Wetenschappelijke ondersteuning bij de implementatie van een ...

110 Eindrapport implementatie gezinsdiagnostiek CIG
“Ik had graag toch nog een beetje meer coaching gehad. Vooral nu met de fase van het
diagnostisch scenario voel ik van ‘ik mis hier nog coaching en uitleg en informatie’. Ik heb
enorm veel vragen.”
Het is duidelijk dat ook deze noden gekoppeld dienen te worden aan het feit dat verdiepingsmodule
II uit het opleidingspakket (zie Hoofdstuk 3) niet of in elk geval onvoldoende aangeboden werd.
Anderzijds is de vraag naar coaching op een aantal vlakken zo breed, dat dit de module
gezinsdiagnostiek overstijgt en onmogelijk ondervangen kan worden door een aantal vormings- en/
of supervisiemomenten.
“Aan ondersteuning heb ik nog meer uitleg nodig over de tests en de interpretatie ervan. Ook
over het formuleren van hypotheses: welke zijn zinvol? En de terugkoppeling na de krachten –
en klachtenanalyse van de informatie aan de moeder. De drang om weg te gaan is na opname
groot. Maar wat is belangrijk? Diagnostiek of begeleiding? Of allebei? Als er geen vraag is na
de vier maanden opname naar diagnostiek en verdere verdieping, wat doe je dan met de
hypotheses?”
Aansluitend bij de vraag naar meer coaching en ondersteuning, komt ook de vraag naar ‘indicatoren’
voor gezinsdiagnostiek naar boven. We gaan hier dieper op in in Hoofdstuk 7.
“Het toepassen van een methodiek is één ding, maar wat doen we met het materiaal? Waar
haal je daar nu iets van gezinsdiagnostiek uit? Hoe kunnen we dit vertalen en implementeren?
Wat zijn minimale elementen die erin moeten zitten en hoe kan dit getoetst worden aan de
praktijk?”
Het ideeëngoed van gezinsdiagnostiek warm houden bij basismedewerkers
Gezinsdiagnostiek is vanuit een top-down benadering in de CIG geïntroduceerd. Dit heeft een aantal
implicaties. In de eerste plaats leidt dit er toe dat de module gezinsdiagnostiek door een aantal
medewerkers als een verplichting ervaren wordt. Deze medewerkers kunnen slechts gemotiveerd
worden om hiermee aan de slag te gaan, indien ze ook zelf de mogelijkheid krijgen om de
meerwaarde ervan te ervaren. Gezinsdiagnostiek mag dan nog elke vergadering op de agenda staan,
om de medewerkers er op tien minuten warm voor te maken terwijl de directie daar lang over
nagedacht heeft, is niet eenvoudig. In de tweede plaats gaat de dagdagelijkse werking van het CIG
gewoon verder. Gezinsdiagnostische acties komen bovenop bestaande taken of komen in de plaats
van bestaande taken. Tot slot werkt ook de onduidelijkheid over de einddoelstellingen door tot op
teamniveau. Voorgaande implicaties zorgen er voor dat het hard werken is voor directies en
stafmedewerkers om het ideeëngoed van gezinsdiagnostiek levend te houden bij de
basismedewerkers en ook een echte verankering te realiseren in de dagdagelijkse praktijk.