Door de knieen - Overspoor

78
kordate wijze aan de media duidelijk te maken dat wat
hun betreft de zaak afgesloten was en dat ze graag rust
in de tent wilden. Toen bleek dat er niet meer in zat lieten
de media de zaak rusten.
Op de kinderen van het plaatsvervangende gezin had
de hele gebeurtenis een enorme indruk gemaakt. Problemen
en spanningen hadden de meesten in hun jonge
leventjes allemaal voldoende gekend, maar altijd als
lijdend voorwerp. Nu hadden ze toegekeken en medelijden
gevoeld. De samenhang die tot dan toe ontbroken
had in het gezin, omdat elk kind zich ten slotte
toch weer terugtrok in zijn of haar zelfmedelijden, was
er opeens.
Wekenlang werd er aan tafel over niets anders gesproken.
Zowel Martha als Johanna merkte dat er een enorme
sprong voorwaarts gemaakt was. Lenie was een heldin
geworden en was vastbesloten aan het toneel te
gaan. Willem en Hans wilden een bandje beginnen en
spaarden samen voor een gitaar.
De enige die onaangedaan leek was Victor. Hij bleef
zeuren over zijn helm. Hij gooide er af en toe een cryptische
zin uit die genoteerd werd door de toevallige
luisteraar en die soms besproken werd aan tafel, wat
meestal tot een spraakverwarring en ook weleens tot
een hoogoplopende woordenwisseling leidde. Zoals
die keer dat hij had gezegd: ‘Ik kan gelukkig niet gekruisigd
worden.’
Er kwam meer bezoek voor Victor dan anders.
Nieuwsgierige dames die het verhaal hadden gehoord
en die het fenomeen met eigen ogen wilden zien.
Meestal voorzien van iets nuttigs voor de vakantiebus.
Martha en Johanna waren niet blij met die drukte,
maar omdat Victor de aandacht heerlijk leek te vinden
en de bezoeksters zielsgelukkig het pand weer ver-