Irorlogc was inder- 

daad een goed idee, want het heeft bewe- 

zen dat Mr. Peters een man is, voor wien 

kakugo van het allergrootste belang Is. Ik 

ben voldaan — zonderling voldaan. . . ." 

En toen, terwijl hij op die eigenaardige 

vriendelijke en rustige manier glimlachte, 

maakte hij het zilveren horloge los van zijn 

pols en wierp het door de kamer op een 

kussen. 

Want wat voor nut heeft zoo'n ding voor 

een man, aan wien^ voor altijd al de pracht 

van den avond en de glorie van den ochtend 

is verborgen? 

PINAUD 612 geeft Uw ooeen een ontrekend 

fraaie uitdrukking en is den geheelen dag 

houdbaar, veroorxaakt geen prikkeling en 

ia volkomen „waterproof". 

Verkrijgbaar In vasten vorm of 

tube, in 4 verschillende kleuren. 

Voor een volmaakte oogen make-up brengt 

Pinaud een complete set, bestaande uit: 

Wimpercosmetic in tuben of vasten vorm. 

Creamy Mascara, Cake Mascara, 

Bye-Shadow etc. 

In vasten 

vorm of tube PI. 0.35 

groot 

model tube PI. 1.35 

PIMID 

612 

Generaal-vertegenwoordiger voor Nederland: 

S. Vlessing, C.Reinierszkade 17 

's-Gravenhaee.

DE INRICHTING DER KEUKEN 

Daar de keuken een van de meest gebruikte 

vertrekken in huis is, waar moet worden 

gekookt, gewasschen, gestreken, gepoetst 

enzoovoort, is het zeer zeker van belang, dat de 

inrichting practisch en doelmatig is. 

Huren we een huis, dan hebben we de keuken 

te nemen zooals zij Is, dat spreekt vanzelf, maar 

we kunnen er toch op letten, dat de bouw en 

inrichting er van niet al te sterk afwijken van de 

eischen die er aan gesteld worden. 

Laten we een huis bouwen, dan zijn we in de 

gelegenheid, om met deze eischen rekening te 

houden, en dan dienen we op het volgende te 

letten. 

1. De keuken moet op het Noorden liggen, dus 

aan de koudste zijde van het huis. 

2. Er moet voldoende daglicht kunnen binnen- 

komen. Er moeten dus flinke ramen zijn! 

3. De keuken moet liefst naast de eetkamer ge- 

legen zijn, zoodat we bij het opdienen van het 

eten er niet ver mee hoeven te loopen. 

4. De gootsteen moet in het midden van het 

aanrecht zijn aangebracht. 

5. Er moet voldoende bergruimte (kasten) aan- 

wezig zijn. Is er boven het aanrecht een kast 

aangebracht, dan moet die kast minstens 30 

cm. boven het aanrecht blijven. 

De kasten mogen niet te hoog worden aan- 

gebracht, zoodat men er niet meer bij kan, 

zonder te klimmen, want hierdoor wordt ook 

het schoonhouden moeilijker gemaakt. 

6. Er moet behoorlijk geventileerd kunnen 

worden. 

7. De kunstmatige verlichting moet voldoende 

zijn. 

8. De vloer en de wand moeten gemakkelijk 

schoon te houden zijn. 

9. De meubelen moeten practisch geplaatst wor- 

den, zoodat ze jjiet in den weg staan en een 

belemmering vormen voor het werk. dat er in 

de keuken gedaan moet worden. 

0. Het materiaal dat we in de keuken noodig 

hebben, moet practisch en doelmatig zijn. 

■ 

hr-ri ¥^ wi ei criTi mir 

jLjjjJUJUJXdLikJkJUumm 

We willen nu even nauwkeuriger aanduiden wat 

we met de punten 6—10 bedoelen: 

Ventilatie: Bij het koken wordt veel waterdamp 

gevormd, hetgeen wij met het woord „wasem" 

aanduiden. Deze waterdamp moet snel verwijderd 

kunnen worden, omdat hij anders de keuken veel 

te vochtig zou maken. De verschillende voorraden 

die we in de keuken bewaren als bijvoorbeeld zout, 

suiker, bloem enzoovoort, zouden vochtig worden 

met al de vervelende gevolgen hieraan verbonden, 

die we hier niet nader zullen noemen. Verder is 

een goede ventilatie voor de keuken zeer ge- 

wenscht, met het oog op de verschillende „etens- 

luchtjes", die er tijdens het koken ontstaan. Kan 

, men de keuken niet voldoende ventileeren, dan 

trekken deze „etensluchtjes" door het huis, hetgeen 

zeer onaangenaam is. 

De ventilatie moet echter zóó worden aange- 

bracht, dat men in de keuken werken kan, terwijl 

er geventileerd wordt; het mag er dus niet toch- 

ten. Behoorlijke ventilatie-mogelijkheden geven 

bijvoorbeeld openslaande ramen of een tuimelraam 

met zijstukken. 

Kunstmatige verlichting. De lampen moeten zoo 

worden aangebracht, dat overal waar gewerkt 

moet worden behoorlijk licht te maken is; dus boven 

den gootsteen en boven het fornuis een lamp. 

Een lamp in het midden der keuken is niet 

voldoende. Beter wordt het, wanneer deze lamp 

langs het plafond verschuifbaar is, zoodat men 

haar dus naar de plaats kan brengen, waar ge- 

werkt wordt. Verschillende lichtpunten in de keu- 

ken geven echter de beste verlichting. Verder moe- 

ten we er voor zorgen, dat het licht op de handen 

valt, en niet van achteren invalt, hetgeen het ge- 

val is, wanneer er één lamp in het midden van 

de keuken is aangebracht. Men staat zichzelf dan 

in het licht. 

RECEPTEN UIT HET WEEKMENU 

Hoeveelheden voor 4 personen. 

Filosoof. 

Benoodigd: 400 gram gebraden vleesch, 5 d.L. 

bouillon of bouillon met bruin van jus; 40 gram 

Hoe dichter we den 

zomer naderen, hoe 

meer de badpakken 

in het middelpunt der 

belangstelling komen 

te staan. Onze leze- 

ressen zullen de 

hierbij afgebeelde 

costuumpjes dan ook 

zeker met meer dan 

gewone belangstel- 

ling bekijken. 

1. Een sportief geruit 

badpakje, met als 

eenlge garneering 

een gesp en een 

koord. 

2. Een eenvoudig ef- 

fen badcostuumpje, 

dat vooral opvalt 

door het gekleurde 

soutache, dat langs 

de halsuitsnijding en 

op de ceintuur wordt 

aangebracht. 

Modellen Venus. 

24 - 

WEEKMENU. 

Maandag: 

Stamppot van ztAirkool me% rookworst; 

gort met rozijnen* 

Dinsdags 

Filosoof; citroenrijst. 

Woensdag: 

Roerei met gefruit brood; macaroni met 

tomaten. 

Donderdag: 

Varkensfilet, aardappelen en knolraap; 

bessen vla. 

Vrijdagt 

Gekookte tarbot, aardappelen en Hdlandsche 

saus; griesmeelschoteltje. 

Zaterdag: 

Haché, aardappelen en roode kool. rijstgruwel. 

Zondagt 

Bruine ragóutsoep; kalfsoesters, aardappelen 

en Brusselsch lof „au jus; Montagne 

Rasse. 

boter of vet van jus; 1 ui, laurierblad, peper, kruid- 

nagel, soja, aroma; 800 gram gekookte aardappe- 

len: 4 d.L. melk; boter: zout; nootmuskaat. 

