Door de knieen - Overspoor

kon baseren, maar vanuit die dwangmatige behoefte
om de situatie te beheersen. Vooralsnog stond ik naakt
onder de douche met een zeventienjarig meisje dat
haar kleren nog aanhad. Gelukkig.
De douchedeur ging open. Johanna’s gezicht leek nog
kleiner dan anders. Ik zag alleen maar bril. Ze stak haar
hand uit, Lenie pakte hem beet en liet zich meetrekken.
Ik wachtte op een vernietigende sneer, maar die bleef
uit. Ik wilde nog iets over Lenie zeggen, maar dat lukte
ook niet. Alleen Lenie zei, in een huilstuipje: ‘Ik wil actrice
worden.’
Toen ze weg waren sloot ik de kleedkamer af en ging
ik weer onder de douche staan tot twee mannen van de
beveiliging de deur forceerden en een van de twee geuniformeerden
zei dat ik het pand moest verlaten. Ze
wilden de boel afsluiten en bij kwaadwilligheid zou de
politie gewaarschuwd worden.
Het incident zorgde niet alleen voor de nodige opschudding
in de Achterhoek, het sloeg over naar de
Randstad. Een hijgerig artikel in De Graafschapbode had
de landelijke media in staat van paraatheid gebracht.
Alle zichzelf respecterende actualiteitenrubrieken
meldden zich.
Doordat ik te kennen gaf geen behoefte te voelen mijn
licht over de zaak te laten schijnen, mochten mijn collegae
hun morele oordeel vellen. De bij de voorstelling
aanwezige recensent mocht nog een keer zijn verbazing
uitspreken over de schaapachtigheid van het Doetinchemse
publiek.
Sommige toeschouwers, opgestookt door een verslaggever,
hadden hun geld teruggeëist. De theaterdirectie
had hen er fijntjes op gewezen dat Victor daar het
meest onder zou lijden. Martha en Johanna wisten op
77