Wetenschappelijke ondersteuning bij de implementatie van een ...

76 Eindrapport implementatie gezinsdiagnostiek CIG
gegeven door de verantwoordelijke van de mobiele dienst eind januari. Hierin wordt het mensbeeld
van gezinsdiagnostiek voorgesteld als fundamenteel verschillend van het mensbeeld waaruit de
mobiele begeleiding vertrekt (mobiele begeleiding: mens = subject; gezinsdiagnostiek: mens =
object).
“Gezinsdiagnostiek kan een constructieve aanvulling zijn in het werken met het subject maar
is niet “DE” manier van werken. Is één van de manieren van werken. Wanneer de organisatie
kiest om gezinsdiagnostiek tot “DE” manier van werken te maken, zijn we geen centrum voor
integrale gezinsondersteuning meer, maar een gezinsdiagnostisch centrum. Tot nader order
is dit nog niet het geval” (powerpoint-presentatie verantwoordelijke mobiele begeleiding, 29
januari 2010)
Ondanks het feit dat verder in de presentatie aangehaald wordt dat één van de taken van een
mobiele begeleider is om “methodieken aan te bieden (praktisch, duplopoppen, genogrammen,
zwangerschapsspel, testen enz.) om op die manier inhoud te geven aan een proces
gezinsdiagnostiek” (powerpoint-presentatie verantwoordelijke mobiele begeleiding, 29 januari
2010), is het besluit toch dat gezinsdiagnostiek geen verrijking lijkt van de werking omdat het andere
taken verhindert of in de weg staat.
“Wat heb ik geleerd van de implementatie van gezinsdiagnostiek in studio’s en leefgroep? Te
weinig ruimte, wat wil zeggen dat begeleiders hun werk niet goed kunnen doen omdat ze een
wezenlijk onderdeel van hun job niet kunnen uitvoeren, namelijk: denken, impasse, niethandelen,
enz... Hoe kunnen we niet in deze val trappen?” (powerpoint-presentatie
verantwoordelijke mobiele begeleiding, 29 januari 2010)
Begin april komt er een overleg om de bruikbaarheid van het draaiboek (zie verder) dat ontwikkeld
werd binnen de studio- en de leefgroepwerking aan te passen aan de mobiele werking. Er wordt
beslist om de manier van werken grotendeels over te nemen voor de mobiele werking, maar de
timing wordt aangepast en er is discussie over een aantal fundamentele elementen in het draaiboek
(opstellen krachten-klachtenanalyse; afname testen). De discussie gaat terug op dezelfde
weerstanden die eerder ook al verwoord werden.
“[X] wenst een voor hem praktisch instrument, zodat hij niet teveel in de situatie komt
waarbij hij meer nadenkt over waar de info die de cliënt brengt moet staan, eerder dan dat
dit het verhaal van de cliënt weerspiegelt en de aandacht hierop gehouden kan worden. (...)
Te weinig ruimte voor het narratief verhaal.” (verslag stafvergadering mobiele begeleiding, 1
april 2010)
En verder:
“In de vergadering start de discussie over wie in staat geacht wordt om testen te doen? Er
wordt aangegeven dat het twee aparte stielen, twee aparte taken zijn die eigenlijk los van
elkaar gezien moeten worden. Is het geïndiceerd om in het begeleidingsproces testen te
kunnen doen?” (verslag stafvergadering mobiele begeleiding, 1 april 2010)