Wetenschappelijke ondersteuning bij de implementatie van een ...

94 Eindrapport implementatie gezinsdiagnostiek CIG
met de opgedane kennis uit de vormingen en toepassing van de ontwikkelde instrumenten/
methodieken. De aangeboden kaders worden gehanteerd tijdens teambesprekingen. Zo werd in de
eerste fase van het implementatieproces systematisch ingegaan op het gebruik en de interpretatie
van de EAS-schaal.
Op stafniveau wordt, op basis van de informatie die uit de teams terugkomt, gereflecteerd over de
vraag of er echt sprake is van implementatie (bvb. is de basishouding aanwezig) en worden waar
nodig, in functie van de mogelijkheden en de reeds aanwezige ankerpunten in het team,
aanpassingen gedaan. Pas dan wordt overgegaan naar een volgende implementatiefase.
Taakverdeling
Op dit ogenblik zijn vooral de kwaliteitscoördinator en een ander staflid de sturende krachten achter
gezinsdiagnostiek. Naar de toekomst toe uit zich de noodzaak een extra personeelskracht in te
zetten die voldoende tijd heeft om het formele testmateriaal meer in detail te bestuderen en zich in
de toepassing ervan te verdiepen.
Basiswerkers zijn in belangrijke mate betrokken bij gezinsdiagnostiek, bijvoorbeeld voor het maken
van opnames in functie van VIB, het voorbereiden en uitvoeren van het terugkijkgesprek (dit gebeurt
ook soms door een teamverantwoordelijke). Meer dan vroeger worden er verschillende
personeelsleden betrokken bij de beeldvorming / VIB.
Zoals eerder vermeld zal in de toekomst ook een werkgroep samengesteld worden waarin de
teamverantwoordelijken van de verschillende deelwerkingen vertegenwoordigd zijn. De bedoeling is
om tegemoet te komen aan de vragen uit de praktijk: welke methodiek is het meest geschikt
gegeven een bepaalde situatie; welke kennis en kunde heb ik als begeleider nodig om zo goed
mogelijk te kunnen werken? Van daaruit zullen meer concrete antwoorden geboden kunnen worden
over taakinvulling van het personeel met het oog op gezinsdiagnostiek.
Stand van zaken
Momenteel worden vooral de EAS-schalen, de observatieverslagen, de tijdslijn en de eco– en
genogrammen gebruikt en dit zowel in de residentiële begeleiding (tienermoeders) als in de
studiowerking. Daarnaast neemt VIB een centrale rol in binnen het proces: er werd erg veel tijd en
energie geïnvesteerd in het (verder) implementeren van het werken met video-interactiebegeleiding
om de ouder-kind – relatie te verkennen. Daar waar deze methodiek vroeger beperkt bleef tot
slechts een aantal gezinnen in de residentiële hulpverleningscontext, werd het gebruik ervan
uitgebreid tot (quasi) alle gezinnen die residentieel in begeleiding zijn. Ook in de mobiele
hulpverlening wordt intussen reeds met video-interactiebegeleiding gewerkt, hoewel dit in deze
context (nog) beperkt blijft omwille van tal van praktische belemmeringen (te weinig personeel in
het algemeen en te weinig opgeleid personeel). Filmen in de thuis/ privécontext van het gezin is ook
volledig anders dan in een residentiële context en roept meerdere vragen op, zoals waar stelt men
het videomateriaal op, wat als er bezoek komt, ….
Voorgaande bevindingen worden bevestigd door de registratiegegevens uit de periode mei –
augustus 2010 die door de medewerkers van De Merode aangeleverd werden. Gegevens werden
verstrekt over gezinsdiagnostische acties bij 41 verschillende gezinnen, waarvan 23 gezinnen in
residentiële begeleiding en 18 gezinnen in mobiele begeleiding. Op slechts enkele uitzonderingen na