Wetenschappelijke ondersteuning bij de implementatie van een ...

Opleiding en vorming
De deelnemers aan de tweede vormingsdag kregen de opdracht mee te oefenen met de besproken
methodieken. Het opzet van de verdiepingsdag was meer praktijkgericht: er werden heel wat
verschillende oefeningen in kleinere groepjes uitgevoerd, waarbij hoofdzakelijk gewerkt werd met
eigen casusmateriaal dat door de deelnemers werd meegebracht. De opleider schetste ook nog het
gebruik van een aantal aanvullende methodieken (Tree of Life, werken met kernkwadranten) die
vervolgens ook ingeoefend werd door de deelnemers.
Evaluatie
De eerste vormingsdag werd gevolgd door 41 personeelsleden; het betreft 15 personen uit De
Merode, 11 uit Ten Anker, 9 uit Huis Ter Leye, 3 uit Tamar en 3 uit Vogelzang. Gezien de
onderzoeksmedewerkster na februari 2010 slechts een beperkt aantal uur beschikbaar was, werden
geen evaluatieformulieren verspreid en verwerkt. De evaluatie beperkt zich hierdoor tot kwalitatieve
informatie uit de documentanalyse en het logboek.
Inhoudelijk werden vooral de oefeningen, meer bepaald het aanbrengen en uitwerken van (eigen)
casusmateriaal, enthousiast onthaald, zoals blijkt uit volgende getuigenissen:
“Werken met genogrammen is het eigenlijk zoeken naar een taal waar mensen zelf mee
aan de slag kunnen. Dit is veel waardevoller dan de taal van de hulpverlener opleggen aan
het gezin.”
“Werken met genogrammen en post-it briefjes is niet alleen heel leuk, maar creëert ook
onverwachte wendingen. We gaan naar rijke verhalen, in plaats van probleemverhalen.
Post its zijn ook heel erg creatief, mogelijks als huiswerk. Ze kunnen heel goed werken als
middel om het positieve in te brengen, te laten circuleren.”
Echter, naast het enthousiasme omtrent de besproken methodieken werden ook enkele
bemerkingen genoteerd; deze waren veelal gerelateerd aan restricties in de werkcontext en de
specificiteit van de doelgroep:
“Moeilijk implementeerbaar: teveel werk, te weinig tijd, ruimte en mogelijkheden. Er wordt
reeds gewerkt met krachten van het gezin, maar echt de tijd vinden om met de jongere
apart te werken is moeilijk.”
“We vangen moeders op met kinderen. Het is echter ook belangrijk om samen te zitten met
de omgeving. Wanneer doe je dit, hoe doe je dit, want als hulpverlener heb je ook een
verantwoordelijkheid om geen zaken zomaar onbeheerst open te leggen. Hoe koppel je het
genogram terug naar gezin, naar team, hoe bespreek je dit met het gezin?”
De groepsgrootte tijdens de eerste vormingsdag (41 personen) vormde voor een aantal personen
een struikelblok. Sommige deelnemers gaven aan dat de inhoud weliswaar positief werd bevonden,
maar dat het nog te oppervlakkig bleef.
Op de tweede vormingsdag waren 19 personen aanwezig. Ook nu werd de inhoud overwegend
positief bevonden. De kleinere groepsgrootte sprak duidelijk aan: deelnemers gaven aan meer
55