Wetenschappelijke ondersteuning bij de implementatie van een ...

20 Eindrapport implementatie gezinsdiagnostiek CIG
gevraagd om enerzijds het proces in het algemeen te beoordelen en anderzijds elk instrument
afzonderlijk. Er werden zes ouders bevraagd (voor een volledig overzicht: zie Verstichele et al.,
2008). De ouders waren algemeen erg tevreden: de gebruikte methodieken worden positief
onthaald en als zinvol ingeschat. Eén ouder geeft aan dat de testen soms wat te ‘beperkend’ zijn.
Deze persoon heeft het gevoel meer te willen vertellen dan in de testen aangegeven kan worden.
Over de duur en de inhoud van de gebruikte instrumenten en methoden zijn de ouders eveneens
tevreden. Eén geformaliseerde diagnostische actie (bvb. testafname, opstellen genogram, ...),
ingekaderd in een ruimer begeleidend geheel, lijkt voor de meeste ouders optimaal. Sommige
gestandaardiseerde tests leveren wel een aantal moeilijkheden op (bijvoorbeeld: niet van toepassing
op de specifieke gezinssituatie). Tot slot wordt ook duidelijk dat het feit dat een aantal tests enkel in
het Nederlands beschikbaar is, problemen kan opleveren bij anderstalige ouders. Gezien de
begeleiding van gezinnen van allochtone origine deel uitmaakt van de dagelijkse realiteit van de CIG,
is dit een belangrijk aandachtspunt.
Ondanks het feit dat het pilootproject relatief beperkt was in omvang, blijkt reeds dat door het
initiëren van gezinsdiagnostiek een aantal duidelijke verwachtingen gecreëerd worden bij gezinnen,
zoals bijvoorbeeld: hoop op een uitweg, hoop dat op basis van gezinsdiagnostiek nieuwe handvatten
aangereikt zullen worden om verder te kunnen; de verwachting dat gezinsdiagnostiek een
(ver)nieuw(end) beeld schetst van het gezin; de verwachting dat de testen informatie zullen
aangeven rond zaken (en eventueel ook gedragingen) die kunnen verbeteren of waarrond gewerkt
kan worden.
Situatie bij de start van de implementatie: bevraging van de individuele CIGmedewerkers
Het tweede grote deel van het project, het implementatietraject, beoogde het hierboven
beschreven theoretisch voorstel effectief in de CIG-praktijk te implementeren. In een eerste fase van
het implementatietraject werd een groot aantal medewerkers schriftelijk bevraagd, ten einde zicht
te krijgen op (onder andere) de vormingsnoden en implementatieverwachtingen (voor een volledig
overzicht: zie Soyez, Smet & Broekaert, 2009). Uit deze bevraging komt naar voor dat de
meerderheid van de medewerkers (76,9% of 50/65 respondenten) een duidelijke meerwaarde ziet in
gezinsdiagnostiek. Ook de interesse voor participatie in de module gezinsdiagnostiek bij
personeelsleden is vrij groot. Het merendeel van de personeelsleden (N= 44) geeft aan graag
informatie te willen verzamelen aan de hand van gesprekken, genogram of observaties. Deze
antwoordcategorieën liggen in de lijn van de verwachtingen, aangezien deze methodieken reeds in
de huidige CIG-werking toegepast worden. Toch is er ook bij heel wat personen interesse om een rol
op te nemen door gebruik te maken van nieuwe(re) elementen uit de module gezinsdiagnostiek:
bijna de helft van de respondenten (N= 31) geeft aan informatie te willen verzamelen aan de hand
van gestandaardiseerde testen, 28 personeelsleden willen een bijdrage leveren door bevindingen
vanuit vertaling naar het handelingsplan toe en ongeveer 1 op 3 (N= 25) wil een bijdrage leveren aan
de verslaggeving omtrent gezinsdiagnostiek. Tot slot kwam er op basis van deze bevraging ook naar
voor dat er reeds vrij veel diagnostische methoden en technieken gehanteerd worden in de CIG,
maar dat deze niet altijd op een gestructureerde manier gehanteerd worden. Vragenlijsten en tests
worden evenwel uiterst zelden ingezet.
Op basis van voorgaande kan besloten worden dat er inhoudelijk zeker een draagvlak is voor
implementatie van gezinsdiagnostiek in de CIG. Anderzijds dient het interactie-effect dat optreedt