Door de knieen - Overspoor

146
cars en die als verdwaalde mieren naar een parkeerplaats
zoekende auto’s is zelfs voor Lourdes uniek.
Geestelijken rennen rond met opgetrokken rokken.
Klokken luiden. Een eerste sirene weerklinkt. Er wordt
ook iets in de olie gebakken. Nekken rekken zich,
schouders wringen zich een weg. In alle talen gonzen
de vragen. Wat is er aan de hand, wat gaat er gebeuren,
waar en hoe laat?
Priesters, paters, kapelaans, nonnen, anders rotsen in
de branding van de zee van verlegen onwetendheid en
twijfel, kijken elkaar hulpeloos aan. Ze proberen de
mensen gerust te stellen. Het wachten is op de rector
die samen met de Vlaamse pastoor het protocol zal leiden.
Want behalve de ingewijden zijn er ook nog duizenden
bezoekers die van niets weten. Die zich beginnen af
te vragen: Wat is dat voor een hoofd? Waar is het? Wat
gaat ermee gebeuren?
De meeste passagiers die uit de bussen zijn gestapt,
bazuinen het verhaal nu rond. Het woord wonder dat
hier de wegen heeft uitgesleten begint zich rond te zingen,
voorzien van een nieuw verhaal. Het Ave-Maria
dat krakerig uit halfvergane luidsprekers klinkt wordt
overstemd door de blaaskapel uit Salies du Salat. Opgezweept
door de grote trom die op elke tel een felle
dreun krijgt, een halve tel later gevolgd door de bekkens.
Snackverkopers, ijsboeren en andere uitbaters van
toeristenbehoeften duwen hun handel schielijk in de
richting van het gedrang, niets lijkt gepland. Alles ontrolt
zich volkomen volgens het toeval, of zo men in
Lourdes wil doen geloven: volgens Gods plan. Het verhaal
gaat van mond tot mond en terug.
Een ongelukkig kind, niet meer dan een hoofd, van