Door de knieen - Overspoor

62
‘Die foto bij de deur? O, ik dacht dat het Willeke was.’
‘Ze lijkt erop. Schitterende vrouw. De mooiste vrouw
uit de buurt. Woedend waren ze op ’m. Stel je voor! De
fantast. Jonas.’
‘Ik dacht echt dat het Willeke van Ammelrooy was.’
Wat wilde ze nou beweren. Dat Jonas of ik een leugenaar
was? Om haar milder te stemmen vroeg ik om
raad. ‘Vind je dat ik die tentoonstelling moet openen?’
‘Dat moet je zelf weten.’
‘Doe niet zo flauw. Dan hoef ik het toch niet te vragen.’
‘Waarom twijfel je?’
‘Die geilheid op publiciteit van Jonas. Waarom raakt
die man zo in de war van een beetje aandacht? Leidt een
heerlijk anoniem leven. Lijkt volkomen in evenwicht
met zijn omgeving. Is de baas over zijn ziel. Hij maakt
de mooiste dingen. De televisie komt erbij en het is gebeurd.’
‘Wat is gebeurd?’
‘Nou ja, hij is in de war. Zouden de makers van
Showroom wel beseffen wat ze aanrichten met hun uitzendingen
in de overzichtelijke wereld van al die excentriekelingen.
Onder de indruk komen van de burgemeester
van Breda. Mijn god, waar hebben we het over.’
‘Herken je het?’
‘O jee, moet ik er weer wat van leren?’
‘Jij begint er zelf over.’
‘Ik vroeg of ik die tentoonstelling moet openen.’
‘Daar kan ik toch geen antwoord op geven. Je moet je
eigen weg volgen. Is hij je vriend of niet?’
‘Wat heeft dat er nou mee te maken?’
‘Alles.’
‘Ja, zo kan ik het ook. Hoe weet ik nou of het mijn
vriend is. Ik ken die man nauwelijks.’
‘Je doet er heel dik mee.’