Bereiding: Het fijngesneden vleesch ongeveer 

15 minuten zachtjes stoven met den gefruiten ui, de 

kruiden en het vocht. Het vleeschmengsel zoo noo- 

dig nog op smaak afmaken met wat soja en aroma 

en daarna overdoen in een vuurvasten schotel. 

De vleeschmassa bedekken met een laag puree, die 

we maken van de fijngemaakte, gekookte aardap- 

pelen vermengd met melk, boter, wat zout en noot- 

muskaat. Den schotel bedekken met een laagje 

paneermeel waarop kleine stukjes boter worden 

gelegd en in den oven een bruin korstje geven 

(20 ä 30 minuten). 

Hollandsche saus. 

Benoodigd: 2 lepels kruidenazijn; 6 lepels water: 

5 eierdooiers; 500 gram boter; zout, peper, citroen- 

sap; water. 

Bereiding: 2 lepels azijn en 2 lepels water lang- 

zaam inkoken in een pannetje, tot op een derde 

van de hoeveelheid. De eierdooiers dik kloppen en 

door den azijn met water mengen, Deze massa ver- 

warmen, tot ze gebonden is. De boter week maken 

en ze door de eimassa roeren, terwijl men het 

toevoegen van boter afwisselt met toevoegen van 

wat warm water (niet meer dan 4 lepels). De 

saus op smaak afmaken met peper en citroensap. 

G vemein 

VAN DIEREN EN OVER DIEREN 

De Colorado-kever, de groote vijand 

van de aardappelenteelt, is zoo 

vruchtbaar, dat men heeft kunnen vast- 

stellen, hoe uit een duizendtal vrouwe- 

lijke kevers in korten tijd 45 millioen 

nakomelingen ontstaan. 

Een van de leelijkste dieren ter wereld 

Is de haarlooze Mexicaansche kat. En 

toch wordt zij als „schootdiertje" gekozen. 

Onlangs werd in den Indischen Oceaan 

een visch gevangen, welke behoorde 

tot een soort, waarvan men geloofde, 

dat zij reeds eeuwenlang uitgestorven 

was. 

De xonvlsch, welke in de Middelland- 

sche zee voorkomt, is een der zwaarste 

waterbewoners. 

De Raad van de provincie Warwick- 

shire heeft door middel van de politie 

en de hoofden van scholen 'n lijst laten 

verspreiden van de beschermde vogels, 

met afbeeldingen van hun eieren, ten 

einde aan de jeugd duidelijk te maken, 

dat het leeghalen van nestjes waarin 

deze eieren voorkomen, het moed- 

willig vernielen er van en het vernie- 

tigen der eieren, aan den landbouw 

groote schade toebrengen 

Proefnemingen hebben bewezen, dat 

de hen alleen haar kuikens te hulp komt, 

wanneer zij haar hulpgeroep hoort. Wan- 

neer men de kleinen door een glazen 

afscheiding, waardoor het geluld niet 

doordringt, buiten het gehoor van de 

moederhen brengt, dan bekommert zij 

zich niet om de kuikens, ook al kan zij 

zien, dat zij in gevaar zijn. 

Groot-Brittannië laat geen honden het 

land binnenkomen, dan nadat zij zes 

maanden lang in quarantaine zijn ge- 

weest. Men wil hierdoor voorkomen, 

dat hondenziekten uit het buitenland 

worden overgebracht. 

In Britsch Guyana heeft men de Amazonevlieg 

ingevoerd om een insect te bestrijden, dat het 

suikerriet aantast. Het succes was zoo groot, dat 

men de proeven in Puerto-Rico wil voortzetten. 

In Borchen Wood in het graafschap Hertford- 

shire heeft men een tehuis voor oude o) lijdende 

paarden ingericht. De inrichting bleek werkelijk 

aan eon behoefte te voldoen. 

DE EERSTE KOMEET VAN HET JAAR ONTDEKT 

p\ e eerste komeet van dit jaar, die zoo helder 

'■' is, dat men ze met een gewonen verrekijker 

kan zien, werd onlangs ontdekt door een 

amateur-astronoom, Leslie P. Peltier in Ohio, 

Amerika. 

Tijdens een interview verklaarde Peltier, die 

negenendertig jaar oud is, dat deze komeet de 

zevende is, die hij gedurende drieëntwintig jaar 

heef': ontdekt. 

Hel nieuwe hemellichaam is net niet helder 

genoeg om met het bloote oog gezien te kunnen 

worden. 

O! de komeet een staart heeft, en of zij zich 

snel beweegt, kon nog niet worden vastgesteld. 

ECHTE PAASCHEIEREN 

Cen Amerikaan heeft ontdekt, hoe men kippen 

'■" eieren kan laten leggen met groene, blauwe 

of oranje dooiers. Deze kleur behouden de 

dooiers zelfs wanneer de eieren gekookt worden, 

maar desondanks komen er toch normale kippen 

uit de eierenl 

Deze zonderlinge eieren worden voortgebracht 

doordai men een bepaald chemisch middel aan 

Ht kippenvoer toevoegt. 

Wat een 

schitterende tegels! 

Hoe houd je die 

toch zo 

helder? 

4 

Ik schuur 

ze nooit, maar 

reinig ze zacht 

met VIM! 

bcherpe schuurmiddelen bederven Uw tegels voor U het weet. 

Ze vernielen de oppervlakte en maken de tegels dof en ruw. 

In de krassen blijft vuil zitten. De zachte dubbele werking van 

Vim reinigt de tegels volkomen. Vim maakt het vuil eerst los / 

en verwijdert het daarna zonder krassen te veroorzaken. ' 

Houd tegels en glanzende voorwerpen in Uw huis schoon /. 

met Vim. 

Op elke bus een geschenkenbon op de reuzenbus twee! 

VIII-Olli 

ER ZIT EEN FORTUIN IN DE ZEE 

1 edere ton zeewater bevat voor een bedrag van 

' ongeveer zestig cent aan mineralen. Zout is 

daar natuurlijk het voornaamste van. 

Tot de tweeëndertig andere chemische ele- 

menten, die in zeewater voorkomen behooren 

onder anderen: bromide, koper, zink, zilver, nik- 

kel, goud, radium, enzoovoort. Een Amerikaan- 

sche! firma weet ongeveer tienduizend ton bro- 

mide per jaar uit zeveneneenhalf millioen ton 

zeewater te halen. 

Goud zit er inderdaad in, maar slechts zeer 

weinig — maar 0.000004 gram per ton. Koper is 

in grootere hoeveelheid voorhanden; iedere ku- 

bieke meter zeewater bevat 0.005 gram. 

Ondanks al déze minerale „waarden" blijven 

toch altijd de visschen het voornaamste dat de 

zee ons te geven heeft. Slechts een zeer klein 

deel van den totalen vischvoorraad uit de 

oceanen wordt door den mensch als voedsel ge- 

bruikt. 

De visschen vormen echter niet alleen uitste- 

kend voedsel, maar ze verschaffen ons ook vet, 

olie en zelfs leder. Een onlangs genomen proef 

heeft bovendien aangetoond, dat men uit het 

eiwit van visch een spindraad kan maken, die 

bijna even goed is als schapenwol. 

SOMBERE TIJDEN 

1 n een Engelsche courant troffen wij de volgende 

" interessante ontboezemingen aan van groote 

mannen uit het verleden, waaruit blijkt, dat men 

ook vroeger wel „sombere tijden" heeft gekend, 

en zich met beirekking tot de toekomst pessi- 

mistisch heeft getoond! 

LORD GREY zei in 1819: ik geloof, dat alles 

uit zal draalen op een geweldige catastrophe!" 

&. 

