Door de knieen - Overspoor

Ik heb Lisa een paar keer geprobeerd te bellen maar ze
is er niet. Misschien wordt het tijd mijn verzet tegen
het bezit van een mobiele telefoon te staken? Die dingen
blijken onmisbaarder dan een horloge.
Breekt mijn desinteresse voor de ander me nu op? Ik
heb me nooit eenzaam gevoeld omdat ik me altijd de
held voel in mijn verhaal. En als de held zich begint te
vervelen, of als het verhaal hem niet aanstaat, verzint
hij een nieuw verhaal. Maar in het verhaal waar ik nu in
zit ben ik een figurant. Wat voor rol speelt Hank? Eerst
de behulpzame medemens uithangen en zich dan vergrijpen
aan een meisje. Of heeft het een met het ander
te maken? Doet een mens nooit iets voor niets? Wat is
Martha’s belang om die processie door te drukken? En
is de Vlaamse pastoor de hoofdpersoon? Of blijft Victor
dat? De onnavolgbare, wonderbaarlijke Victor.
De brief ligt op mijn borst. Ik heb hem nu vier keer gelezen.
Er begint me iets te dagen over het koesteren van
mijn alibi om te kunnen blijven spelen. Als ik genoeg
heb van een probleem kan ik me altijd verschuilen. Het
is zo stil dat ik schrik als er geklopt wordt.
‘Ben jij dat, Lenie?’
‘Nee, ik ben het, Johanna.’
Ze stapt de kamer binnen met een fles rode wijn in de
hand en twee glazen. Ze draagt een door de was vergrijsd
extra large heren-t-shirt waar normaal is te
gek op staat en dat tot halverwege haar dijen reikt.
Omdat ze haar bril niet draagt kan ik voor het eerst haar
gezicht zien. Ze heeft een wipneus, smalle lippen en
diepliggende, vochtige ogen. En sproeten, zie ik als ze
dichterbij komt.
‘Wil je praten?’ vraag ik voorzichtig.
Ze heft de fles en de glazen in plaats van te vragen of ik
een glas wijn wil.
137