Door de knieen - Overspoor

dat ik besta in de spiegel en dat mijn levende lijf het
spiegelbeeld is. Alles zit aan de verkeerde kant. Niet alleen
aan mijn lichaam, ook in mijn hoofd. Ik sta op het
toneel en zit in de zaal naar mezelf te kijken. Ik zie hoe
ik mezelf belazer want als ik doe wat het publiek wil,
doe ik nog wat ik wil. Ik heb niet gezegd wat er gezegd
moest worden. Ik heb uit lafheid de verkeerde keuze
gemaakt. Ik heb mijn talent verloochend, daardoor ben
ik de sjeu kwijt. De geest is gevlogen. Ik kan mezelf niet
meer onder ogen komen.
Ik bekijk mijn aantekeningen. Veel meer dan Zeeland
en de Achterhoek staat er nog niet. En heilig verklaard
natuurlijk en God is een teefje.
Een paar weken na onze eerste ontmoeting las ik in de
krant dat Jonas, bekend van het programma Showroom,
het slachtoffer van een overval was geworden. Dat zijn
hond, die over paranormale gaven beschikte (de toon
van het stukje was ironisch), de overvallers ten slotte
verjaagd had. Toen de rovers het kistje met de gouden
munten dat ze in de schamele woning van de man
dachten aan te treffen niet vonden, hebben ze uit woede
een tiental van zijn sculpturen vernield.
Ik reed onmiddellijk naar Rilland-Bath. Vooral getroffen
door het zinnetje ‘… dat de politie zijn twijfels had
bij het verhaal’. Hier ging voor de zoveelste keer de onschuld
door de mangel van de gevestigde orde. Die
meer waardering schijnt te hebben voor de rechtlijnige
motieven van een dief dan voor een warrig verhaal van
de bestolene.
Lisa ging dit keer mee. Ze was welgemoed teruggekeerd
uit de Verenigde Staten. Ik had op Schiphol gestaan
toen ze aankwam, wat haar zichtbaar ontroerde.
Dat had mij weer de kriebels gegeven en meteen tot de
55