-kâ$t nooit 

/ 

WILLIAM PITT, die van 1757 tot 1761 minister 

was, zei: „Waarheen we den blik ook wenden, 

we ontwaren om ons heen nauwelijks iets anders 

dan de sporen van ondergang en wanhoop 

WILLIAM WILBERFORCE, een Engelsch filosoof, 

gaf omstreeks het jaar 1800 op de volgende wijze 

uiting aan zijn pessimisme: „Ik durf niet te trou- 

wen; de toekomst is zoo donker en onzeker. . 

DE HERTOG VAN WELLINGTON, aan den voor- 

avond van zijn dood in 1851, meende den hemel 

dankbaar te moeten zijn, omdat hij er voor ge- 

spaard bleef het slotbedrijf van den ondergang te 

zien, die reeds overal om hem heen bezig was 

zich te voltrekken. . . 

DISRAELI zei In 1849: „Op het gebied van de in- 

dustrie, den handel en den landbouw ziet men 

nergens meer eenige hoop. . ." 

KONINGIN ADELAIDE beweerde, dat zij 

slechts één wensch had, namelijk zoo dapper mo- 

gelijk de rol van Marie Antoinette te mogen 

vervullen in de revolutie, die over Engeland moest 

losbreken . . 

LORD SHAFTESBURY beweerde in 1848: „Niets 

kan het Britsche Keizerrijk meer voor een schip- 

breuk redden!" 

„Wij hebben er ons toen doorheen geslagen," 

merkt het Engelsche blad op, waaraan wij boven 

staand lijstje ontleenen, „waarom zouden we 

dan nu ook geen kans zien er doorheen te 

komen?"

HET JONGE HERT 

Een jong hert is een der aardigste en 

mooiste dieren, die er in het wild 

leven. Misschien hebt ge ze al eens 

gadegeslagen van uit de verte in een bosch 

of in een dierenpark, terwijl ze plotseling 

achter de boomen wegschoten, hun kleine 

witte staartjes hoog opgetild. 

Er is een heele geschiedenis verbonden- 

aan die kleine witte staartjes. 

Alle jonge dieren moeten één groote les 

leeren: gehoorzaamheid. Doen zij dit niet, 

of brengen zij haar niet in practyk, dan 

loopen zij gevaar nooit volwassen te wor- 

den maar vóór dien tijd dood te gaan. 

De eerste les betreffende de gehoorzaam- 

heid is dat zij zich absoluut niet verroeren 

mogen wanneer er gevaar Tlreigt. Soms, 

wanneer moederhert haar babies even alleen 

moet laten, legt zij ze op een plaats neer, 

waar zij een deel schijnen uit te maken van 

de omgeving, en natuurlijk mogen zij zich 

dan niet bewegen om niet opgemerkt te 

worden. Hoe bang ze ook zijn, ze mogen 

hun aanwezigheid door geen beweging 

verraden! 

Maar indien hun moeder denkt, dat het 

gevaar zóó groot is, dat ze er voor moeten 

vluchten, dan geeft zü een rauwen, waar- 

schuwendeu kreet en steekt haar witten 

staart omhoog. Haar kindertjes weten dan, 

dat zij haar moeten volgen, waar zy ook 

heengaat. Ze steken hun kleine witte staart- 

jes ook in de hoogte en loopen wat zij kun- 

nen op hun nog zwakke beenen. Maar 

ofschoon hun moeder stellig verwacht, dal 

zij haar zullen volgen, kiest zü den gemak- 

kelijksten weg en zal zij nooit harder loopen 

dan haar kinderen kunnen. De witte vlag 

van haar staart blijft altijd zichtbaar, en 

de babies hebben niets anders te doen dan 

die te volgen, en nergens anders aandacht 

aan Ie schenken. 

Zoo leeren zy waarheen zij moeten vluch- 

ten, waar zij zich moeten verbergen en hoe 

zü even vlug en zeker ter been moeten wor- 

den als hun moeder. En als zy deze lessen, 

die vóór alles lessen van gehoorzaamheid 

zijn, goed leeren, dan zullen zy later flinke 

herten zijn, die zich redden kunnen in het 

leven. 

En zoo is het ook met kinderen: kinde- 

ren, die in hun jeugd gehoorzaam zijn ge- 

weest aan vader en moeder, die de lessen 

hebben ter harte genomen die dezen hun 

JU JU î ËJ ivi3 

JL% 

gegeven hebben, worden later bijna zonder 

uitzondering flinke menschen, die zich uit- 

stekend door het leven kunnei) slaan! 

Geheimzinnige beelden. 

Niemand schynt het geheim op te kunnen 

lossen van de talryke steenen beelden op de 

Paascheilanden, in den Stillen Oceaan. Som- 

migen gelooven, dat het beelden zyn van 

goden, die vroeger op deze eilanden werden 

vereerd, terwijl anderen denken, dat ze op- 

perhoofden voorstellen. 

Algemeen gelooft men, dat ze tusschen 

tweeduizendvyfhonderd en vyfduizend jaar 

oud zyn. 

HET SNOEPSTERTJE 

«Jetje was een aardig meisje, 

Maar zij had een groot gebrek: 

Altijd wilde zij maar snoepen, 

Daarin bad zij altijd trek! 

„Een klein schepje neem ik stiekum 

Uit dien vollen suikerpotl 

Een klein snoepje van dat schaaltje, 

Eén toheetje nog tot slotl" 

De eerste straatlantaarns. 

Gedurende de regeering vap koning Hen- 

drik IV (1413—1422) werden de straten van 

Londen voor het eerst verlicht- Dit gebeur- 

de door middel van lantaarns, die aan tou- 

wen dwars over de straten werden ge- 

hangen. 

Hoe geheel verschillend is het verlichtings- 

systeem dat wy thans kenneq, vooral in de 

groote steden! En hoezeer is de veiligheid er 

door toegenomen, om nog maar niet eens te 

spreken van den aangenamen kant, want 

wie nu des avonds ergens hepn moet, hoeft 

zeker zyn weg niet meer op den tast te 

zoeken, zooals dit vroeger zelfs in de groot- 

ste steden het geval was! Daarom lieten def- 

tige menschen zich dan ook dikwyls verge- 

zellen door een bediende, die vóór hen uit- 

ging met een lantaarn in de hand om hen 

by te lichten! 

En zoo ging bet toch zoo dikwijls: 

Jetje snoepte altijd weer. 

Moedei wilde dat niet langer. 

En wat deed zij op een keer? 

Zij nam uit een mooi choc-laatje 

Met een vulling lijn en zacht, 

Heel voorzichtig toen die vullljig. 

Waarom moeder toch zoo lacht? 

Toen nam zij den groene-zeeppot. 

Vulde daaruit den bonbon. 

Smolt hem toen weer op elkander. 

Hoe ot moeder 't toch verzon? 

Jetje kon bet wèèr niet laten 

Toen zij bet choc'laatje zag. 

Jetje, Jetje, wees toch wijzer! 

Nooit vergeet Jij meer dien dag. 

„Hap!" zei Jetje, „'k neem hem lekker! 

O, wat zal die beerlijk zijn! 

'k Ga er rustig eens van smullen, 

Want die smaakt vast heel erg fijn!" 

Maar opeens, o hé, wat was dat? 

,,Brr! O, hemel, bah! Wat raar. .. . 

Lieve help, ik word er ziek van.... 

O, wat smaakt diè vrees'lijk naar!" 

„Neen," zei moeder, „stoute Jetje, 

Ziek word jij er heusch niet dopr! 

Maar'k hoopje zult nu nooit meer snoepen: 

Jij hebt nu je straf er voor!" 

KOFf l€ - $0€P 

L€l/€lNtf£LlXM 

i/PM p£N mm 

/VAIO ONJ2£>J R€\7.€tJ0€tJ 

K G-EOGCT-eOQ) 

In Agram, de nijvere stad in Joego-Slavië, begint het 

Oosten, althans wat het drinken van koHie aangaat. 

