Wetenschappelijke ondersteuning bij de implementatie van een ...

112 Eindrapport implementatie gezinsdiagnostiek CIG
De verdere toepassing van het draaiboek zal uitwijzen welke timing realistisch is en hoe deze kan
worden aangepast. Zoals beschreven in Hoofdstuk 4 is ook in Ten Anker zelf de timing nog voorwerp
van discussie.
Gezinsdiagnostiek en integrale hulpverlening
In het algemeen scharen de CIG zich achter de visie dat diagnostiek en begeleiding onlosmakelijk
met elkaar gelinkt zijn. De krachten-klachtenanalyse vormt een centrale spil in het gehele traject.
Deze analyse wordt opgesteld op basis van het model van Hellinckx, waarin de ouder-kind relatie
centraal staat. Hierdoor bestaat de vrees dat de module gezinsdiagnostiek te veel nadruk legt op
deze ouder-kindrelatie en het integrale aspect van de begeleiding uit het oog verloren raakt.
“We zijn Centra INTEGRALE gezinszorg: het integrale gaat er wel wat van af, als we ons
zozeer op de ouder-kind –relatie richten. Dat merken we wel al.” (verslag intervisie directiestaf
27 januari 2010)
Aansluitend hierbij gingen verschillende CIG op zoek naar hoe ze deze inhoudelijke verfijning konden
realiseren. Op die manier kon de module gezinsdiagnostiek beter aansluiting vinden bij de integrale
visie inherent aan de CIG werking.
Een aantal personeelsleden waren ook van mening dat verdere verfijning van het model nodig is,
omdat het model zich richt op doorsneegezinnen met opvoedingsproblemen 13 . Hoe dan ook is het
belangrijk gebleken om de randluiken uit het model (huisvesting, familie en vrienden, ...) voldoende
aandacht te geven.
Knelpunten op niveau van de gezinnen
Het duiden van gezinsdiagnostiek aan gezinnen
De ervaring leert dat het niet eenvoudig is om het gezinsdiagnostisch proces transparant te houden
voor de gezinnen. Vooral in geval van crisis of wanneer zich allerlei praktische problemen voordoen
is het voor een gezin moeilijk te begrijpen dat de hulpverlener een krachten–klachtenanalyse wenst
op te stellen. Belangrijk is in elk geval dat er rekening gehouden worden met het tijdspad dat
gezinnen zelf aangeven, omwille van de overrompeling aan emoties en het feit dat gezinsdiagnostiek
slecht een ‘ver van hun bed show’ is.
“[Ik] merk dat sommige mensen verbaasd zijn en reageerden van: ‘ik heb helemaal geen
problemen’, een beetje een weerstand. Ze zijn er nog niet aan toe om hun eigen rol als
ouder in beeld te krijgen.”
13 Dit is slechts ten dele correct: Hellinckx baseerde zijn model grotendeels op eerdere bevindingen van Belsky, die
hoofdzakelijk werkte met gezinnen waar sprake is van kindermishandeling en –misbruik.