Wetenschappelijke ondersteuning bij de implementatie van een ...

Opleiding en vorming
beperkingen, een goede, vlot bereikbare locatie te vinden die voldoende groot was en ook voorzien
was van het nodige audio-visueel materiaal voor presentaties.
In de derde plaats leidde het gezamenlijk aanbod ertoe dat er, op de inleidende dagen, met grote
groepen gewerkt moest worden. Het aanbieden van vorming aan grote groepen is echter geen
sinecure, noch voor de cursisten, noch voor de spreker. Immers: hoe grote de groep, hoe minder
mogelijkheden er doorgaans zijn voor onderlinge interactie en afstemming op de behoeftes van de
verschillende deelnemers. Op deze inleidende dagen was er bovendien een mix van basiswerkers en
stafmedewerkers/ coördinatoren aanwezig. Beide groepen hadden andere inhoudelijke
verwachtingen. Het lijkt er op dat vooral basismedewerkers wat in de kou zijn blijven staan: zij
verwachtten vooral concrete handvaten, praktische tips en oefeningen. Net deze elementen
kwamen op de algemene vormingsdagen in mindere mate aan bod. Anderzijds had het feit dat
basismedewerkers uit verschillende CIG samengebracht werden voor deze vormingen ook een
positief effect: ervaringen konden uitgewisseld worden en het versterkte het gevoel bezig te zijn met
een gemeenschappelijk project.
Aansluitend bij voorgaand punt is het mogelijk dat een aantal personen op de vorming aanwezig
was, terwijl het voor hen niet duidelijk was waarom. Doordat de CIG relatief ‘onvoorbereid’ in het
vormingstraject stapten (i.e. vooraleer per CIG een duidelijk implementatieplan ontwikkeld was),
was het bij de start van het vormingstraject nog niet duidelijk wie welke taak zou opnemen in het
kader van gezinsdiagnostiek. Hierdoor was er soms twijfel over welke personeelsleden de vorming
best zouden volgen. Volgende vaststelling in Ten Anker is hiervoor illustratief:
“Nu heerst er een gevoel dat iedereen in alles gevormd wordt, terwijl dit niet de bedoeling is.
Begeleiders moeten duidelijk weten: Waar moet ik goed in worden? En ook: Wat valt buiten
mijn bevoegdheid?” (logboekverslag onderzoeksmedewerkster, 8 oktober 2009)
Om nog grotere groepen te vermijden werd gewerkt met een maximaal aantal deelnemers (60
personen voor de algemene vormingsdagen, 15 personen voor de verdiepingsdagen). Aanvankelijk
werden deze maximale aantallen evenredig verdeeld over de vijf CIG (15 personen per CIG voor
algemene vormingsdagen, 3 personen per CIG voor verdiepingsdagen). Het grootste CIG (De
Merode) pleitte in de loop van het vormingtraject voor een proportionele verdeling, die rekening
hield met het aantal personeelsleden in elk CIG. Op basis van mondeling overleg werd getracht een
oplossing te vinden voor deze vraag.
Inhoudelijke kanttekeningen
Voor de inhoudelijke invulling van de verdiepingsmodule werd gekozen om te werken met externe
experten. Het ging hier telkens om autoriteiten op hun vakgebied, die op de hoogte zijn van recente
wetenschappelijke inzichten aangaande het thema maar ook een sterke voeling en/ of verankering
hebben in de praktijk. Bovendien waakte de onderzoeksploeg er over dat de aangesproken experten
zich konden vinden in de gehanteerde visie op gezinsdiagnostiek zoals aangeboden in de
basismodule (m.n. handelingsgerichte diagnostiek) en ook een goede reputatie genoten als trainer/
opleider. Er kan gesteld worden dat we er in geslaagd zijn om hierdoor een inhoudelijk sterke
vormingsmodule aan te bieden, zoals ook weerspiegeld (werd) in de evaluaties van de deelnemers.
Toch zijn ook op vlak van het inhoudelijk aanbod nog enkele opmerkingen toe te voegen.
59