Door de knieen - Overspoor

14
mijn vader nog. Ik dacht aan de overspannen dominee
terwijl ik werd ingehaald door een trein. Kan iemand
die waarlijk in God gelooft overspannen raken? God de
Vader, Jezus de Zoon en de Heilige Geest vormen een
drie-eenheid. Bij overspannenheid is de Geest niet
meer vaardig waardoor het geloof wordt ondermijnd.
Hoe overspannen was ik zelf op dat moment? In de
zin dat de geest ontbrak? Ik was veel op pad. Het verbaasde
me steeds meer dat de mensen in de zaal mij
geen moment zagen zoals ik mezelf zag.
Als een man die geen emotie meer kon toelaten, die de
ellende om zich heen steeds meer bekeek zoals een dokter
een patiënt. Als iets wat gediagnosticeerd moet
worden. Het huilen was mij net zo vergaan als het lachen.
Een lachende komiek is als een drinkende barkeeper.
Een huilende satiricus als een valsspelende pokeraar.
Mijn gevoel was dood.
Ik had er met niemand over gesproken dat ik Jonas een
bezoek ging brengen. Ook niet met mijn vrouw. Zij was
op haar manier bezig het verdriet te bezweren. We hadden
een paar jaar geleden een zoon van drie maanden
verloren. Op het waddeneiland waar hij een jaar eerder
verwekt was. Toen alles volmaakt leek.
Er ging geen dag voorbij of de beelden drongen zich
op: de kinderwagen in de trein, op de boot, voor de tearoom
in Oudeschild, in de bus, op het schelpenpad.
Naar het hotel geduwd door Lisa. Dan hoorde ik weer
die afschuwelijke kreet van de gewaarwording en
dacht vol weerzin en verwijt terug aan mijn onbeholpen
poging tot reanimatie. Met mijn veel te woeste
mond-op-mondbeademing moet ik het kind opgeblazen
hebben. Uit angst om de rest van mijn leven met
een schuldgevoel te blijven zitten weigerde ik autopsie.