Wetenschappelijke ondersteuning bij de implementatie van een ...

160 Eindrapport implementatie gezinsdiagnostiek CIG
Bijlage V: Werkdocument supervisie
Supervisie voor stafmedewerkers CIG in het kader van implementatie
gezinsdiagnostiek
Intern werkdocument m.b.t. opzet van supervisie-bijeenkomsten - 6/2/2010
Algemeen: wat is de bedoeling?
In eerste instantie moeten we ons afvragen wat we met deze bijeenkomsten willen bereiken.
We nemen de conceptuele definities uit het eindrapport ‘Ontwikkeling van een module
gezinsdiagnostiek – aanvullende diensten’ (Soyez, Smet & Broekaert, 2009, pp. 63 -64) als
uitgangspunt.
“Supervisie is een methode waar systematisch leren vanuit de praktijkervaring wordt beoogd. Er
wordt op geregelde tijdstippen een leergesprek georganiseerd, waarin onder leiding van een
supervisor, de werkervaringen door de verschillende betrokkenen (c.q. de supervisanten) worden
nabesproken en “nageproefd”. Dit alles moet het mogelijk maken dat de betrokkenen zich beter
voelen in hun beroepsvel en dat het beroepsmatig functioneren wordt geoptimaliseerd (Stevens,
Coenjaerts & Van Hoorebeek, 1998). Het gaat hier over een individueel leertraject, waarbij de
deelnemers meestal reflecteren over hun eigen werkstijl en persoonlijke leervragen.”
In tegenstelling tot supervisie, is er bij intervisiebijeenkomsten geen externe supervisor betrokken.
Kessels (www.Kessels-Smit.nl) definieert intervisie als “een regelmatig, middels bepaalde methoden,
gestructureerd overleg ten behoeve van het bespreken, verhelderen en bewerken van individuele
en/of gemeenschappelijke werkproblemen.” Vragen en problemen uit de dagelijkse werkpraktijk
staan hier dus centraal. Tijdens de intervisiebijeenkomst brengen deelnemers vraagstukken in, in de
vorm van cases, al dan niet ondersteund door video-opnamen. Deze ervaringen worden stuk voor
stuk besproken. De ‘eigenaar’ bepaalt hoe lang en diepgaand zijn casusbespreking duurt.”
Op dit ogenblik in het implementatie-proces gaat het vooral om inhoudelijke vragen rond de
uitbouw van GD in de praktijk en niet zozeer om persoonsgebonden aspecten. Expertise-input van
buitenuit is evenwel gewenst / noodzakelijk, gezien alle teams nog in een opstartfase van
gezinsdiagnostiek zitten.
Samenvattend kan gesteld worden dat we hier, in de combinatie beogen van super- en intervisie:
we werken met een supervisie-structuur (extern leider), maar inhoudelijk ligt de nadruk in eerste
instantie “gemeenschappelijke werkproblemen” met betrekking tot GD. Dit betekent niet dat
persoonlijke werkervaringen niet kunnen gebracht worden, maar het is zeker niet de eerste
doelstelling van de supervisie-bijeenkomsten die nu opgestart worden.
Vormgeving van de supervisie-bijeenkomsten en afspraken
Ook hier vertrekken we opnieuw van het eindrapport ‘Ontwikkeling van een module
gezinsdiagnostiek – aanvullende diensten’ (Soyez, Smet & Broekaert, 2009), waarin een aantal
randvoorwaarden voor de uitbouw van een super- en intervisie structuur opgesomd staan. We