Al noemt 't kleine cafeetje, waar wij ons even neer- 

zetten, zich ook nog zoo Westeuropeesch „Calé Dum- 

ping" - en de prijzen z ij n er werkelijk naar! - de 

kollie die men ons voorzet is reeds werkelijk op Turk- 

sche wijze bereid. Op een keurig gepoetst koperen 

tafeltje plaatst men een fraai gedreven miniatuur kan- 

netje met langen steel, eveneens van geel koper, voor 

ons, en reeds het eerste proefje, dat wij er uit schen- 

ken, doet direct een heftig debat ontstaan, 

„Eindelijk weet ik nu, hoe je kollie zet," zucht een 

jong studentje, dat zich onderweg bij ons gezelschap 

aangesloten heeft, en dat er op uitgetrokken is om de 

wonderen van het Oosten te ontdekken. 

„Verschrikkelijk, dat zoete goedje," moppert iemand 

anders. 

Een onderzoek van de meer zakelijk geïnteresseerden , 

brengt aan het licht, dat de op Turksche wijze bereide 

koffie bestaat uit een mengsel van zeer fijn gemalen 

koffie, (koffiemeel), veel poedersuiker en weinig water, 

dat sommigen smaakte, maar dat anderen alschuwelijk 

vonden 

De kellner uit het 

café op den Balkan 

neemt zélf eerst een 

kopje koffie, alvorens 

hij het draag-blad 

met de „echte Turk- 

sche" naar den klant 

brengt. 

Wanneer de koffie 

werkelijk lekker moet 

worden, maalt men 

de boenen niet alleen, 

maar stampt ze ook 

nog fijn in den vijzel 

(links beneden) om 

ze vervolgens zoo 

lang door een zeef 

te schudden, tot er 

zich in de blikken 

trommel (onder de 

zeef) niets anders 

bevindt dan een soort 

koffiemeel, waarvan 

de echte Turksche 

koffie gezet wordt.

D« havenarbeider op Kreta verkwikt zich tijdens een korte 

rust onder zijn werk met een kopje ,,zéér zoete". 

Bij onze rondreis door het Zuidoosten van Europa konden 

wij telkens weer vaststellen, dat dit „koHiesoepje", zooals men 

het wel spottend noemt, op den heelen Balkan de rol van „levens- 

elixer" speelt. De sjouwerman slurpt, als hij even tijd vindt om 

wat te rusten, een kopje koffie; de minister laat het voor zijn be- 

zoeker uit het dichtstbijgelegen café halen; de moeilijke omstan- 

digheden, waaronder een zakelijke transactie tot st^nd kwam, laten 

zich gemakkelijk afleiden uit het aantal koHiekopjes dat er na de 

bespreking leeg op het tafeltje is achtergebleven. . . 

De armste boer op den Balkan zal, wanneer hij geen enkel geld- 

stuk meer in huis heeft, liever zijn laatste schaap een halven dag 

ver naar de markt sleepen dan van zijn kopje koffie af te zien. 

Het „Café au lait", dat als lokaas voor Westeuropeesche gasten, 

die heimwee naar hun land en het op hun wijze bereide kopje 

koffie hebben, op hel „Tarief" van de betere cafés en hotels van 

den Balkan staat, doet door de manier waarop ze klaar gemaakt 

is, In niets aan uw kopje koffie van thuis denken, maar de ruim de 

helft goedkoopere „Café Türe" die er vlak onder staat, is een 

wonder van „koffie-kunst" - althans in Balkaanschen zinl 

Maar dat ten slotte de meeningen over de juiste bereiding van 

den zwarten tooverdrank ook in het dosten ver uit elkaar loepen, 

en dat de eene „Café Turc" nog lang niet de andere „Café Turc" 

is, dat maakte men ons in Griekenland duidelijk, waar wij hoorden, 

dat men koffie op niet minder dan tweeënveertig verschillende ma- 

nieren zetten kanl 

Naar het onderscheid gevraagd, slaagde onze zegsman er wel 

Is waar niet in, ons alle tweeënveertig manieren te noemen, maar 

hij kwam toch tot een verbazingwekkende opsomming van „erg 

zoet", via „zoet", „middel" en „halfbitter", „bitter" tot „zeer 

bitter". . . En ging toen nog verder. . . 

„Wanneer er drie Grieken bij elkaar komen," zoo verklaarde 

hij met beminnelijke zelf-ironie, „dan bestellen zij op drie ver- 

schillende manieren klaargemaakte koffie, en hebben daarbij drie 

verschillende politieke overtuigingen. . ." Waarbij de koffie dan, 

zooals hij later verklaarde, tot taak heeft de uit elkaar loopende 

meeningen betreffende het welzijn van den staat niet al te heftig 

op elkander te doen botsen. . . 

Met deze kalmeerende uitwerking van de koffie schijnt men 

overigens op den Balkan overal vertrouwd te zijn. Men vertelde 

ons zelfs, dat er eens een gezant van een groote Westeuropeesche 

mogendheid in Athene was, die er op handige wijze partij van 

trok. Wanneer hij een bezoeker kreeg, wiens stem tijdens het 

onderhoud meer dan normaal luid begon te klinken, dan, zoo 

wist zijn kamerbewaarder, 

moesten er direct twee kop- 

jes koffie worden binnenge- 

bracht. . . 

Het resultaat moet nooit 

uitgebleven zijnl 

En een beter loflied op 

de koffie kan er moeilijk ge- 

zongen worden. , . 

Zóó zet men op echt Turk- 

sche wijze koffie: zeer fijn 

gestampte en gezeefde 

koffie wordt, na met poeder- 

suiker uit de bus links ver- 

mengd te zijn, in een ko- 

peren kannetje (met langen 

steel) met kokend water 

uit den vierkanten oven 

begoten, waarna het meng- 

sel boven'een vuurtje van 

houtskool wordt „gebroeid" 

om vervolgens als koffie- 

soep In het kopje te wor- 

den gegoten. 

Op bezoek bij een ouden Mohammedaanschen priester in een bergstadje op den Balkan. Zonder kopje koffie is het onderhoud niet denkhaar! 

Op het deftige bureau heeft een gewichtige bespreking plaats, en de 

piccolo heeft natuurlijk twee kopjes koffie moeten brengen. — Hoeveel 

zullen er nog volgen eer men het eens is geworden? 

Tijdens het rustuurtje in een Mohammedaansch-Bulgaarschen winkel. 

De koffie mag er natuurlijk niet bij ontbreken. 

De koffie had dezen beidr ouden Bosniers alle zorgen des levens doen 

vergeten, maar nu de kopjes leeg zijn, beginnen zij weer te redeneeren.

1. Toen Peter en de anderen van uit „De Zilve- 

ren Ster" de dieren zagen vluchten, begrepen ze 

eerst niet wat er aan de hand wat, maar plotse- 

ling kwamen ze in een dichten rook en werd de 

hitte onverdraaglijk. „Het Is een boschbrand," riep 

Peter verschrikt. 

4. Zoo verbaasd waren ze, dat ze geen woord 

konden uitbrengen. Ten slotte stamelde mijnheer 

Benn: „Ze hebben ons in den steek gelaten." 

Maar dat was in het geheel niet het geval, ze wil- 

den alleen maar probeeren om den man in het 

bosch In veiligheid te brengen. 

7. De jongen hoorde haar nauwelijks. Hij zocht 

zijn weg door de boomen en het geloei van de 

vlammen werd met lederen stap duidelijker hoor- 

baar. Hij bevond zich al midden tusschen branden- 

de varens. Maar het geluk was hem gunstig. Daar 

ontdekte hij Simon Skiff. 

