Door de knieen - Overspoor

lieten, lieten ze het maar zo. Bovendien konden ze de
goodwill wel gebruiken.
Behalve de onderzoeken tijdens de regelmatige bezoeken
aan doktoren en ziekenhuizen, had zich ook een
deskundige voor Victor gemeld die geïnteresseerd was
in zijn constitutie. Zijn lichamelijke aftakeling was onafwendbaar.
Zijn hoofd werd te zwaar voor zijn nek.
Victor had volgens die specialist niet meer dan vijf jaar
nog te leven. Hij ontwikkelde zich als autist zeer atypisch,
vandaar dat de deskundige hem graag wilde
meenemen naar zijn instituut. Dat bleek, tot opluchting
van Martha en Johanna die het kind niet wilden
missen, financieel niet haalbaar.
De deskundige had beloofd over een jaar terug te komen,
wat hij overigens in verband met bezuinigingen
in de zorg naliet. Hij had geadviseerd om Victor de grote
verhalen te vertellen. Vanaf dat moment waren ze
hem gaan voorlezen. Mythen en sagen, parabels en
sprookjes en ballades en gedichten.
Ik deed met de heftige gebeurtenis in Doetinchem wat
ik altijd met een intense ervaring doe. Ik maakte er een
voorstelling over. Ik improviseerde op opmerkingen
uit het publiek. Ik liet de improvisatie mislukken en
bouwde uit de spanning die daardoor ontstond naar
een schitterende climax. Zo had ik weer even de illusie
dat ik mijn lot weliswaar niet in eigen hand had, maar
dat ik het in elk geval naar mijn hand kon zetten. Het
programma eindigde met een lied over God die op de
Dag des Oordeels op het matje geroepen wordt over de
holocaust en andere gruwelen uit de geschiedenis der
mensheid.
Intussen wachtte ik de dag af waarop ik de splinternieuwe,
vanbinnen aangepaste bus ging afleveren.
79