Door de knieen - Overspoor

kermis het plein in beslag heeft genomen. De opbouw
is in volle gang. Kleurige machines om de mensen eens
flink door elkaar te schudden. Het reuzenrad reikt niet
veel hoger dan de bomen. Hank maakt her en der een
praatje in schurend Frans dat erg geapprecieerd wordt.
Hij heeft zich in de korte tijd dat hij hier woont behoorlijk
weten in te burgeren. De dorpsbewoners lachen en
verbeteren zijn fouten met veel geduld.
Op het terras van café l’Harmonie zit een corpulente
heer in het zwart, omringd door lachende mannen in
grauwwitte interlockjes en blauwe tuinbroeken. Ze onderscheiden
zich van elkaar door de manier waarop ze
hun baret dragen. Er wordt al flink ingenomen. De
hand van de dikke heer schiet onhoog bij het zien van
Hank en hij roept met welluidende stem: ‘Goedemorgen!’
Geen twijfel mogelijk, dit is de Vlaamse pastoor. Zodra
ik hem zie verander ik opeens in die jongen die de
klas uitgestuurd is en naar de rector moet. Zijn autoriteit
is indrukwekkend. Ik moet het hoofd koel houden.
Er worden handen geschud en ça va’s uitgewisseld. De
Vlaamse pastoor neemt Lenie van top tot teen op en
zegt haar bij de schouders vasthoudend: ‘Et Dieu créa la
femme!’ De tuinbroeken lachen harder dan de grap verdient.
Een man met de baret diep over de ogen wijst de
Vlaamse pastoor op zijn celibaat. Opnieuw gelach.
Als ik door Hank aan de Vlaamse pastoor word voorgesteld
zegt hij stralend: ‘Ah, gij zijt den Hollander van
wie ik zoveel gehoord heb. Bienvenue.’ Hij wijst op zijn
kuit: ‘God straft onmiddellijk. Mes amis, attention!
Monsieur ici est un des grands hommes du théâtre aux
Pays- Bas!’
Hij is een stuk kleiner dan ik en heeft een blijmoedig
hoofd met vol grijs steil haar uitlopend in twee ouder-
123