DE VLIEGAVONTUREN VAN PETER EN DOT ^cy 

2. Peter had moeite zich verstaanbaar te maken, 

want het vuur verspreidde zich zoo snel, dat de 

eene boom na den andere afknapte en met een 

slag ter aarde viel. De kleine piloot wist, waar het 

oerwoud door een rivier werd dooreneden en hij 

besloot daar te dalen. 

5. Skiff was het oerwoud In gevlucht. Hij moest 

zich nu midden in den ontzettenden brand bevin- 

den. Eensklaps wees Peter naar beneden. „Daar 

gaat hij!" riep hij. „Hij verongelukt, als we hem 

niet redden. Dot." Dot knikte langzaam. Ze was 

erg bang. 

8. Hoewel de man een schurk was, had Peter nu 

toch medelijden met hem. Hij liep daar met de 

hand voor de oogen, probeerend ze op die ma- 

nier tegen den rook te beschermen en Peter kon 

duidelijk merken, dat hij heelemaal den weg was 

kwijtgeraakt. „Dezen kant," riep hij. 

3. Vlak aan den oever van het water waren ze 

veilig voor de vlammen en Peter en Dot fluister- 

den samen wat. Mijnheer Benn en zijn broer keken 

over het water uit en ze merkten pas Iets bijzon- 

ders, toen „De Zilveren Ster" met de kinderen er 

in boven hen vlooo. 

6. O, als haar broertje maar niets zou over 

komen. Hij ging dalen en toen dat was gebeurd 

klauterde hij meteen uit het vliegtuig, dat nu nog 

buiten het bereik der vlammen stond. Daarna ren 

de Peter het bosch in, hij moest snel handelen 

„Kom gauw terug," smeekte Dot. 

9. De man kreeg weer wat moed toen hij Peters 

stem hoorde, maar toen hij de dansende vlammen 

In het oog kreeg, kreunde hij van angst. „We kun- 

nen er niet meer uit!" gilde hij, toen er een bran- 

dende boom dwars over het pad viel. 

WORDT VERVOLGD 

GEWONE ADVERTENTIES: KOLOMHOOGTE 120 REGELS - KOLOMBREEDTE 5 cM. - REGELPRIJS 25 ets. BRUTO 

TEKSTADVERTENTIES: KOLOMHOOGTE 120 REGELS - KOLOMBREEDTE 6.7 cM. - REGELPRIJS ScTcts. BRUTQ 

KORTINGEN VOLGENS TARIEF 

- 30 - 

e Voor U'club 

K. B. B. te A. - Ramon Novarro heeft vele jaren niet gefilmd. Hij heeft 

een tijdje in Engeland gewoond, en is daarna naar Frankrijk verhuisd. Er be- 

staan plannen om hem het volgend seizoen weer te laten optreden in een 

nieuwe film. 

J. B. te R. - Ik kan U niet anders raden, dan naar een dokter te gaan 

voor het door U genoemde euvel. Het lijkt mij te gevaarlijk er zelf iets 

aan te doen. - De gevraagde foto's zullen U gezonden worden. 

H. J. W. te A. - Het beste lijkt mij, indien U zich wendt tot den Engel- 

schen Consul, Heerengracht 258, te Amsterdam. U kunt er terecht, eiken dag 

van 10-13 uur, en van 14-16 uur. Zaterdag van 10-12 uur. 

B. F. B. te B. - U kunt eens het volgende probeeren: Neemt U veel 

voetbaden in een oplossing van een paar flinke handen zout, en ongeveer 

zeven liter water. Houdt Uw voeten er ongeveer een kwartier in, maar 

denkt U er wel aan, dat U ze voortdurend in beweging houdt. Maakt U deze 

beweging ook als U kousen en schoenen aan heeft, dat is het beste voor 

de voeten. Verder moet U er om denken, dat U eens van schoenen ver- 

wisse t en de gedragen schoenen buiten zet. U kunt het best wollen kousen 

of sokken dragen. 

Mevr. H. K. te G. - Ik kan me heel goed begrijpen, dat U het jammer 

vondt van Uw taschje, maar U kunt nog best eens probeeren het met 

waschbenzme schoon te maken. Eau-de-Colognevlekken zijn erg hardnekkig 

maar toch wil deze behandeling nog wel eens helpen. - Denkt U aan het 

brandgevaar? Het beste is het buitenshuis te doen. 

i L " ? te , D ' H ~ He, adres van Shirle y Temple is: 1401, Western Avenue 

Los Angelos. Indien U antwoord wilt hebben, moet U één antwoord- 

coupon insluiten; voor een foto moet U er drie sturen. 

A. B. te A. - Inderdaad was het een fout, maar Uw oplossing was verder 

toch goed. 

A. C. A. K. te A. - Er is maar één officieele tooneelschool in ons land 

en wel in Amsterdam. Directeur is de heer B. Verhagen, het adres is Mar' 

nixstraat. Om op de school toegelaten te worden, moet U minstens de vijf- 

jarige HBS. hebben doorlpopen. 

M M. te H- -Ik dank U wel voor Uw briefje; ik vind het prettig dat mijn 

raad U geholpen heeft. Wat Uw opmerking betreft, hebt U volkomen gelijk. 

Ik zou U toch heusch in Uw eigen belang aanraden eens wat vroeger naar 

bed te gaan. U denkt misschien wel, dat U sterk genoeg bent, maar na 

verloop van tijd zult U toch wel kunnen merken, dat U er niet tegen opge- 

wassen bent. Bovendien kunnen veel menschen 's morgens beter werken 

dan s avonds. Probeert U het dus maar eens! 

Mevr. P. K. te J. - Inderdaad is het waar, dat deze maand het best ge- 

schikt is om alles eens een flinke goede beurt te geven, want nu is de 

winter weer voorbij, en de zomer staat voor de deur Ik zou U aan- 

raden van een mooien dag gebruik te maken om de bedden eens een 

heeien dag buiten te laten staan. U zult er heusch geen spijt van hebben! 

H. L. te F. - Het spijt mij voor U, maar ik denk dat er aan het dekzeil 

niet veel meer te doen is; als het gaat kleven is het zijn eind nabij. U kunt 

dus mets anders doen, dan een nieuw zeil aanschaffen. 

Mevr. K. P. te U. - Het is geheel verkeerd om een kandelaar, die met 

kaarsvet zit, schoon te krabben, want dan komen er in de meeste gevallen 

krasjes op het metaal, en dat is toch niet de bedoeling. U kunt Uw kande- 

laar het best in een hoeveelheid warm water dompelen. Ik denk dat hij daar 

wel van zal opknappen. 

J. U. te A. - Het is nooit aan te bevelen om twee glazen in elkaar te 

zetten maar als het toch eens per ongeluk gebeurd is, en ze willen na 

hel afwasschen niet meer uit elkaar, kunt U ze los krijgen door ze eerst 

m kokend water te dompelen, en daarna in het bovenste glas wat koud 

water te gieten. Probeert U het maar eens. U behoeft dan niet bang te 

zijn, dat ze springen. 

G. I. te W. - U kunt op het oogenblik gerust'al spinazie op den kouden 

grond zaaien, het weer is al warm genoeg. Aardappelen hadt U ook al 

kunnen poten. 

H. A. te G. - Een boekje zooals U bedoelt is mij niet bekend. Er is wel 

een goed leerboek: „Kramer's kleine cursus voor zelf-onderricht, f. 1.75." 

