Wetenschappelijke ondersteuning bij de implementatie van een ...

Implementatie in de overige CIG
gebeurde bij de gezinnen in residentiële begeleiding telkens een VIB-opname. Gemiddeld wordt
twee uur per gezin uitgetrokken voor VIB (video-opname, voorbereiding terugkijkgesprek,
terugkijkgesprek met het gezin, verslag) waarna ook nog een multidisciplinaire bespreking rond
hechting volgt (ongeveer 30 minuten per gezin). Op deze multidisciplinaire bespreking wordt ook
ruimte gemaakt om de EAS te bespreken. Los van de VIB-opnames gebeuren ook regelmatig
observaties om bijkomende informatie over hechting en mentaliseren te verzamelen.
Het afnemen van eco- en genogrammen en het opstellen van de tijdslijn wordt veel minder frequent
geregistreerd (9-tal gezinnen).
Voor de gezinnen die mobiel begeleid worden, werd telkens één of twee gezinsdiagnostische acties
geregistreerd (naast de intake, betreft het hier dan een afname van een genogram of vendiagram).
Voor de residentiële begeleidingen lag het aantal geregistreerde gezinsdiagnostische acties
doorgaans veel hoger, variërend van één tot twaalf acties. In totaal werden voor de 23 gezinnen 94
acties geregistreerd (gemiddeld vier acties per gezin). Gezien niet voor alle gezinnen het traject
vanaf de intake geregistreerd werd, zijn deze gemiddelde cijfers evenwel weinig representatief. Het
aantal gezinsdiagnostische acties voor een gezin dat na de intake in begeleiding komt en met wie
een traject van VIB opgestart wordt, varieert van zeven tot twaalf. Ongeveer de helft van deze acties
zijn contactmomenten met het gezin; de andere helft betreft (team)overleg, voorbereiding van
gesprekken of verslaggeving. De acties zijn gespreid over een periode van drie tot vier maand.
Het gebruik van gestandaardiseerd testmateriaal is tot nog toe zeer beperkt gebleven. De
testbatterij werd aangekocht, maar op dit moment beperkt het gebruik van de instrumenten zich
nog tot sporadisch uitproberen en experimenteren. Hierbij wordt de kanttekening gemaakt dat 70%
van de doelgroep in De Merode gezinnen betreft met kinderen jonger dan twee jaar. Precies voor
deze groep zijn erg weinig diagnostische instrumenten beschikbaar. Dit roept ook de vraag op naar
de relevantie en de bruikbaarheid van de testbatterij. We gaan hier verder in dit hoofdstuk nog op in
(zie: Moeilijkheden en knelpunten).
Doelgroep
In principe wordt de huidige manier van werken nu toegepast bij alle gezinnen die de begeleiding
starten. De interactieve manier van werken met genogrammen is goed bruikbaar in de
studiowerking, omdat daar de kinderen ook ouder zijn en deze dan ook betrokken kunnen worden.
Bij tienermoeders met baby’s is dit moeilijker.
Ook wordt ervaren dat het aanbrengen van gezinsdiagnostiek over het algemeen minder
vanzelfsprekend loopt bij tienermoeders, mensen met een verstandelijke handicap, of mensen die
minder verbaal gericht zijn. Bij deze laatste subgroep blijkt VIB dan weer wel positieve resultaten op
te leveren.
“Er zijn wel een aantal mensen die tijd nodig hebben om hen te motiveren ermee in te
stappen. Ik kan niet zeggen dat er echt weerstand is, maar toch wel een zekere schroom.
(...) Maar het goede is dat, omdat blijkt dat het werkt, een meerwaarde is, het wel lukt om
dit te verkopen aan de gezinnen. We maken een verslag op van wat er gefilmd is, wat is de
analyse, wat komt eruit. Dat wordt dan wel positief onthaald, want ouders vinden dit vaak
zeer leerrijk.”
95