Wetenschappelijke ondersteuning bij de implementatie van een ...

122 Eindrapport implementatie gezinsdiagnostiek CIG
NVOS, SSL). In drie gezinnen werden ook de kinderen betrokken bij de gezinsdiagnostische acties
(opstellen tijdslijn en/of genogram, FRT).
Ervaringen van de gezinnen
Algemene ervaringen met gezinsdiagnostiek
Uit de gesprekken met de gezinnen blijkt een grote tevredenheid, zowel met betrekking tot de
hulpverlening in het CIG in het algemeen als met de manier waarop de beeldvorming over gezinnen
tot stand komt. Verschillende gezinnen geven aan dat ze het feit dat er naar informatie gevraagd
wordt, zien als iets wat inherent deel uitmaakt van een hulpverleningstraject.
“Als ze mij nog dingen zouden vragen, dan zou ik daar aan meewerken. Dat is nu eenmaal de
keerzijde van de medaille. Wie geholpen wil worden, die moet er iets voor over doen” (gezin
4)
“Het was wel moeilijk voor mij, want ik heb mezelf nog nooit echt bloot gegeven. Het was
veel en confronterend. Maar ik heb het wel gedaan omdat ik weet dat ik hulp nodig heb.”
(gezin 2)
“De gesprekken in het begin waren ook echt noodzakelijk. Zo kregen ze inzicht en ik heb
daar ook echt deugd van gehad.” (gezin 12)
Hierdoor is de bereidheid om te participeren in gezinsdiagnostische acties groot. Het aantal acties
wordt doorgaans als voldoende ervaren. Door de uitgebreide bevraging, hebben de gezinnen het
gevoel dat het beeld dat van hen gecreëerd wordt klopt met de realiteit of minstens met het beeld
dat het gezin van zichzelf heeft.
I: “Heb je het idee dat ze hier in [X] een goed beeld hebben op hoe dat jij bent, hoe jouw
relatie is met je dochter, hoe zij daarnaar kijken, ... dat dat juist is? Vind je dat dat klopt, dat
dat ok is?”
“Ja, ja ja ja. Ook naargelang de testen en al die dingen die ze gedaan hebben met mij, weten
ze echt hoe ik in elkaar zit. En ze weten ook de waarheid door de testen eigenlijk een beetje.
En ze weten echt hoe dat ik ben hé. Ja, ze kijken wel positief naar me nu.” (gezin 1)
“Klopt het beeld dat men hier van uw gezin heeft met de manier waarop jullie jezelf zien?”
“Ja, we zijn wie we zijn en dat hebben ze hier ontdekt. De begeleiding zegt: ‘zo zie ik jou’, en
dat klopt wel. Ik denk dat ze me hier best goed kennen.” (gezin 12)
“Ze weten wel veel. Het beeld klopt”. (gezin 2)
De hulpvraag waarmee de gezinnen in begeleiding komen speelt evenwel een belangrijke rol in de
manier waarop ouders naar beeldvorming en gezinsdiagnostiek kijken. Wanneer er van buitenuit