Mevr. K. P. te F. - Inderdaad heeft Uw vriendin gelijk, dat bij heel veel 

groenten de voedingswaarde verloren gaat door het koken, en vooral door 

ze te lang te laten koken is dit het geval. Wat Uw andere vraag betreft, een 

zeer goed middel is de handen in te wrijven met een mengsel van azijn en 

zout. 

H. U. te T. - Uw wijze van oplossen is juist. Alleen de Amateur-detective 

en de filmpuzzle hebben wij graag op een apart velletje papier. Ik wensch 

U veel geluk bij het inzenden; mèèr kan ik ook niet doen! 

Do Secretaresse IVJ/J do VOOR U-CLUB, Nnordeinde 8, Lei dei, 

31 

EEN GESCHIEDENIS ZONDER WOCRDEN 

Toerist: „Ik vraag, of er geen opticien in het dorp woont! Ik hob mijn 

bril gebroken.' 

. 

,,lk heb maar een heel klein stukje noodig, om een gordijntje te maken 

voor een poppenhuis."

H U 

„Ik wil die sjaal rullen; zij is me veel Ie' 

nauw." 

„Het spijt me voor hem, maar hij kan zich 

niet meer herinneren wat hij heeft vergeten." 

„Maar u denkt toch niet, dat ik lederen dag 

om mijn geld wil komen loopen 7" 

„Zou Vrijdag u schikken?" 

„Jal" 

„Nu, kom dan iederen Vrijdag." 

„In mijn huis blijft geen enkele bacil.'' 

„Ik kan het ze niet kwalijk nemen." 

„ZoOals u ziet, dames en 

heeren, heb ik absoluut niets 

in mijn mouwen verborgen." 

Slachtoffer; 

gebruiken?" 

„Maak een paar close-ups van hem! Ik ga even een nieuwe film halen! 

,Je kunt me zeker niet als compagnon 

GESPREKKEN MET MIJN 

VRIEND PIETERSEN 

„W' 

elke regisseur heeft nu de meeste 

films in scène gezet?" 

„Waarschijnlijk de Amerikaansche 

regisseur Allen Dwan." 

„Hoeveel films heeft hij dan ,,op zijn geweten" 

?" 

„Hoeveel denk jij, Pieterscn?" 

,,Nu, misschien wel honderd!" 

„Achthonderd en vijftig, waarde vriend." 

,,Hoe kan dat nou? Wanneer is hij zijn regisseurs-loopbaan 

dan begonnen?" 

,,In 190g. Hij filmt dus al dertig jaar." 

„Dat zou dan beteekenen, dat hij ongeveer 

achtentwintig films per jaar fabriceerde. Dat 

lijkt me toch wel een beetje veel!" 

,,Ja, maar je moet weten, Pietersen, dat 

Dwan de aanvangsjaren der cinematografie ook 

heeft meegemaakt. Anno 1909 begon Allen 

Dwan met de regie van één-acters. Toentertijd 

maakte men zoo'n filmpje in één dag en meermalen 

leverde Dwan vijf films per week af!" 

„Dat wist ik niet!" 

,,De bekende Fransche komiek Lindner speelde 

het zelfs wel klaar om twee films per dag 

af te leveren." 

„Wat was Dwan zijn achthonderdvijftigste 

film?" 

„De drie Musketiers" met de bekende Ritz 

Brothers. Zijn 84gste rolprent was „Suez"." 

„Daar heeft hij* zeker langer aan gewerkt 

dan één dag?" 

„En of, Pietersen. Maar eventjes twee-cneen-half 

jaar. Als zijn vroegere films ook zoolang 

geduurd hadden, zou hij er maar twaalf 

voltooid hebben." 

DE DERDE MUZE 

DE MAN VAN VIRGINIA 

fLJfoewel wij bovenstaand blijspel van Flo- 

rence Kilpatrick niet kunnen rekenen tot 

de afgezaagde, door amateurs vele malen 

gespeelde werken, hebben wij toch reeds eerder 

dit amusante blijspel in onze kolommen be- 

sproken. Het gaat om een jonge, geëmancipeerde 

vrouw, die van een toelage leeft van een tante 

in Londen en nu bericht krijgt, dat deze tante 

haar met een bezoek komt vereeren. Dit zou 

p zichzelf niet zoo erg zijn, wanneer Virginia 

maar nooit had geschreven, dat zij gehuwd was. 

Nu moet er dus één, twee, drie een man gevon- 

den worden. Zij plaatst een advertentie en de 

keuze valt op William Hemmingway, die veer- 

tien dagen voor „pater familias" moet spelen. 

C)an ontstaan er vanzelfsprekend heel wat ver- 

wikkelingen, want zoo eenvoudig is het geval 

natuurlijk niet. Wij begrijpen al wel, dat het 

bappy end niet ontbreekt en dat een werkelijk 

Jwelijk het gevolg is van het schijn-huwelgk. 

Het is voor een goede tooneelvereeniging 

?-en zware opgaaf dit stuk te spelen en ook 

Verg. Haagsche Tooneelvereeniging A.D.O. 

■-D.V.S. hebben er niet veel moeite mede ge- 

id. Het blijspel werd voor een decor gespeeld 

1 het vlotte tempo deed veel goed, daar het 

ii uk wel een paar erg leege plekken vertoont. 

Enny de Vletter was het jonge vrouwtje en 

speelde haar met veel gemak; goed was zij 

' Kiral, wanneer zij onder de bekoring raakt 

n den jongen man, hetgeen echter niet strookt 

iet haar principes. Bep Heysers voldeed zeer 

ined als de vriendin, al deed zij de aardige ver- 

c Iking in Des Duivels Prentenboek bij cje 

aatste opvoering van A.D.O. niet vergeten. 

ok het dienstmeisje Elisabeth voldeed, hoewel 

oms natuurlijker spel, minder overdreven, Bep 

DE BEKENDE COREAANSCHE DANSERES SA! SHOKI 

dl« op 'I ooganblik «en tournee door ons land maakt 

Barons vertolking ten goede was gekomen. Van 

de heeren noemen wij in de eerste plaats D. C. 

de Goederen, die heel aardig, beheerscht en rustig 

de rol van den tijdelijken echtgenoot vervulde. 

Wat meer charme zou zjjn vertolking nog ten 

goede zijn gekomen. A. C. v. d. Vet gaf van 

den oom van William een aardige typeering en 

voldeed uitstekend, terwijl in de kleinere rollen 

Betty Simons en B. Dijkstra als resp. Joyce en 

Freddy goed spel gaven. A. W. van der Putten, 

die den detective Carfton uitbeeldde, hadden 

wij gaarna wat imponeerender zien optreden, 

overigens was het niet onverdienstelijk. 

De regie berustte wederom bij Dr. W. de 

Vletter, die voor een goed samenspel zorgde. 

De opstelling in het laatste bedrijf in de scène 

tusschen den detective en de familie leek ons 

minder gelukkig. 

V 

DE EBBENHOUTEN OLIFANT 

oor de eerste maal hebben wij te 's-Gra- 

venhage Henk Bakkers „De Ebbenhou- 

ten Olifant" gezien, een spel van avon- 

tuur, opgevoerd door de Tooneelvereen. „O.D. 

