Door de knieen - Overspoor

‘Ik verlang naar zijn vriendschap, ja. Ik verlang naar
zijn eenvoud en authenticiteit. Ik ben benieuwd wat er
van mij geworden zou zijn zonder de bekendheid.’
‘Jij doet nooit iets voor niks.’
‘Ik hoop dat hij mijn vriend wordt. Maar dat kan je
niet forceren, dat slaat dat nergens op. Dat moet vanzelf
gebeuren. Jij moet altijd zo nodig praten. Krijg je
altijd dit soort gelul. Ik heb niet voor niets geen vrienden.
We komen er toch niet uit.’
‘Wat wil je nou eigenlijk beweren?’
‘Een echte vriend vraagt zulk soort dingen niet.’
Toen bleef het stil tot Breda, waar we in een file aanschoven.
Autorijden heeft niets meer met reizen te maken.
Door lang en veel langs dezelfde wegen te razen
ben ik me steeds minder bewust geworden van de
plaatsen die ik passeer. Ik fixeer me op mijn doel en
weet vrijwel exact hoe lang het zal duren voor ik dat bereikt
heb. Een file haalt me uit mijn schema. Ik verspil
tijd.
Ik maakte mezelf allerlei verwijten over het verloop
van het gesprek. Ik wist dat ik Lisa buitensloot omdat
ze niet de dingen zei die ik wenselijk achtte. Ik wilde
mijn gedachten bevestigd zien. Eigenlijk wilde ik er
niet echt over nadenken uit angst dat mijn hele vriendschap
met Jonas een illusie zou blijken te zijn.
‘Wat vind je van zijn werk?’
‘Interessant.’
‘Dat is ook weer zo’n dooddoener. Wat vind je ervan?’
‘Nou ja, wel en niet. Ik vind het een schitterend idee.
Ik twijfel aan de uitvoering.’
‘Wat is het belangrijkste volgens jou?’
‘Het idee.’
‘Het is zijn idee.’
Ik voelde dat ze ook daaraan twijfelde, maar het niet
63