Wetenschappelijke ondersteuning bij de implementatie van een ...

Implementatie in CIG Ten Anker
(3) Tegen het voorjaar van 2010 wordt de module gezinsdiagnostiek aangepast volgens de
feedback die van cliënten en medewerkers komt.
Er zijn, op basis van de ervaringen opgedaan tijdens het implementatieproces in Ten Anker, weinig
indicaties dat het oorspronkelijk ontwikkelde theoretisch model voor de module gezinsdiagnostiek
moet wijzigen. Wel werd duidelijk dat afname van de NOSI (Nijmeegse Ouderlijke Stress Index) niet
bij alle gezinnen een optie is: één van de aangevoerde argumenten is bijvoorbeeld de leeftijd van de
kinderen. De NOSI richt zich tot ouders met kinderen ouder dan 2 jaar, terwijl een aanzienlijke groep
ouders die begeleid worden in de CIG net jongere kinderen hebben (zie ook Soyez et al, 2009). Het is
dan ook niet aangewezen om deze test als een standaard mee op te nemen bij het opstellen van de
krachten-klachtenanalyse. Gestandaardiseerde tests voor ouders van zeer jonge kinderen (< 2 jaar)
zijn evenwel onbestaand (zie inventarisatie gezinsdiagnostische instrumenten, Verstichele et al.,
2008), waardoor het ook niet aangewezen is om een ander instrument als alternatief naar voor te
schuiven.
Doorheen het implementatieproces werden wel verschillende elementen aangebracht door
medewerkers die aanleiding gaven tot een bijsturing van het draaiboek. De meeste van deze
elementen kunnen globaal onder gebracht worden onder twee centrale elementen: tijd / timing en
taakverdeling.
“Begeleiding ervaart tijdsnood om verslagen bij te houden. Als er meer moet worden
geregistreerd moet dit wel heel functioneel kunnen.” (verslag team studio, 18 maart 2010)
“De werkdruk is serieus verhoogd sinds gezinsdiagnostiek. Er komt veel meer papierwerk aan
te pas. En er zijn niet meer uren vastgekoppeld, dus dat is zeker een grote frustratie.”
(diepte- interview stafmedewerker Ten Anker)
Het gebrek aan tijd komt in verschillende contexten en op verschillende echellons terug (registraties
en logboekverslagen). De dagelijkse begeleiding mag niet in het gedrang komen. De discussie rond
tijdsgebrek vertaalt zich ook naar een discussie over timing van de verschillende stappen in het
draaiboek.
“De staf wil graag een antwoord op de vraag: wat moet er voor gezinsdiagnostiek binnen de
vier weken gebeuren.” (verslag stafvergadering in logboek onderzoeksmedewerkster, 19
oktober 2009).
“[X] merkt op dat de tijd dit in het stappenplan (versie 9/11) voorzien wordt om testen af te
nemen zeer beperkt is. (...) Het stappenplan moet in elk geval een realistische inschatting
zijn. Eén week voor testing is wel bijzonder weinig. De werkdruk kennende, dienen er
minstens twee weken worden uitgetrokken” (verslag stafvergadering in logboek
onderzoeksmedewerkster, 16 november 2009).
De ervaringen wijzen uit dat het moeilijk haalbaar lijkt om het volledige proces te doorlopen binnen
de oorspronkelijke vooropgestelde termijn van 16 à 17 weken. Op basis van de registratiegegevens
79