I.A.". Henk Bakker schreef ook dit werk in 

samenwerking met mevr.. van Bommel-Kouw 

en het werd een amusant stuk met vele griezelige 

verrassingen. Het gaat om een scheikunde- 

leeraar, die verslaafd is aan thrillerlectuur en 

die hoopt ook zelf eens wat aan dén lijve te 

ondervinden. Welnu, hij krijgt zijn zin! De 

diefstal van een ebbenhouten olifant leidt tot 

ernstige gevolgen. Hoe en waarom zullen wij 

echter niet verklaren. Regisseur P. van Zwiete- 

ren, die al meer dergelijk werk regisseerde, gaf 

een alleszins bevredigende opvoering van dit 

oorspronkelijke werk. De sfeer was goed, even- 

als het tempo en het samenspel. Ook het spel 

gaf reden tot tevredenheid. Zeer goed was het 

spel van mevrouw Waardenburg, die werkelijk 

alleraardigst de „hospita met haar hart op de 

tong" uitbeeldde. Vooral in kleine trekjes viel 

haar goede spel op. Mevrouw Th. van Zwie- 

teren voldeed eveneens goed, al hadden wij er 

de voorkeur aan gegeven een jongere kracht der 

vereeniging de rol van dit jonge meisje te laten 

uitbeelden. J. Rotteveel maakte van Dick van 

der Wall wat mogelijk was. Vooral de uitbeel- 

ding van den gemaskerden man viel niet mee. 

Het was mijns inziens de vertolking ten goede 

gekomen, indien deze rol wat demonischer was 

gespeeld. H. van Zwieteren vertolkte den ama- 

teur-detective met liefde en toewijding, terwijl 

F. Block (met een wel wat erg korte broek!) 

een keurige buttler was. Ook de Chinees van 

M. Stappers voldeed zeer goed, al was zijn 

uitspraak erg onduidelijk; 

In de kleinere, rollen een temperamentvol 

dienstmeisje van mejuffrouw J. van Ruiten, 

een goede typeering van een tweeden Chinees 

door B. Bidding en een politie-inspecteur van 

R. Raavens. Rest ons nog regisseur Van Zwie- 

teren als Phil Reewijk, de mannelijke hoofdrol 

te noemen. Hij speelde haar met hetzelfde ge- 

mak als wij van hem gewoon zijn, maar het 

viel wel erg op, dat hij blijkbaar zijn hoofd 

onder het spel te veel „achter" had. Hij reageer- 

de namelijk onvoldoende op het spel van zijn 

tegenspelers. Het bezwaar, wanneer regie en 

hoofdrol in één hand moeten zijn. Over zijn 

spel verder kunnen wij zeer tevreden zijn, al 

viel het op dat het wegwerpen der sleutels uit 

het raam niet geschiedde en waarom niet?? 

HENRI A. VAN EIJSDEN JR.

niwpiiFiiii^pr 

Tl)dens de races. 

Een vergadering van bankdirecteuren. Jack *o«It sich hier niet erg thuiC 

MG 

Het eind van een veete. 

D' 

eze film biedt ons een voorspel, 

dat ons het Kentucky van 1861 

laat zien, toen Noord en Zuid vol 

verbittering en woede tegenover elkander 

stonden, met al den haat, de wreedheid 

en het leed van een burgerkrijg. Twee 

van de oudste en aanzienlijkste families 

in den staat Kentucky komen daardoor 

lijnrecht tegenover elkander te staan. John 

Dillon moet zijn plicht doen als officier der 

Noordelijken en paarden requireeren uit de 

stoeterij van zijn buurman Thaddens Goodwin. 

Diens verzet is oorzaak, dat hij er het leven bij 

verliest. Nooit zullen de Goodwins dit verge- 

ten! Hier ontstaat een veete, die niet vergeten 

wordt, wanneer de vrede van Richmond ge- 

sloten is. 

De tijd verstrijkt. Jongere generaties staan 

op, de oudere verlaten dit tranendal. Nieuwe 

problemen vragen de aandacht, maar Kentucky 

is en blijft een oord bij uitnemendheid voor de 

paardenfokkerij, de races en de hippische talen- 

ten. Alleen de oudste generatie weet nog van 

de voorbije tijden, het geleden leed.... 

Jack Dillon, stamhouder van zijn familie, 

erfgenaam van do Dillon-stoeterij, keert terug 

uit Engeland, waar hij acht jaar op school ge- 

weest is. Het is een vreugdig weerzien: zóóvefel 

vrienden en verwanten en de geur en de zon- 

neschijn van Kentucky . . En dan de mooie 

blauwe oogen van Sally Goodwin, die weigert 

hem te ontvangen, f>mdat hij nu eenmaal een 

Pal voor de groote race. 

ucw 4 _.,. -. 

Gefotografeerd in het geperfectionneerde 

Technicolor-Procédé. 

Regie: David Butler. 

Sally Goodwin Loretta Young 

Jack Dillon Richard Greene 

Peter Goodwin Walter Brennan 

John Dillon anno 1861 Douglas Dombrille 

John Dillon anno 1939 Moroni Olsen 

Thad Goodwin anno 1861 Russell Hicks 

Thad Goodwin Jr. anno 1861 Delmar Watson 

Thad Goodwin Jr. anno 1937 Charles Waldron 

Mrs. Goodwin anno 1861 Karen Morley 

Peter Goodwin anno 1861 Bob Watson 

Grace Goodwin anno 1861 Leona Roberts 

Bob Slocum Willard Robertson 

Ben George Reed 

Vendumeester Charles Lane 

i^ 

Dillon is, al heeft zij hem nimmer gezien . . Werkt< de veete dus 

nog? Alleen bij haar grootvader, die haar hiertoe aanzet, waarbij zich 

nog de kwaadsprekerij van een onbetrouwbaren neger voegt. 

Er is veel werk voor een jongeman als Jack. De paarden vragen zijn 

aandacht. Maar zijn vader zou liever zien, dat de jongeman toetrad tot 

het bankwezen. Gewillig schikt Jack zich, maar het bankbedrijf stuit 

hem weldra tegen de borst en na een hevige scène breekt hij met zijn 

ouderlijk huis. 

Als trainer weet hij onder een anderen naam een baantje te krijgen 

bij de Goodwins, waar hij nu Sal- 

ly ontmoeten kan en waar hij liefde 

voor haar opvat. Sally's vader 

sterft en laat alleen schulden na . . . 

de trotsche bezitting zal moeten 

worden geveild. Wie heeft daar 

m^de de hand in? Jacks vader. 

Wanneer 

f^Shé 

Sally laat zich niet weerhouden en trotseert den stormnacht. 

haar grootvader gelijk heeft en dat de Dillons haar doodsvijanden zijn. 

De oude Peter Goodwin heeft nog één vordering op de rijke Dillons, 

een vergeten recht, tusschen oude papieren gevonden: hij zal een paard 

mogen uitzoeken uit hun stallen. Dillons stalmeesters zitten daarmee 

in. Als de oude heer, die een geducht kenner is, nu eens het allerbeste 

paard uitkiest? 

Dan moet het hem geleverd worden! beslist Jacks vader. De trainer 

neemt een list te baat en verstopt het beste paard van stal, maar toch 

vindt Peter Goodwin het prachtige paard „Blue Grass" en kiest het uit. 

Op dit paard wil hij al zijn hoop vestigen en zijn laatste geld zetten! 

Wij beleven dan een bij 

uitstek spannende race, waar- Loretta Young, Richard 

bij een heele reeks tegen- Greene en Walter 

strijdige belangen betrok- Brennern. 

ken zijn. Den afloop willen 

wij echter hier niet verra- 

den, omdat dan voor den 

toeschouwer een reeks van 

groote verrassingen verloren 

zou gaan

EEN DOKTERS DILEMMA 

VAN G. BERNARD SHAW 

BIJ HET RESIDENTIE TOONEEL 

Vijf en twintig jaar geleden voerden de 

_ Haghespelers, onder leiding van Ver- 

kade dit stuk hier te lande op. 

Het Residentie Tooneel heeft het aange- 

durfd het in Den Haag opnieuw voor het voet- 

licht te brengen. 

,,Zonder twijfel behoort het stuk tot het al- 

lerbeste wat Shaw geschreven heeft," zoo 

constateert D. V(erbeek) in het inleidend arti- 

kel, dat in het programma is afgedrukt. 

