Wetenschappelijke ondersteuning bij de implementatie van een ...

74 Eindrapport implementatie gezinsdiagnostiek CIG
onderzoeksproject en deze werkwijze reeds toegelicht wordt in de paragraaf “methodologie” van dit
hoofdstuk.
Verloop van het implementatieproces
Doelstellingen
Naast een algemene, maar erg brede doelstelling (“het is de bedoeling dat de medewerkers van CIG
Ten Anker in de periode tussen mei 2009 en april 2010: de module ‘gezinsdiagnostiek’ leren kennen;
samen met de projectcoördinator en onderzoeksploeg nadenken over hoe ‘gezinsdiagnostiek’ kan
ingezet worden voor een optimale begeleiding van gezinnen; concrete acties in het kader van
‘gezinsdiagnostiek’ ondernemen en daarbij feedback krijgen van de projectcoördinator en
onderzoeksploeg”) (implementatieplan Ten Anker, 10 juni 2010), werden in het implementatieplan
een aantal meer concrete korte- en langetermijndoelstellingen geformuleerd.
Deze doelstellingen werden allen – zij het over een langere tijdsperiode dan aanvankelijk beoogd –
in voldoende mate bereikt. We bespreken hieronder de vooropgestelde langetermijndoelstellingen
en schetsen hoe deze gerealiseerd werden.
(1) Tegen het voorjaar van 2010 kan de aangepaste module gezinsdiagnostiek een geëigend
onderdeel van de werking van het CIG worden, mits tegemoet gekomen wordt aan een
aantal handelingsvoorwaarden.
Deze doelstelling is zeer centraal komen te staan in het implementatie-proces in Ten Anker mede te
door het feit dat de implementatie van gezinsdiagnostiek aangegrepen werd om de werking van Ten
Anker (deels) te herdenken. De directie was een belangrijke drijvende factor in dit geheel: zij was
van bij het begin zeer sterk betrokken en / of aanwezig bij alle overleg aangaande gezinsdiagnostiek.
“[De directrice] sluit zich aan bij de visie van de raad van bestuur en wenst zelf ook zoveel
mogelijk betrokken te worden bij de implementatie van de module gezinsdiagnostiek.”
(logboekverslag onderzoeksmedewerkster, 7 mei 2009).
Hierdoor werd ruimte gecreëerd om dingen uit te proberen. Medewerkers werden enerzijds
gerustgesteld en anderzijds gestimuleerd om na te denken in de richting van verandering.
“Er wordt tegenover de medewerkers benadrukt dat het project geen negatieve invloed zal
hebben op het personeelsbestand; de begeleiders hoeven niet te vrezen voor hun job. Het
project kan enkel de werking van het CIG ten goede komen. Het dient gezien te worden als
een unieke kans om de werking diepgaander uit te bouwen.” (verslag teamvergadering in
logboekverslag onderzoeksmedewerkster, 7 mei 2009).
Deze geruststelling was belangrijk. Zowel uit de voorstudie (Soyez et al., 2009) als uit een individuele
bevraging door de projectcoördinator ad interim in de maand juni bleek immers dat onder een
aanzienlijke groep personeelsleden ongerustheid heerste over de implementatie van
gezinsdiagnostiek en de gevolgen hiervan voor het team.