Wetenschappelijke ondersteuning bij de implementatie van een ...

Implementatie in CIG Ten Anker
Van alle interviews (zowel met stafmedewerkers als met gezinnen) werd een audio-opname
gemaakt, die achteraf letterlijk uitgetikt werd. Twee gezinnen gaven aan dat zij geen audio-opname
wilden; in deze gevallen werden nota’s genomen tijdens het gesprek.
Gegevensanalyse
In de laatste maanden van de implementatiefase werden de verschillende hierboven opgesomde
informatiebronnen (informatie uit verslagen, informatie uit het logboek van de onderzoeksploeg,
registratiegegevens van de verschillende stafmedewerkers, informatie uit de participerende
observatie, informatie uit de evaluatiegesprekken met stafmedewerkers en gezinnen) gebundeld.
Deze gegevens werden onderworpen aan een uitgebreide inhoudsanalyse, waarbij gebruik gemaakt
werd van het software-programma N-Vivo 8. Gezien de grote hoeveelheid materiaal nam deze
analyse heel wat tijd in beslag. Voor wat betreft de beschrijving van de implementatieprocessen
werd de informatie gescreend op belangrijke thema’s volgens een chronologisch tijdsperspectief. De
bereikte resultaten worden beschreven volgens een aantal categorieën zoals gehanteerd in het
implementatieplan dat van CIG Ten Anker.
Resultaten
Sectorale context
De implementatie van de module gezinsdiagnostiek in CIG Ten Anker kan niet gezien worden als een
geïsoleerd traject. Het project gezinsdiagnostiek werd immers van bij de start gedragen door vijf
verschillende CIG. Het is daarom belangrijk om het implementatieverhaal van elk CIG te schetsen
tegen de achtergrond van ontwikkelingen op sectoraal niveau.
In de voorafgaandelijke projectfase werd een situatieschets gemaakt om na te gaan in welke mate
de randvoorwaarden om tot implementatie over te gaan, vervuld waren. Hieruit bleek dat vooral
een aantal factoren samenhangend met de sector (c.q. duidelijkheid omtrent de uiteindelijke
doelstellingen, informatieverspreiding over richtlijn, structuur voor informatievoorziening over
invoering van het protocol) niet optimaal scoorden. Hierbij werd evenwel opgemerkt dat de sector
voor een correcte informatie-overdracht zelf ook afhankelijk is van de hogere administratie (Kabinet
Gezin, Welzijn en Volksgezondheid), die in principe de primaire opdrachtgever is. Er werd besloten
(p.24) dat “nauw overleg tussen de sector en de hogere administratie onontbeerlijk [is], zodat zo
snel mogelijk duidelijkheid bestaat over wederzijdse verwachtingen en te ondernemen stappen.”
Tijdens een eerste bijeenkomst van het directiecomité (15 juni 2009) volgend op de start van de
huidige projectfase, wordt het belang van dergelijk overleg nog duidelijker. Er heerst behoorlijk wat
weerstand, die niet alleen voortvloeit uit onduidelijke einddoelstellingen, maar in de eerste plaats
geënt lijkt op financiële noden.
69