Van deze meening ben ik . . . geschrokken. 

Is Shaw na een kwart eeuw voor mij zoo ver- 

ouderd, dat ik een van zijn beste creaties rond- 

weg gezegd onaantrekkelijk, gewrongen en vol 

van op valsch effect gerichte scènes moet 

vinden? 

Zelfs het dilemma lykt mij onzuiver gesteld 

en... . eigenlijk geen dilemma. 

Shaw stelt een door zijn werk op het gebied 

van tuberculosebestrijding gewaardeerden arts, 

leider van een kliniek, tegenover de vraag, wel- 

ken patiënt zal ik mijn hulp (en naar mijn over- 

tuiging redding) geven, den collega, wiens nut- 

tige werk in een district van financieel slecht 

gestelde patiënten, met hem verloren dreigt te 

gaan, of een brilliant artist, een a-moreel 

mensch, wiens vrouw in den dokter een heftige 

liefde en begeeren heeft doen ontwaken. 

Het dilemma waagde ik eigenlijk geen di- 

lemma te noemen, omdat ieder logisch denkend 

en practisch mensch wel tot de conclusie moet 

komen, dat Sir Colenso Ridgeon, de dokter met 

het dilemma, met eenigen goeden wil tijd en 

plaats had kunnen en moeten vinden voor twee 

patiënten. In plaats van lange, volstrekt over- 

bodige discussies met collega's te houden had hij 

den tijd kunnen vinden en elke andere plaats 

dan een armoedig atelier, voor een behandeling 

van een tuberculosepatiënt, hetgeen beter zou 

zijn geweest. 

Shaw, die met blijkbaar genoegen de 

..bloem'' der medici bespot, verdient, dat men 

met gelijksoortigen spot spreekt over beroemd 

geworden tooneelschrijvers, die den theaterbe- 

zoekers allerlei onwaarschijnlijkheden te slikken 

geven. Ik noem, als voorbeelden dezer onmo- 

gelijke scènes, het toelaten van een praatziek 

oppervlakkig journalist bij een dood-ziek kun- 

stenaar, die, om dit onderhoud mogelijk te 

maken uit zijn bed wordt gehaald en in een 

ziekenstoel naar een tochtig atelier wordt gere- 

den, de belachelijkheid, dat vier doktoren van 

naam. waaronder een tuberculose-specialist, 

veroorloven, dat een zwaar T.B.C.leider zijn 

vrouw kust en knuffelt zonder een woord of 

daad van deze medici, om de gevaarlijke besmet- 

ting te voorkomen. 

Laat ik door deze bespreking der details niet 

verzuimen om u den inhoud van het stuk dat 

na een kwart-eeuw opnieuw wordt opgevoerd, 

in het kort, in uw geheugen terug te roepen. 

Dr. Ridgeon is in den adelstand verheven 

omdat hij een nieuwe behandeling tegen de tuber- 

culose heeft ontdekt. Sir Colenso Ridgeon 

(Dirk Verbeek) ontvangt in het eerste bedrijf 

zijn collega's Schultzmacher (Bob de Lange), 

Sir Patrick Cullen, den nestor (Piet Bron), 

den chirurg Dr. Cutler Walpole (Jan C. de 

Vos) en den geneesheer van de upper-ten Sir 

Ralph Bloomfield (Adolph Engers). 

Deze beeren worden ons door Shaw met 

blijkbare voorliefde als typen van den bekrom- 

pen, door hun stokpaardje-berijden, hun schijn- 

wetenschap en onderlingen naijver weinig 

aantrekkelijke heelmeesters voorgesteld. Dr. 

Blenkinsop (Philippe la Chapelle) voegt zich 

bij het gezelschap. Hij is de „arme collega", die 

evenmin als de patiënten, waaronder en waar- 

voor hü leeft, tijd heeft om voldoende aan- 

dacht aan zijn kwaal te geên. 

De langgerekte discussies maken het Sir Co- 

lenso onmogelijk om een vrouw te. ontvangen, 

die zijn hulp voor haar man komt inroepen. 

Alleen door het aandringen van de oude dienst- 

bode Emmy (Coba Kelling) lukt het dat me- 

vrouw Dubedat (Vera Bondam) toch ontvangen 

wordt. Die Emmy is een „clownachtige" 

figuur, welke in dit milieu vreemd aandoet, 

doch door Shaw blijkbaar als type is bedoeld. 

Sir Colenso spreekt met mevrouw Dubedat, 

raakt onder haar bekoring, belooft haar ernstig 

te overwegen of hij haar man zal kunnen be- 

handelen en ('t gaat allemaal wel heel vlug) 

noodigt haar en haar man, den schilder Louis 

Dubedat (Johan de Meester), uit voor het in- 

tieme dinertje, dat hij ter eere vän de hem ver- 

leende onderscheiding aan zijn vrienden wil 

geven. 

Het tweede bedrijf speelt op het terras van 

een hotel te Richmond. Dezelfde personen zijn 

aanwezig. Er heetscht een after-dinner stem- 

ming, de beeren zijn in een beminnelijke bui. 

Het diner en de wijn waren goed, me- 

vrouw Dubedat, die als gastvrouw funjzeerde, 

is een allercharmantst persoontje, Dubedat de 

schilder een alleraardigste kerel, die met groote 

vlotheid portretjes weet te teckenen. 

De desillusie komt na dat het schildersecht- 

paar weg is en uit de confidenties blijkt dat 

Louis zoowat iedereen uit het gezelschap heeft 

opgelicht, gouden sigarettenkokers heeft weten 

te gappen en blijkbaar een bigamist is, want een 

der kamermeisjes vertelt den heeren, dat de 

m'nheer, die daarnet met die vrouw wegging, 

met haar getrouwd was en haar in den steek 

liet. Aan het slot van het bedrijf doet Sir Colen- 

so aan den ouden Sir Patrick de confidentie 

van zijn dilemma: óf den armen collega be- 

handelen met de kans, dat de schilder dood gaat 

en zijn aantrekkelijke weduwe vrij wordt óf den 

schilder behandelen en bij mislukte kuur de 

schijn te wekken, dat de minnaar den medicus 

heeft overwonnen. 

Het derde en vierde bedrijf spelen in het 

atelier van Dubedat. In het derde is deze de 

geniale, schurkachtige kerel, die zijn tirades 

over.-moraliteit, fatsoen, kerk, gemeenschap en 

al wat er verder bijbehoort ten beste geeft, ter- 

wijl mevrouw Dubedat kans krijgt om haar 

naief, idealistisch karakter te openbaren. 

Het vierde bedrijf brengt ons de sterfscène 

Piet Bron, Adolphe 

Engers, Dirk Verbeek, 

Philippe la Chapelle, 

Jan C. de Vos en 

Bob de Lange. 

G. BERNARD SHAW 

interview, waarover schreef 

Aan het slot weigert mevrouw Dubedat aan Si«*"- ., 

Colenso Ridgeon de hand te geven, omdat zi /^sé' 

hem niet vergeven kan, dat hij haar man nie|

IGENEVIEVE TOBINl 

fÄrfo Wtnitr Broi)\ 

HET WEEKBLAD 

CIMEMAs. 

THEATER 

VERSCHIJNT WEKELIJKS - Hll|$ M» KWÄMTAAL f. I.H - 

VOOR INDlËEMBUITENtAHDf-t MPER JAAR -RED EN AOM 

NOOROEINDE », LEIDEN. TEi.. 7M. rOSTREKSNING 4MM 

'■ X; 

^.v: 

m ;--f

CINEMA s. THEATER

Create successful ePaper yourself

Delete template?

Save as template?