Door de knieen - Overspoor

Zonder dat ik me ook maar een moment zorgen over
de route had gemaakt en ik bovendien geen idee had
hoe lang onze wandeling geduurd had, kwam de boerderij
in zicht en een aantal kinderen rende ons schreeuwend
tegemoet.
Toen ik de dames voorstelde bij mijn voorstelling
voor het interieur van de bus Victor mee het toneel op
te nemen, moesten ze erover nadenken.
‘We zullen het aan de dokter vragen,’ zei Johanna.
Bij het afscheid streek ik Victor nog maar eens door
zijn zwarte krullen. Hij zei pardoes: ‘Eens word ik heilig
verklaard.’
‘Dan kom ik kijken!’ antwoordde ik prompt, en voor
de zoveelste keer die dag steeg er gejuich op.
53