Door de knieen - Overspoor

Ik keek onder mijn armen door. Ik had Lisa horen praten
en nu klonk er geritsel in de haag. Langzaam maar
zeker drong een pistool door de meidoorn heen. Een
pistool dat op mij gericht was.
‘U moet zich niet bewegen,’ werd me van achter de
heg bevolen. Ik herkende de stem van de agent die we
op het kerkhof gesproken hadden. Nu pas viel zijn
Zeeuwse accent me op.
‘Kenau hier!’ riep de agent.
De hond begon weer gevaarlijk te grommen. Ze zette
haar voorpoten aan weerszijden van mijn schouders. Ik
voelde wat kwijl in mijn nek druipen. Het beest was serieus,
ik kon niet anders concluderen.
‘Ik schiet haar in haar achterlijf.’
‘En als u mis schiet, wat dan?’
Dat was de stem van Lisa.
‘Dan hebben we een probleem.’
Uit het geluid van naderende brommers leidde ik af
dat de dorpsjeugd in aantocht was. Zo snel gaat het
nieuws in een dorp. Ik betrapte me op de gedachte dat
nu er zoveel bekijks kwam, ik er iets van moest proberen
te maken. Ooit had ik boven de piste van een circustheater
aan een touw gehangen. Meer dan twaalf meter
hoog. Ik was zo moe dat ik dacht: Ik laat me vallen. Wat
een dood! Angst overwinnen met fatalisme. Acteren
tot je er dood bij neervalt.
Ik slaakte de weerzinwekkendste kreet die ik in me
had en die tot in België gehoord moet zijn. Op hetzelfde
moment sprong ik vanuit mijn benarde positie overeind,
strekte mijn armen, wierp zo de hond van mij af
en liet me plat op de grond vallen. Er klonk een schot en
de hond plofte dood voor me neer.
Later in de auto, toen ik mijn onderbroek had uitgetrokken
en Lisa met een tissue wat bloedspetters uit
99