Door de knieen - Overspoor

terug. Dat er op dat moment weinig verkeer was, is onze
redding geweest. In de paniek had Lisa allerlei verwijten
in mijn richting geroepen, waar ik me op de gebruikelijke
manier tegen verweerd had. De spanning
was weer terug.
Toen ze wat later vroeg of er werkelijk iets met me gebeurd
was bij Jonas, had ik me alweer verschanst in
mijn verongelijkte gelijk. Ik concentreerde me op de
weg en vroeg me af in wat voor staat we Jonas zouden
aantreffen.
De begroeting was buitengewoon hartelijk. God gooide
meteen een met olie besmeurde meeuw voor mijn
voeten. Lisa werd door Jonas omhelsd als een kind dat
na jaren thuiskomt. We bekeken de ravage in de tuin.
Het was opgehouden met regenen.
Jonas leek niet onder de indruk van de overval. Hij begon
over een tentoonstelling van zijn werk in Breda. De
burgemeester van die stad was twee dagen voor het hele
gedoe op bezoek geweest. Met een krat bier nota bene.
Terwijl hij niet dronk. Als ’ie zin had kon ’ie volgend
jaar Prins Carnaval worden. Van Breda. En straks kwam
er iemand van De Stem.
‘Hoe laat?’ vroeg ik geschrokken. Ik wilde hier niet
door de pers gezien worden.
‘In de namiddag.’
Over de overval wilde Jonas het verder niet hebben.
Die wond aan zijn hoofd kwam omdat hij zich gestoten
had. Er viel bij hem niets te halen. Daarbij keek hij uitdagend.
Ik vertelde van ons bijna-ongeluk. Het maakte
weinig indruk op Jonas.
Lisa was begonnen de troep in de tuin aan te pakken.
Ik stond van een afstandje te kijken hoe ze samen met
Jonas de reuzennesten weer op de driepoten tilde. Haar
57