Door de knieen - Overspoor

142
tend weg? Je weet dat Hank niet meedoet?’
‘Wat zei Johanna?’ wil Martha weten.
‘O, ze heeft verteld hoe zij het allemaal beleefd heeft.’
‘Ja, maar waarom doet ze net of ik dat niet heb meegemaakt.
Waarom zwijgt ze? Gaat zij morgen mee?’
‘Daar hebben we het niet over gehad.’
Ik pak mijn dekens. Martha vraagt: ‘Wat ga je doen?’
Ik antwoord: ‘Ik ga vannacht bij Victor slapen.’
‘Waarom?’
‘Om me beter te kunnen concentreren op wat ik morgen
zeggen ga.’
Martha glimlacht. Ze neemt kennelijk genoegen met
mijn uitleg.
‘Dan loop ik nog even met je mee,’ zegt ze.
We stommelen de trap op. Er gaat een deur krakend
open. Sprookje, modern toneelstuk, griezelfilm. Boven
aan de trap staat Benno. ‘Ik ben bang,’ zegt hij op de
rand van tranen.
‘Kom maar,’ zegt Martha, ‘dan stop ik je in.’ Ze verdwijnt
met Benno naar zijn kamer.
Als ze even later bovenkomt heb ik me al geïnstalleerd.
Victor ligt rustig te slapen.
‘Maak hem maar niet meer wakker,’ zeg ik, omdat ik
zie dat ze popelt om hem uit zijn bed te halen.
‘Tot morgen,’ zegt ze berustend. Ze doet het licht uit.
Ik trek de deken over mij heen. Terwijl ik naar Victors
regelmatige ademhaling luister begin ik te denken aan
wat ik morgen in de basiliek zou kunnen vertellen. Als
de eerste vogels de stilte van de nieuwe dag gaan verstoren
val ik in slaap.